Ψυχολογία

ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ; ΤΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ; ΕΡΩΤΕΥΟΜΑΣΤΕ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕ. "Θα σ' αφήσω." "Είσαι σκουπίδι!" "Γιατί;!" "Γιατί δεν μου το είπες νωρίτερα." "Θα σ' αφήσω σε έξι μήνες." "Είσαι σκουπίδι!" "Γιατί;!" (Στο τηλέφωνο) "Θα σ' αφήσω." "Και μου το λες από το τηλέφωνο; Είσαι σκουπίδι!" (Σ' ένα μπαρ) "Θα σ' αφήσω." "Θα σ' αφήσω." "Γιατί; Δεν μ' αγαπάς πια;" "Όχι πια." "Είσαι σκουπίδι!" Βασισμένος στην επαγγελματική του εμπειρία ως ψυχίατρος και ψυχοθεραπευτής και αντλώντας παραδείγματα από τη λογοτεχνία κα...

Οι άνθρωποι αν αφεθούν στο μοιραίο, δεν αλλάζουν επειδή ο καιρός περνάει. Απλώς η φθορά τούς αλλοιώνει και γερνούν και πεθαίνουν μέσα στην παραίτηση. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν αν αφεθούν στο μοιραίο, επειδή έζησαν κάποια συνταρακτικά γεγονότα. Θα τα ξεχάσουν την επόμενη στιγμή, δίχως να αφήσουν να τους αγγίξουν. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν αν αφεθούν στο μοιραίο, επειδή ερωτεύτηκαν. Θα ξενερώσουν μετά από την πρώτη απογοήτευση. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν αν αφεθούν στο μοιραίο, επειδή άλλαξε η οικονομική τους περιουσία. Θα γίνουν απλώς χειρότεροι. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν...

« Ο γάμος ή η συντροφικότητα είναι ίσως η μόνη σχέση όπου μπορεί κανείς να ζήσει βαθιές συναισθηματικές και συχνά παιδικές ανάγκες. Όπως είναι η ανάγκη για αγάπη, για τρυφερότητα, για να μωρουδίζει κανείς, να αφήνεται, να εξαρτάται. Όλα αυτά έξω στη ζωή δεν μπορούμε να τα κάνουμε, γιατί δεν γίνεται. Η ενήλικη ζωή και η κοινωνία είναι κανονισμένη αλλιώς. Οπότε, όλες αυτές οι βαθιές, παιδικές, έντονες ανάγκες που έχουμε όλοι οι άνθρωποι, μερικοί παραπάνω, μερικοί λιγότερο, ικανοποιούνται στον ¨γάμο¨. Ικανοποιούνται όμως ; » Το βιβλίο αυτό στηρίζεται στη πείρα του συγγραφέα ...