Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Η Έμμα, επιτυχημένη θαλάσσια βιολόγος και πρώην τηλεπαρουσιάστρια, αγαπάει βαθιά τον άντρα της και τη μικρή τους κόρη και θα έκανε τα πάντα γι’ αυτούς. Το πρόβλημα, όμως, είναι πως σχεδόν ό,τι τους έχει πει για τον εαυτό της είναι ψέμα.
Το παρελθόν της θα μπορούσε να παραμείνει κρυφό, αν ο Λίο, ο άντρας της, δεν ήταν επαγγελματίας συντάκτης νεκρολογιών. Όταν η Έμμα αρρωσταίνει βαριά, ο ανυποψίαστος Λίο καλείται να ετοιμάσει τη νεκρολογία της ίδιας της γυναίκας του. Καθώς όμως ψάχνει στοιχεία της ζωής της Έμμα πριν από τη γνωριμία τους, ανακαλύπτει ότι η γυναίκα που αγαπάει ...
Ρώμη, 1896. Η νεαρή Μαρία Μοντεσσόρι συγκλονίζεται όταν συναντά για πρώτη φορά στην ψυχιατρική κλινική τους μικρούς ληθαργικούς ασθενείς με νοητική υστέρηση. Μια ανατριχιαστική σιωπή κυριαρχεί στον γυμνό χώρο και τα πρόσωπα που αντικρίζει είναι περίλυπα. Η Μαρία επιμένει να δώσει παιχνίδια στα παιδιά, κι εκείνα ξυπνούν μπροστά στα μάτια της από τη φάση της απόλυτης απάθειας. Αυτή είναι από τις μεγαλύτερες στιγμές ευτυχίας για εκείνη αλλά και το ξεκίνημα μιας απαράμιλλα λαμπρής σταδιοδρομίας στην παιδαγωγική. Όταν ωστόσο ερωτεύεται έναν συνάδελφό της, καλείται να πάρει τη δυ...
Ο Πιέτρο είναι ένα αγοράκι της πόλης, µοναχικό και λίγο κακότροπο. Η µητέρα του δουλεύει σ’ ένα γραφείο συµβουλευτικής οικογενειών στην περιφέρεια κι έχει ταλέντο στο να φορτώνεται τις ευθύνες των άλλων. Ο πατέρας του είναι χηµικός, τύπος σκοτεινός και γοητευτικός, που γυρίζει στο σπίτι κάθε βράδυ από τη δουλειά µες στα νεύρα. Τους γονείς του Πιέτρο τούς συνδέει ένα κοινό πάθος: γνωρίστηκαν στο βουνό, ερωτεύτηκαν στο βουνό και µάλιστα παντρεύτηκαν στα ριζά των Τριών Κορυφών του Λαβαρέντο. Το βουνό τούς ένωνε πάντα, ακόµα και στην τραγωδία, και τώρα ο επίπεδος ορίζοντας του ...
Ήμουν δώδεκα χρονών την πρώτη φορά που περπάτησα πάνω στο νερό. Αυτός που μου δίδαξε πώς να το κάνω ήταν ένας άντρας με μαύρα ρούχα, και δεν πρόκειται να παραστήσω ότι έμαθα το κόλπο από τη μια στιγμή στην άλλη. Ο Δάσκαλος Γεχούντι με βρήκε όταν ήμουν εννιά χρονών, ένα ορφανό αγόρι που ζητιάνευε για πενταροδεκάρες στους δρόμους του Σεντ Λούις, και δούλεψε μαζί μου αδιάκοπα επί τρία χρόνια προτού με αφήσει να δείξω τις ικανότητές μου δημοσίως.
Έτσι ξεκινά η ιστορία του Γουόλτ, ενός αδέσποτου ορφανού από τα Μεσοδυτικά των ΗΠΑ, το οποίο θα γνωρίσει έναν μυστηριώδη άντρα ...
Τη μια μέρα υπάρχει ζωή… Κι έπειτα, ξαφνικά, υπάρχει θάνατος.
Έτσι ξεκινά αυτός ο πολύ προσωπικός και συγκινητικός στοχασμός του Paul Auster με θέμα την πατρότητα.Στο πρώτο μέρος του βιβλίου με τίτλο «Πορτρέτο ενός αόρατου ανθρώπου», ο συγγραφέας αποκαλύπτει τις αναμνήσεις και τα συναισθήματά του μετά τον θάνατο του πατέρα του – ενός απόμακρου, ελάχιστα εκδηλωτικού, σχεδόν ψυχρού ανθρώπου.
Καθώς φροντίζει για τις υποθέσεις του πατέρα του και σκαλίζει τα υπάρχοντά του, ο Auster ανακαλύπτει ένα οικογενειακό μυστικό: έναν φόνο που χρονολογείται εξήντα χρόνια πριν, ο οπο...
