Ψυχολογία

Οι άνθρωποι αν αφεθούν στο μοιραίο, δεν αλλάζουν επειδή ο καιρός περνάει. Απλώς η φθορά τούς αλλοιώνει και γερνούν και πεθαίνουν μέσα στην παραίτηση. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν αν αφεθούν στο μοιραίο, επειδή έζησαν κάποια συνταρακτικά γεγονότα. Θα τα ξεχάσουν την επόμενη στιγμή, δίχως να αφήσουν να τους αγγίξουν. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν αν αφεθούν στο μοιραίο, επειδή ερωτεύτηκαν. Θα ξενερώσουν μετά από την πρώτη απογοήτευση. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν αν αφεθούν στο μοιραίο, επειδή άλλαξε η οικονομική τους περιουσία. Θα γίνουν απλώς χειρότεροι. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν...

« Ο γάμος ή η συντροφικότητα είναι ίσως η μόνη σχέση όπου μπορεί κανείς να ζήσει βαθιές συναισθηματικές και συχνά παιδικές ανάγκες. Όπως είναι η ανάγκη για αγάπη, για τρυφερότητα, για να μωρουδίζει κανείς, να αφήνεται, να εξαρτάται. Όλα αυτά έξω στη ζωή δεν μπορούμε να τα κάνουμε, γιατί δεν γίνεται. Η ενήλικη ζωή και η κοινωνία είναι κανονισμένη αλλιώς. Οπότε, όλες αυτές οι βαθιές, παιδικές, έντονες ανάγκες που έχουμε όλοι οι άνθρωποι, μερικοί παραπάνω, μερικοί λιγότερο, ικανοποιούνται στον ¨γάμο¨. Ικανοποιούνται όμως ; » Το βιβλίο αυτό στηρίζεται στη πείρα του συγγραφέα ...

"Η ""Ευτυχία"", το υπέρτατο αγαθό του ανθρώπου, δεν είναι ένα άπιαστο όνειρο που ίσως φανερωθεί κάπου στο μέλλον. Είναι γύρω μας, φτάνει να ξέρουμε πώς να την κατακτήσουμε. Αν όμως είναι τόσο προσιτή, τότε γιατί τόσο λίγοι καταφέρνουν να τη νιώσουν?...