Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Ο άτυχος έρωτας του φιλοσόφου Αβελάρδου και της µαθήτριάς του Ελοΐζας τον 12ο αιώνα διατηρήθηκε στη συλλογική µνήµη ως θρύλος χάρη στη λογοτεχνική παράδοση που στους δυο τους είδε τους µοιραίους εραστές που µένουν ενωµένοι ακόµη και µετά τον θάνατό τους, µια αναπαράσταση του αιώνιου έρωτα. Ωστόσο, δεν ήταν λογοτεχνικοί ήρωες· επρόκειτο για πραγµατικά πρόσωπα. Ο Αβελάρδος σφράγισε τη φιλοσοφική και τη θεολογική σκέψη και θεωρείται ο «πρώτος διανοούµενος της νεότερης ιστορίας»· η Ελοΐζα ήταν από τις πιο µορφωµένες γυναίκες της εποχής της. Αγαπήθηκαν µε πάθος, αλλά οι συνθήκες...
«Κάθε πρωί στις επτά, φρέσκος, πλυμένος, ξυρισμένος, ντυμένος στην τρίχα, κάθομαι στο τραπέζι του γραφείου μου και γράφω. Είμαι πειθαρχημένος, τέλειος υπάλληλος της γραφής. Με κάποιες κακές συνήθειες, ίσως, γιατί όσο γράφω καπνίζω, πολύ, και πίνω μπίρα. Και γράφω, γράφω ασταμάτητα».
Καλοκαίρι του 2016. Ο Αντρέα Καμιλλέρι, στα 91 του, μάχεται το σκοτάδι της τυφλότητας ανατρέχοντας στις εικόνες της μνήμης του. Και αρχίζει να υπαγορεύει. Γεννιέται έτσι μια πραγματική άσκηση μνήμης, ένα είδος «εργασίας για τις διακοπές». 23 ιστορίες σε 23 ημέρες, για τις αναμνήσεις που σημάδε...
Η Νάντια Μουράντ γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Κότσο, ένα μικρό αγροτικό χωριό στο βόρειο Ιράκ. Εκείνη και τα αδέλφια της, μέλη της κοινότητας Γιαζίντι, ζούσαν μια ήσυχη ζωή, ώσπου στις 15 Αυγούστου 2014, όταν η Νάντια ήταν μόλις είκοσι ενός ετών, όλα άλλαξαν. Ένοπλοι του Ισλαμικού Κράτους (ISIS) αιματοκύλησαν το χωριό της, εκτελώντας τους άντρες που αρνήθηκαν να προσηλυτιστούν στο ισλάμ και τις γυναίκες που ήταν πολύ μεγάλες για να πουληθούν σκλάβες. Η Νάντια οδηγήθηκε στη Μοσούλη όπου, μαζί με χιλιάδες άλλες κοπέλες Γιαζίντι, πουλήθηκε σε «σκλαβοπάζαρο» του Ισλαμικού Κράτους...
Η Άννα Φρανκ κατέγραφε τις σκέψεις και την καθημερινότητά της στο ημερολόγιό της από τις 12 Ιουνίου 1942 μέχρι την 1η Αυγούστου 1944, λίγες μέρες πριν από τη σύλληψή της από την Γκεστάπο. Στην αρχή έγραφε το ημερολόγιο αποκλειστικά για τον εαυτό της, απευθυνόμενη στην Κίτι, μια φανταστική φίλη της. Στη συνέχεια, όμως, άρχισε να ξαναγράφει και να εμπλουτίζει τα γραπτά της βελτιώνοντας το κείμενο, με στόχο να το εκδώσει μετά το τέλος του πολέμου. Δίνει έτσι μια ζωντανή και λεπτομερή περιγραφή της καθημερινής ζωής κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής. Μετά τη σύλληψη των Φρ...
