Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
"Ένα ξεχαρβαλωμένο τραπέζι, μερικοί τυπογραφικοί χαρακτήρες από ξύλο ή μολύβι, ένα πιεστήριο σαν εκείνο που ίσως χρησιμοποιούσε και ο Γουτεμβέργιος: είναι το εργαστήρι του Χοσέ Φρανσίσκο Μπόρχες στο χωριό Μπεσέρος της βορειοανατολικής Βραζιλίας, στην ενδοχώρα. Μυρωδιά από μελάνι και ξύλο. Τα δεμάτια οι ξύλινες πλάκες περιμένουν τη σειρά τους, ενώ τα φρέσκα χαρακτικά, που μόλις έχουν πάρει μορφή, στεγνώνουν κρεμασμένα στα σύρματα....
Καλωσήρθατε στην 'Αρτεμη. Την πρώτη πόλη της Σελήνης.
Πληθυσμός 2.000
Κυρίως τουρίστες, κάποιοι κακοποιοί
Η Τζασμίν Μπασάρα δεν έχει καμία όρεξη να γίνει ηρωίδα: θέλει απλά να γίνει πλούσια. Για την ώρα όμως ζει σε μία από τις πιο υποβαθμισμένες περιοχές της 'Αρτεμης και τα βγάζει πέρα ισορροπώντας διαρκώς στη λεπτή γραμμή ανάμεσα στη νομιμότητα και στην παρανομία.
Έτσι, όταν παρουσιάζεται η ευκαιρία για μια γερή μπάζα, η Τζαζ την αρπάζει. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένα καλό σχέδιο. Α, και η υλοποίησή του φυσικά! Αλλά ακόμα και αν στην τέλεια κομπίνα της η Τζα...
Ένα γκρίζο, παγωµένο αποµεσήµερο, µια νεαρή κοπέλα, η Μαίρη Γέλαν, φτάνει σ’ έναν έρηµο βαλτότοπο κοντά στις ακτές της Κορνουάλης, όπου, µέσα στην ερηµιά, υψώνεται η Ταβέρνα της Τζαµάικας. Ορφανή από γονείς, η Μαίρη νιώθει παγιδευµένη από την πρώτη στιγµή που πατάει το πόδι της σ’ αυτόν τον αφιλόξενο τόπο. Βίαιος, µέθυσος και κακός, ο θείος της, ο Τζος Μέρλιν, έχει µετατρέψει την ταβέρνα του σε άντρο παρανοµίας.
Μάταια η Μαίρη µηχανεύεται τρόπους να δραπετεύσει. Αδυνατώντας να ξεφύγει, βρίσκεται µπλεγµένη, παρά τη θέλησή της, στα εγκληµατικά σχέδια που εξυφαίνονται πίσω ...
"""Η βία δεν είναι λύση, είχα πει νωρίτερα. Αλλά, σαν δέηση, σαν προσευχή πριν από το φαγητό. Δεν με εκφράζει αυτό που είπα, σκέφτηκα, κι ένιωσα σχεδόν υποκρίτρια. Είναι το κήρυγμα που κάνει ο ισχυρός στον αδύναμο· αντίστροφα, δεν το ακούς· οι ισχυροί δεν καταθέτουν τα όπλα""....
Το βιβλίο του Αργεντινού 'Αλαν Πάουλς έχει χαρακτηριστεί «λογοτεχνική βόμβα» και είναι ίσως η μεγαλύτερη ιστορία αγάπης του 20ού
αιώνα, κυνική, τρομακτική και ταυτόχρονα αστεία
Μπουένος 'Αιρες, τέλη της δεκαετίας του '80. Ο χωρισμός του Ρίμινι και της Σοφίας πέφτει σαν κεραυνός εν αιθρία στον φιλικό και
οικογενειακό τους μικρόκοσμο. Έχουν ζήσει μέχρι τότε δώδεκα χρόνια απόλυτου έρωτα και αποφασίζουν να οδηγήσουν
την τέλεια σχέση τους στην κορύφωσή της, στον τέλειο χωρισμό. Από αυτό το σημείο ξεκινά η αφήγηση στο Παρελθόν,
από το τέλος μιας από εκείνες τις σχέ...
Η Ναζία, λοιπόν, είναι φίλη μου, και από τα Χριστούγεννα μένει μαζί με τον μπαμπά και μ' εμένα επειδή έτσι είναι καλύτερα, και γι' αυτό είναι θετή αδελφή μου, που είναι σαν να ήταν αληθινή αδελφή αλλά χωρίς μετάγγιση αίματος, κι αυτό σημαίνει ότι πρέπει να τα λέμε όλα μεταξύ μας, μέχρι και τα μυστικά. Έτσι, λοιπόν, στο τέλος μού είπε το πιο χοντρό της μυστικό.
Αμέσως σταύρωσα τα δάχτυλα πίσω από την πλάτη μου όπως μου είχε δείξει η μαμά, και όταν η Ναζία δε μ' έβλεπε είπα έτσι, πολύ σιγανά:
"Σουπερκαλιφρατζιλιστικεξπιαλιντόσιους".
Τότε εκείνη μ' έπιασε απ' το χέρι, άνοιξε τ...
«Πρέπει να σας πω ότι αυτά τα μαθήματα τα αυτοσχεδίασα λίγο πριν έρθετε εσείς εδώ: δεν είμαι συστηματικός, δεν είμαι ούτε κριτικός ούτε θεωρητικός, οπότε αρχίζω να ψάχνω λύσεις μόλις μου τεθεί το πρόβλημα.» Έτσι ξεκινάει το πρώτο από τα οκτώ μαθήματα που έδωσε ο Χούλιο Κορτάσαρ, το φθινόπωρο του 1980, στους φοιτητές του Τμήματος Νοτιοαμερικανικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Μπέρκλι (Καλιφόρνια). Τα μαθήματα αυτά, μόνο από καθέδρας διαλέξεις δεν είναι πρόκειται για μια μεγάλη, εύφορη και ευφορική συζήτηση του Κορτάσαρ όχι μόνο με τους φοιτητές (με θέματα όπως οι ουσιώδεις ...