Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
"Αν και τα Βαλκάνια δεν αποτελούν πλέον την ""πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης"", είναι σαφές ότι δεν έχουν εξελιχθεί ακόμη σε υπόδειγμα περιφερειακής σταθερότητας, ανάπτυξης και συνεργασίας. Οι πολεμικές συγκρούσεις έχουν μεν τερματιστεί εδώ και αρκετά χρόνια, αλλά παραμένουν ορισμένες εστίες έντασης, καθώς και διμερείς διαφορές ανάμεσα σε χώρες της περιοχής, με σημαντικότερες το Κοσσυφοπέδιο, το μέλλον της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης και τη διαμάχη Ελλάδας-ΠΓΔΜ για το ζήτημα της ονομασίας. Θα πρέπει, βεβαίως, να γίνει αναφορά στην ένταξη Βουλγαρίας και Ρουμανίας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, κα...
"Οι διενέξεις και οι συγκρούσεις είναι καθημερινά φαινόμενα. Οι διεθνείς και ειδικά οι εθνοτικές συγκρούσεις είναι τα πλέον δύσκολα προβλήματα που αντιμετωπίζει η σύγχρονη διεθνής κοινωνία, π.χ. Παλαιστινιακό, Κυπριακό, Κουρδικό σε τρεις χώρες, Βοσνιακό, Κόσοβο, οι συγκρούσεις στον Καύκασο (Τσετσενία, Ναγκόρνο-Καραμπάχ, Ν. Οσσετία, Αμπχαζία) ή στη νότια και νοτιοανατολική Ασία (Σιχ, Κασμίρ, Ταμίλ στη Σρι Λάνκα, Καρένοι και άλλοι στο Μυανμάρ, Μόρο στις Φιλιππίνες). Στις περισσότερες χρόνιες συγκρούσεις, η ειρηνική επίλυση καθίσταται αδύνατη όχι τόσο επειδή είναι πράγματι εντ...
"Οι νέοι και οι νέες που γεννήθηκαν από τη δεκαετία του '80 και μετά, μεγάλωσαν και ζουν σε μία περίοδο που έχει σφραγιστεί συνολικά από την ανατροπή του Σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ένωση και τα κράτη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Είναι μία περίοδος στην οποία έχουν χαραχτεί βαθιά οι αρνητικές συνέπειες της αντεπανάστασης και της κρίσης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Έχουν εκτοξευτεί τόνοι λάσπης και συκοφαντίας ενάντια στην προσφορά του Σοσιαλισμού στην ανθρωπότητα, κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα....
"Το ανά χείρας βιβλίο αναφέρεται στη ""νέα"" παγκοσμιοποίηση. Σε συνδυασμό με τις γενικότερες εξελίξεις στον χρηματοπιστωτικό τομέα, ο καπιταλισμός διατηρεί τη λογική του που δεν είναι άλλη από την επιδίωξη κέρδους....
"""Η σχέση που αναπτύχθηκε μεταξύ του ισλαμικού και του δυτικού πολιτισμού είναι μια σχέση ιδιαίτερη, χωρίς προηγούμενο στην ιστορία των πολιτισμών. Οι διάφορες μορφές -σύγκρουσης, ανταγωνισμού, συνεννόησης και συνύπαρξης- που προσέλαβε η ιστορία της σχέσης τους αποδεικνύουν ότι πρόκειται ταυτόχρονα και για μια ιστορία διαφορετικών αντιλήψεων του ""εαυτού"" και του ""άλλου"". Στόχος του βιβλίου που κρατάτε στα χέρια σας είναι να εξετάσει την ιστορική πορεία αυτής της σχέσης και, μέσα από αυτό το ιστορικό παρασκήνιο, να εντοπίσει τα σημερινά προβληματικά σημεία. Με συγκεκριμ...
Ο διάσημος Αμερικανός οικονομολόγος Νουριέλ Ρουμπινί (περιβόητος και για το παρατσούκλι Δρ Όλεθρος προτού επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις του για την κρίση των στεγαστικών δανείων του 2008 και την επακόλουθη παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση — οπότε ήταν πια πολύ αργά) επισημαίνει στο βιβλίο αυτό δέκα αλληλεπικαλυπτόμενες, αλληλένδετες «υπεραπειλές».
Από τη χειρότερη κρίση χρέους όλων των εποχών και τα υπέρογκα κυβερνητικά πακέτα στήριξης που προκαλούν πληθωρισμό έως τα κλειστά σύνορα για εργαζόμενους και προϊόντα και έναν νέο ανταγωνισμό υπερδυνάμεων ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα, κ...
Η ιδέα της ευρωπαϊκής ενοποίησης επανερχόταν κατά καιρούς στο προσκήνιο στη διάρκεια των αιώνων. Μετά τον Β‘ Παγκόσμιο Πόλεμο το ερώτημα «πώς αυτό δεν θα συμβεί ξανά;» είχε γίνει αμείλικτο. Η προσπάθεια που ξεκίνησε τότε με τελικό στόχο την πολιτική ενοποίηση οδήγησε στη δημιουργία της Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα, στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα στη συνέχεια και στη σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση. Ακόμη όχι, όμως, στην ενοποίηση.
Στις σελίδες αυτού του βιβλίου καταγράφονται οι διαμάχες στο εσωτερικό της Ένωσης από το ξεκίνημά της και στη διάρκεια κομβικών στιγμών, που καθό...
Στο βιβλίο αυτό ο Γιάνης Βαρουφάκης αναλύει, µε τη µορφή µιας µακράς επιστολής στον πατέρα του, πώς ο καπιταλισµός δολοφονήθηκε από κάτι πολύ χειρότερο που πήρε τη θέση του. Τον καπιταλισµό τον σκότωσε το ίδιο το κεφάλαιο! Όχι το παραδοσιακό κεφάλαιο (βιοµηχανικές µηχανές, κοµπιούτερ κτλ.), αλλά µια µετάλλαξη του κεφαλαίου: µηχανές δικτυωµένες µέσω του «υπολογιστικού νέφους» (ένα είδος «νεφο-κεφαλαίου») που τρέχουν αλγόριθµους σχεδιασµένους και να διαµορφώνουν τις καταναλωτικές µας επιθυµίες και να τις ικανοποιούν άµεσα, παρακάµπτοντας έτσι τους δύο πυλώνες του καπιταλισµού...