Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Ποιος ήταν πραγματικά ο Χάουαρντ Χιουζ;
Ήταν μόνο ο περίφημος παραγωγός που κέρδισε τον λαμπερό κόσμο του Χόλιγουντ, γυρίζοντας διάσημες ταινίες;
Ο ατρόμητος αεροπόρος που κατόρθωσε να κάνει τον γύρο του κόσμου με θεαματικό τρόπο και να καταρρίψει όλα τα ρεκόρ;
Ο περίφημος πλέι μπόι που είχε ερωτικές σχέσεις με μύθους του Χόλιγουντ, όπως η Κάθριν Χέπμπορν και η Μπέτι Ντέιβις;
Ή μήπως ένας αδίστακτος Κροίσος που χρησιμοποιούσε την περιουσία του για να επιβάλλει τη δύναμή του στις επιχειρήσεις του, στην καθημερινότητά του, στην ιδιωτική του ζωή, ακόμη και στην πολιτική ζω...
«Δεν υπάρχει τίποτα πιο μαγικό και όμορφο από τις αράδες που σχηματίζονται πάνω στο χαρτί. Μόνο αυτό υπάρχει. Μόνο αυτό υπήρχε πάντα».
Eπιστολές που ο Τσαρλς Μπουκόβσκι γράφει από τη νεαρή του ηλικία το 1945 και έως το 1993, έναν χρόνο πριν από τον θάνατό του, και απευθύνει σε εκδότες, επιμελητές, φίλους και συναδέλφους του συγγραφείς. Ασυμβίβαστος απέναντι στους παραλογισμούς της ζωής και της τέχνης, μιλά με ανελέητη ειλικρίνεια για τον μόχθο της γραφής.
Ένα βιβλίο αιχμηρό, οδυνηρό, αλλά και συχνά ξεκαρδιστικό· ένας απολαυστικός συνδυασμός του χαρακτηριστικού κυνισμο...
ΒΡΑΒΕΙΟ WOLA-DUKE HUMAN RIGHTS
Ο γιατρός Έκτορ Αµπάδ Γκόµες αφιέρωσε τα τελευταία του χρόνια, µέχρι και την ηµέρα που έπεσε δολοφονηµένος στο κέντρο του Μεδεγίν, στην υπεράσπιση της κοινωνικής ισότητας και στα ανθρώπινα δικαιώµατα. Η Λήθη που θα γίνουµε είναι η τρυφερή και υποµονετική ανασύνθεση ενός προσώπου, του πατέρα του συγγραφέα. Είναι µια ιστορία γεµάτη χαµόγελα που τραγουδάει τη χαρά της ζωής ενώ, ταυτόχρονα, καταδεικνύει τη θλίψη και την οργή που προκαλεί ο θάνατος ενός σπάνιου πλάσµατος.
Το ξόρκισµα της πατρικής µορφής είναι µια πρόκληση που διατρέχει πολλές διάσ...
Η τόλμη και η αποφασιστικότητα ανέδειξαν τον Τζαν Ντουντάρ σε αντίπαλο δέος του Ερντογάν και σε εκπρόσωπο της δημοκρατικής Τουρκίας. Εξαιτίας των αποκαλύψεων σχετικά με την παράδοση όπλων από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες στη Συρία, ο αρχισυντάκτης της αντιπολιτευόμενης εφημερίδας "Τζουμχουριέτ" κινδυνεύει ακόμα και τώρα με στέρηση της προσωπικής του ελευθερίας. Το "Μας συνέλαβαν!" είναι το χρονικό της φυλάκισής του. Ο Ντουντάρ περιγράφει τι σημαίνει να είσαι στη σημερινή Τουρκία δημοσιογράφος, ενώ παραμένεις πιστός στις αρχές σου.
"Ο Τζαν Ντουντάρ είναι ένας θαρραλ...