Ο Ρέιμοντ Κάρβερ (1938-1988) είναι ένας από τους μεγαλύτερους διηγηματογράφους του 20ού αιώνα, που στα χρόνια της συγγραφικής του ωριμότητας χαρακτηρίστηκε από πολλούς "πατέρας" των νεαρών Αμερικανών Νεορεαλιστών. Η ανά χείρας συλλογή κυκλοφόρησε το 1988 και συγκεντρώνει τα τελευταία του διηγήματα. Στιγμιότυπα από τη ζωή ανθρώπων την κρίσιμη ώρα, την ώρα που δοκιμάζονται η αγάπη του συντρόφου τους, οι οικογενειακές τους σχέσεις, η αξιοπρέπειά τους, η καθημερινότητα τους, ακόμα και η ίδια τους η ζωή. Ο Κάρβερ αφηγείται τις ιστορίες τους χωρίς να δείχνει φανερή συμπάθεια, χωρ...
Απρίλιος, 1995. Ο εικοσιτετράχρονος, πρόσφατα παντρεµένος, Αρσίµ είναι φοιτητής στο Πανεπιστήµιο της Πρίστινα, στο Κοσσυφοπέδιο, και κρατά χαµηλούς τόνους προκειµένου να πάρει το πτυχίο του σε µιαν εποχή κι έναν τόπο βαθιά εχθρικό προς τους Αλβανούς. Μια µέρα γνωρίζει σ’ ένα καφέ τον Σέρβο Μίλος και η ζωή και των δύο αλλάζει δραµατικά. Στις µέρες που ακολουθούν η γυναίκα του Αρσίµ τού ανακοινώνει την πρώτη της εγκυµοσύνη κι ο ίδιος ξεκινά µια κρυφή ζωή.
Μπόλλα είναι το όνοµα ενός τέρατος της αλβανικής µυθολογίας µε µορφή ερπετού και γύρω από αυτό ο Στάτοβτσι στήνει αριστοτ...
Συντετριμμένη από μια προσωπική τραγωδία, η Λένα αφήνει το σχολείο όπου εργάζεται και τη Γαλλία και καταφεύγει στην Ινδία, σ’ ένα χωριό στον Κόλπο της Βεγγάλης, όπου, κολυμπώντας ένα πρωί, παρασύρεται από θαλάσσια ρεύματα με κίνδυνο να πνιγεί. Ένα κοριτσάκι που παίζει στην παραλία με τον χαρταετό του σπεύδει να τη βοηθήσει.
Με ποιον τρόπο η Λένα θα μπορέσει να εκφράσει την ευγνωμοσύνη της στη μικρή; Η δεκάχρονη Λαλίτα δουλεύει σ’ ένα εστιατόριο, δεν ξέρει να γράφει ούτε να διαβάζει. Με τη βοήθεια μιας ομάδας κοριτσιών που υπερασπίζονται τα δικαιώματα των γυναικών η Λένα βά...
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ
Ο δημοσιογράφος-ερευνητής Γιόρις Λούγενταϊκ γνώριζε για τον τραπεζικό τομέα όσα και ο μέσος άνθρωπος: σχεδόν τίποτα. Πίστευε πως τα στελέχη των τραπεζών ήταν αδίστακτοι, ανταγωνιστικοί, άπληστοι, εμμονικοί με τα μπόνους «καρχαρίες», που δεν είχαν καμία επιρροή στη ζωή του. Μέχρι που μια μέρα του αναθέτουν να ερευνήσει τον χρηματοπιστωτικό τομέα.
Ο Λούγενταϊκ μετακομίζει στο Σίτι του Λονδίνου και για δύο χρόνια προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει τον δαιδαλώδη κόσμο των τραπεζών. Για να τα καταφέρει παίρνει περισσότερες από 200 συνεντεύξει...
Βραβείο Giovanni Comisso της πόλης του Τρεβίζο (2021)
Βραβείο της πόλης Κάβα ντεϊ Τιρρένι (2021)
Ο Τζάκοµο Καζάντιο, ένας αγρότης προικισµένος µε το χάρισµα των µεγάλων οραµατιστών, ζει στις αρχές του 19ου αιώνα στο χωριό Στελλάτα, στις όχθες του Πάδου. Σε µια γιορτή του χωριού τον πλησιάζει η λυγερόκορµη µάντισσα τσιγγάνα Βιόλκα Τόσκα και στην παλάµη του χεριού του διαβάζει το κοινό τους µέλλον. Λίγους µήνες αργότερα, παντρεύονται σε πείσµα των οικογενειών τους. Οι µισοί από τους απογόνους τους θα κληρονοµήσουν το ανοιχτό δέρµα, τα γαλανά µάτια και τον ονειροπόλο χαρακτή...
Το όνομά μου είναι Μίνα και μου αρέσουν πολλά πράγματα: οι πικραλίδες, η κονσέρβα τόνου, τα βιβλία, η ρικότα, οι πυγολαμπίδες, αλλά κυρίως οι δράκοι και οι φωτιές που βγάζουν από το στόμα τους. Κανείς δε σκοτώνει τους δράκους, είναι πολύ δυνατοί, και γι’ αυτό νιώθω ότι ανήκω στην οικογένειά τους. Πραγματικά, την πρώτη φορά που συνάντησα τον Λορέντσο, δε φοβήθηκα. Ήταν πολύ νευριασμένος, φώναζε και με στραβοκοίταξε. Όμως ξέρω ότι ήταν απλώς πολύ θυμωμένος, όπως εγώ. Δε μας αρέσει καθόλου που είμαστε εδώ μέσα, κι αυτός ήταν ένας πολύ καλός λόγος για να γίνουμε φίλοι. Δε μασάμ...