Ξένη Λογοτεχνία

"""Η βία δεν είναι λύση, είχα πει νωρίτερα. Αλλά, σαν δέηση, σαν προσευχή πριν από το φαγητό. Δεν με εκφράζει αυτό που είπα, σκέφτηκα, κι ένιωσα σχεδόν υποκρίτρια. Είναι το κήρυγμα που κάνει ο ισχυρός στον αδύναμο· αντίστροφα, δεν το ακούς· οι ισχυροί δεν καταθέτουν τα όπλα""....

"[...] Το ποίημα ήταν ολοζώντανο, και οι λέξεις του έφερναν στον νου εικόνες μιας μοναδικής γυναίκας, που υπήρχε στ' αλήθεια, ξεπερνώντας την περιγραφή του απλού ιδανικού ή του κενού στερεότυπου. Γι' άλλη μια φορά, εκείνο το ταξίδι στην έρημο περιγραφόταν με τόση ομορφιά, που σχεδόν μπορούσες να την αγγίξεις με την άκρη των δαχτύλων. [...] Έμοιαζε αδύνατον να πετύχει κανείς περισσότερη ομορφιά απ' αυτήν που είχε πλάσει ο Χαμάντ με το ποίημά του. Όλοι όσοι βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή εκεί, ένιωσαν πως οι λέξεις, όταν χρησιμοποιούνται με συναίσθημα και πάθος, κατέχουν μια τέ...

Η Ναζία, λοιπόν, είναι φίλη μου, και από τα Χριστούγεννα μένει μαζί με τον μπαμπά και μ' εμένα επειδή έτσι είναι καλύτερα, και γι' αυτό είναι θετή αδελφή μου, που είναι σαν να ήταν αληθινή αδελφή αλλά χωρίς μετάγγιση αίματος, κι αυτό σημαίνει ότι πρέπει να τα λέμε όλα μεταξύ μας, μέχρι και τα μυστικά. Έτσι, λοιπόν, στο τέλος μού είπε το πιο χοντρό της μυστικό. Αμέσως σταύρωσα τα δάχτυλα πίσω από την πλάτη μου όπως μου είχε δείξει η μαμά, και όταν η Ναζία δε μ' έβλεπε είπα έτσι, πολύ σιγανά: "Σουπερκαλιφρατζιλιστικεξπιαλιντόσιους". Τότε εκείνη μ' έπιασε απ' το χέρι, άνοιξε τ...