«Σας µιλάει ο Ντιέγκο Αρµάντο Μαραντόνα, ο άνθρωπος που έβαλε δύο γκολ στην Αγγλία, κι ένας από τους λίγους Αργεντινούς που ξέρουν πόσο βαρύ είναι το Παγκόσµιο Κύπελλο. Ξέρεις τι ποδοσφαιριστής θα ήµουν άµα δεν είχα πάρει ναρκωτικά; Θα ήµουν για πολλά πολλά χρόνια ο Μαραντόνα του Μεξικού. Ήταν η στιγµή της µεγαλύτερης ευτυχίας που ένιωσα ποτέ µέσα στο γήπεδο. Ο γέρος µου ποτέ δε µου έκανε κοµπλιµέντα, και σπάνια µου έλεγε «Τι ωραία που χτύπησες την µπάλα» ή «Τι ωραία πάσα έδωσες». Αλλά µετά τον αγώνα µε την Αγγλία, όταν συναντηθήκαµε, µε αγκάλιασε και µου είπε: “Γιε µου, σή...
Η Ισπανίδα μεταφράστρια του Πάτρικ Λη Φέρμορ Ντολόρες Παγιάς επισκέφθηκε πρώτη φορά τον συγγραφέα στο σπίτι του στην Καρδαμύλη το 2009. Η πρώτη αυτή συνάντηση ήταν η απαρχή μιας φιλίας που διατηρήθηκε μέχρι το τέλος της ζωής του συγγραφέα. Μέσα από το χρόνο που πέρασαν μαζί και τις συζητήσεις τους γεννήθηκε αυτό το βιβλίο. Ένα ανθρώπινο σκιαγράφημα του Άγγλου συγγραφέα και τολμηρού ταξιδευτή, του γοητευτικού και γενναιόδωρου Πάντι, που έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του περιτριγυρισμένος από φίλους, ποτά και, πάνω απ' όλα, τα βιβλία του....
Η Άννα Φρανκ κατέγραφε τις σκέψεις και την καθημερινότητά της στο ημερολόγιό της από τις 12 Ιουνίου 1942 μέχρι την 1η Αυγούστου 1944, λίγες μέρες πριν από τη σύλληψή της από την Γκεστάπο. Στην αρχή έγραφε το ημερολόγιο αποκλειστικά για τον εαυτό της, απευθυνόμενη στην Κίτι, μια φανταστική φίλη της. Στη συνέχεια, όμως, άρχισε να ξαναγράφει και να εμπλουτίζει τα γραπτά της βελτιώνοντας το κείμενο, με στόχο να το εκδώσει μετά το τέλος του πολέμου. Δίνει έτσι μια ζωντανή και λεπτομερή περιγραφή της καθημερινής ζωής κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής. Μετά τη σύλληψη των Φρ...
Η Νάντια Μουράντ γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Κότσο, ένα μικρό αγροτικό χωριό στο βόρειο Ιράκ. Εκείνη και τα αδέλφια της, μέλη της κοινότητας Γιαζίντι, ζούσαν μια ήσυχη ζωή, ώσπου στις 15 Αυγούστου 2014, όταν η Νάντια ήταν μόλις είκοσι ενός ετών, όλα άλλαξαν. Ένοπλοι του Ισλαμικού Κράτους (ISIS) αιματοκύλησαν το χωριό της, εκτελώντας τους άντρες που αρνήθηκαν να προσηλυτιστούν στο ισλάμ και τις γυναίκες που ήταν πολύ μεγάλες για να πουληθούν σκλάβες. Η Νάντια οδηγήθηκε στη Μοσούλη όπου, μαζί με χιλιάδες άλλες κοπέλες Γιαζίντι, πουλήθηκε σε «σκλαβοπάζαρο» του Ισλαμικού Κράτους...
Λαµπεντούζα, από την αρχαία ελληνική λέξη λέπας, τον απόκρηµνο βράχο που τον τρώνε µε µανία τα στοιχεία της φύσης, µα εκείνος αντιστέκεται και µένει ολόρθος καταµεσής στην απεραντοσύνη του πελάγους. Ή από το λαµπάς, τη φλόγα που λάµπει στο σκοτάδι, το φως που νικάει τη σκοτεινιά. Πάνω σ’ αυτό το νησί του Νότου της Ιταλίας, που εκτείνεται ανάµεσα στην Αφρική και την Ευρώπη, ο Ντάβιντε Ενία κοιτάζει καταπρόσωπο αυτούς που έρχονται και αυτούς που περιµένουν και αφηγείται την ιστορία ενός ναυαγίου, προσωπικού και συλλογικού. Από τη µια πλευρά, ένα πλήθος σε κίνηση, που διασχίζε...
