Ξένη Λογοτεχνία

Η Σίτα Ντούλιπ μόλις έχασε την πτήση της.Αντί να κάτσει ν' ακούει αμήχανη τις δυσνόητες ανακοινώσεις των μεγαφώνων του αεροδρομίου, ανακαλύπτει μια μέθοδο που της επιτρέπει να αψηφά τις ουρές στα γκισέ, τα άνοστα γεύματα, τα κλάματα των παιδιών και τις φωνές των γονιών, τις άβολες, βιδωμένες στο πάτωμα πλαστικές καρέκλες: αντί να αλλάζει πτήσεις, αλλάζει διαστάσεις. Κι εκεί η Σίτα συναντά κοινωνίες τελείως διαφορετικές από τις γήινες. Καθώς η μέθοδός της, που πλέον φέρει το όνομά της, διαδίδεται, η Σίτα και οι συνταξιδιώτες της θα γνωρίσουν πολιτισμούς όπου οι άνθρωποι όταν...

"[...] Το ποίημα ήταν ολοζώντανο, και οι λέξεις του έφερναν στον νου εικόνες μιας μοναδικής γυναίκας, που υπήρχε στ' αλήθεια, ξεπερνώντας την περιγραφή του απλού ιδανικού ή του κενού στερεότυπου. Γι' άλλη μια φορά, εκείνο το ταξίδι στην έρημο περιγραφόταν με τόση ομορφιά, που σχεδόν μπορούσες να την αγγίξεις με την άκρη των δαχτύλων. [...] Έμοιαζε αδύνατον να πετύχει κανείς περισσότερη ομορφιά απ' αυτήν που είχε πλάσει ο Χαμάντ με το ποίημά του. Όλοι όσοι βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή εκεί, ένιωσαν πως οι λέξεις, όταν χρησιμοποιούνται με συναίσθημα και πάθος, κατέχουν μια τέ...

Η Ναζία, λοιπόν, είναι φίλη μου, και από τα Χριστούγεννα μένει μαζί με τον μπαμπά και μ' εμένα επειδή έτσι είναι καλύτερα, και γι' αυτό είναι θετή αδελφή μου, που είναι σαν να ήταν αληθινή αδελφή αλλά χωρίς μετάγγιση αίματος, κι αυτό σημαίνει ότι πρέπει να τα λέμε όλα μεταξύ μας, μέχρι και τα μυστικά. Έτσι, λοιπόν, στο τέλος μού είπε το πιο χοντρό της μυστικό. Αμέσως σταύρωσα τα δάχτυλα πίσω από την πλάτη μου όπως μου είχε δείξει η μαμά, και όταν η Ναζία δε μ' έβλεπε είπα έτσι, πολύ σιγανά: "Σουπερκαλιφρατζιλιστικεξπιαλιντόσιους". Τότε εκείνη μ' έπιασε απ' το χέρι, άνοιξε τ...