Κάμαλα Χάρις: η κόρη μεταναστών που έγινε η πρώτη μαύρη γυναίκα Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ
Ελάχιστα πράγματα πάνω της είναι συμβατικά, όμως η προσωπική της ιστορία εκφράζει περισσότερο από καθετί την καλή πλευρά της Αμερικής.
Κόρη χωρισμένων γονιών, μεγάλωσε με τη μητέρα της, από την οποία πήρε την εργασιακή ευσυνειδησία, την προσοχή στη λεπτομέρεια και κυρίως την ικανότητα να επιμένει και να τα καταφέρνει εκεί που έβρισκε κλειστές πόρτες.
Ο έμπειρος δημοσιογράφος Νταν Μοραίν μάς δίνει την πρώτη εις βάθος βιογραφία της μοναδικής αυτής γυναίκας. Μέσα απ’ αυτή, θα γνωρίσετε την ...
ΜΠΕΣΤ ΣΕΛΕΡ ΤΩΝ SUNDAY TIMES και DER SPIEGEL
ΜΠΕΣΤ ΣΕΛΕΡ σε Γαλλία, Γερµανία, Ολλανδία
No 1 στη Νορβηγία
Νο 2 στη Φινλανδία
«Πόσο µακριά να είναι κείνα τα θολά γαλάζια βουνά; Πόσο πλατιά να είναι η πεδιάδα που απλώνεται κάτω από το λαµπρό φως του ανοιξιάτικου ήλιου; Για µας είναι πολύ µακριά, πάρα πολύ µακριά, είναι άπιαστα. Αυτά τα βουνά δεν είναι του κόσµου τούτου, δεν είναι του δικού µας κόσµου. Γιατί ανάµεσα σ’ εµάς και τα βουνά υπάρχει το συρµατόπλεγµα. Ξέρουµε επίσης ότι για εµάς υπάρχει µόνο ένα τέλος, µόνο ένας τρόπος για να απαλλαγούµε απ’ αυτή τη συρµατόπλεχτη ...
To "Ξέρω γιατί κελαηδάει το πουλί στο κλουβί", το αυτοβιογραφικό βιβλίο της Μάγιας Αγγέλου που πρωτοκυκλοφόρησε το 1969 και έκτοτε επανεκδίδεται και μεταφράζεται συνεχώς, είναι ένα βιβλίο τόσο ευφρόσυνο και τόσο οδυνηρό, τόσο μυστηριώδες και τόσο αξιομνημόνευτο, όσο η ίδια η παιδική ηλικία. Η Μάγια Αγγέλου αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο τα παιδικά και εφηβικά της χρόνια στις Νότιες Πολιτείες της Αμερικής: παιδικά χρόνια σημαδεμένα από έναν βιασμό, με αποτέλεσμα έναν βαθύτατο ψυχικό κλονισμό που της στερεί τη μιλιά για αρκετά χρόνια, εφηβεία που καταλήγει σε μια σύντομη ερωτική ...
Τον Δεκέμβριο του 1972, μασκοφόροι εισβολείς αρπάζουν από το σπίτι της στο Μπέλφαστ την Τζιν Μακόνβιλ, μια μητέρα δέκα παιδιών.
Τα παιδιά της δεν την ξανάδαν ποτέ. Η απαγωγή της ήταν ένα από τα πλέον περιβόητα επεισόδια της άγριας διαμάχης
που είναι γνωστή ως oι Ταραχές. Όλη η γειτονιά ήξερε ότι υπεύθυνος ήταν ο IRA, όμως κανείς δεν μιλούσε. Το 2003 ανθρώπινα οστά
ανακαλύφθηκαν σε μια παραλία. Τα παιδιά της Μακόνβιλ κατάλαβαν ότι ήταν η μητέρα τους όταν τους είπαν πως στο φόρεμα ήταν
γαντζωμένη μια μπλε παραμάνα – με τόσα παιδιά, την είχε πάντα πρόχειρη για πάνες κ...
«Δεν µπορεί να είναι τόσο χάλια η ζωή» σκέφτοµαι καµιά φορά.
«Ό,τι και να γίνει, ο άνθρωπος στο τέλος µπορεί να πάει να περπατήσει στον Βόσπορο».
Ο Ορχάν Παµούκ αφηγείται τα παιδικά και νεανικά του χρόνια. Η αφήγηση ξεκινά από τη στιγµή που ο συγγραφέας αντιλαµβάνεται τον εαυτό του ως «εγώ», µιλά για την οικογένειά του, αναζητά την πηγή της ευτυχίας και της δυστυχίας στα στενά της Ιστανµπούλ και στα υπέροχα νερά του Βοσπόρου, στρέφεται στους συγγραφείς και τους ζωγράφους –Τούρκους και µη, της Δύσης και της Ανατολής– που συνέβαλαν στην αυτογνωσία τη δική του και της πόλης ...
Δεν παύει ποτέ να με συγκλονίζει το γεγονός ότι πολλοί θεωρούν την ειρήνη κάτι δεδομένο. Εγώ είμαι ευγνώμων για αυτήν κάθε μέρα. Δεν είναι αυτονόητη. Εκατομμύρια άντρες, γυναίκες και παιδιά ζουν τον πόλεμο καθημερινά. Η δική τους πραγματικότητα είναι η βία, τα κατεστραμμένα σπίτια, οι εκατόμβες αθώων. Και η μόνη επιλογή που έχουν στη διάθεσή τους είναι να φύγουν. Να «επιλέξουν» να εκτοπιστούν. Δύσκολα το λες επιλογή αυτό.
Από τη βραβευμένη με Νόμπελ Ειρήνης Μαλάλα Γιουσαφζάι
Καθημερινά διαβάζουμε και ακούμε στατιστικές και ρεπορτάζ για τα εκατομμύρια των ανθρώπων στον κό...
Καθετί στην Ελλάδα σε απορροφά και σε ανταμείβει. Δεν υπάρχει βράχος ή ρυάκι δίχως μια μάχη ή έναν μύθο, ένα θαύμα, μια δεισιδαιμονία?
και τα λόγια και τα συμβάντα, σχεδόν όλα παράξενα ή αξιομνημόνευτα, πυκνώνουν γύρω από τη στράτα του ταξιδιώτη,
σε κάθε του βήμα.
Η Μάνη, στη νοτιότερη χερσόνησο της Ευρώπης, είναι μια από τις πιο άγριες κι απομονωμένες περιοχές στην Ελλάδα.
Αποκομμένη από την επιβλητική οροσειρά του Ταΰγετου και αποκλεισμένη από το Αιγαίο και το Ιόνιο Πέλαγος, διατηρεί ζωντανή τη σχέση
με το αρχαίο παρελθόν, περισσότερο απ’ ό,τι με το παρόν.
...
“Ο Μοντήγκλ Στερνς ήταν από ιούς καλύτερους και εξέχοντες μεταπολεμικούς Αμερικανούς διπλωμάτες και γνήσιος φίλος της Ελλάδας.
Το βιβλίο ίου συνθέτει ένα αυστηρό αλλά δίκαιο πορτρέτο του πρώην πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ, συγχρόνως,
περιγράφει με ιδιαίτερη διορατικότητα την τρικυμιώδη μεταπολεμική πολιτική ζωή της Ελλάδας”.
Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος, καθηγητής και πρόεδρος της Έδρας Ελληνικών και Ευρωπαϊκών Σπουδών “Κωνσταντίνος Καραμανλής”,
Πανεπιστήμιο Ταφτς
“Κανένας Αμερικανός δεν γνώρισε τη μεταπολεμική Ελλάδα τόσο στενά και στοργικά όσο ο πρέσβης...
