Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Το πνευματώδες και μαχητικό αυτό βιβλίο του Terry Eagleton, ο οποίος θεωρείται από πολλούς ο σημαντικότερος εν ζωή Βρετανός λογοτεχνικός κριτικός, δεν μπορεί παρά να προκαλέσει αίσθηση μεταξύ επιστημόνων, θεολόγων, ανθρώπων που ανήκουν σε κάποια θρησκευτική πίστη, ανθρώπων που δεν ασπάζονται κάποια θρησκευτική πίστη, αλλά και γενικά των αναγνωστών που ενδιαφέρονται να κατανοήσουν την Περί Θεού Διαμάχη. Αφενός, ο Eagleton κατεδαφίζει αυτό που αποκαλεί «δεισιδαιμονική» αντίληψη της πλειονότητας των αθεϊστών και αγνωστικιστών περί Θεού, και προτείνει στη θέση της μια επαναστατ...
Ο διάσημος Αμερικανός οικονομολόγος Νουριέλ Ρουμπινί (περιβόητος και για το παρατσούκλι Δρ Όλεθρος προτού επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις του για την κρίση των στεγαστικών δανείων του 2008 και την επακόλουθη παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση — οπότε ήταν πια πολύ αργά) επισημαίνει στο βιβλίο αυτό δέκα αλληλεπικαλυπτόμενες, αλληλένδετες «υπεραπειλές».
Από τη χειρότερη κρίση χρέους όλων των εποχών και τα υπέρογκα κυβερνητικά πακέτα στήριξης που προκαλούν πληθωρισμό έως τα κλειστά σύνορα για εργαζόμενους και προϊόντα και έναν νέο ανταγωνισμό υπερδυνάμεων ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα, κ...
Στο βιβλίο αυτό ο Γιάνης Βαρουφάκης αναλύει, µε τη µορφή µιας µακράς επιστολής στον πατέρα του, πώς ο καπιταλισµός δολοφονήθηκε από κάτι πολύ χειρότερο που πήρε τη θέση του. Τον καπιταλισµό τον σκότωσε το ίδιο το κεφάλαιο! Όχι το παραδοσιακό κεφάλαιο (βιοµηχανικές µηχανές, κοµπιούτερ κτλ.), αλλά µια µετάλλαξη του κεφαλαίου: µηχανές δικτυωµένες µέσω του «υπολογιστικού νέφους» (ένα είδος «νεφο-κεφαλαίου») που τρέχουν αλγόριθµους σχεδιασµένους και να διαµορφώνουν τις καταναλωτικές µας επιθυµίες και να τις ικανοποιούν άµεσα, παρακάµπτοντας έτσι τους δύο πυλώνες του καπιταλισµού...
Το χρονικό ενός εικοσαετούς προσωπικού αγώνα ενάντια στις παθογένειες του Ελληνικού δημοσίου. Μπορεί άραγε μια χώρα να ελπίζει σε έξοδο από το τέλμα παρακμής, όταν: - μεταξύ άλλων, στελέχη του ανώτατου δημοσιονομικού δικαστηρίου της και σύζυγοι αυτών, Διευθυντής πολιτικού κόμματος του Κοινοβουλίου και η σύζυγός του, Υπουργός και Διευθύντρια του πολιτικού του γραφείου καθώς και υιός Υπουργού λειτουργούν ως καταχραστές δημοσίου χρήματος; - το Ελεγκτικό Συνέδριο, το ανώτατο δημοσιονομικό δικαστήριο, με ευτελή προσχήματα αρνείται επίμονα την εξέταση των πραγματικών περιστατικών...
Η δεκαετία 2009-2019, η λεγόμενη δεκαετία της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων, δεν τελείωσε. Έχει την ιδιορρυθμία να εισχωρεί στην περίοδο που ακολουθεί, η οποία δεν σηματοδότησε ποτέ την επάνοδο στην κανονικότητα, καθώς η κρίση με τις πολλαπλές μορφές της έχει καταστεί πλέον συστατικό της κανονικότητας. Μιας κανονικότητας μετανεωτερικής και αρχαϊκής ταυτοχρόνως. Μιας νέας πραγματικότητας που κοιτάζει ως Ιανός προς το μέλλον αλλά και προς το παρελθόν.
Η μετάβαση αυτή από κρίση σε κρίση, η αλληλουχία και η διασύνδεση των κρίσεων, η διαρκής επικαιρότητα της οικονομικής ...
Μπορούσε να αποφευχθεί η κρίση; Ήταν μονόδρομος τα μνημόνια και η λιτότητα; Η Λούκα Τ. Κατσέλη εξιστορεί τις εμπειρίες της από τη διαχείριση της κρίσης και εξάγει χρήσιμα συμπεράσματα για το μέλλον.
Ήταν η κρίση προβλέψιμη; Μπορούσε να είχε αποφευχθεί; Πόσο εφικτή ήταν η αναχαίτιση της επίθεσης των αγορών και η αποφυγή της ένταξής μας στο μνημόνιο; Αποτελούσαν οι πολιτικές λιτότητας και η επιβολή κεφαλαιακών ελέγχων μονόδρομο; Ποια είναι τα χρήσιμα συμπεράσματα για το μέλλον; Στα βασανιστικά αυτά ερωτήματα η Λούκα Τ. Κατσέλη καταθέτει απαντήσεις ως ελάχιστη συμβ...
""" Είναι αξιοθαύμαστη η προσπάθεια των πολιτικών να εφευρίσκουν λέξεις ανάμεσα στο ναι και το όχι. Όπως τα κορίτσια στους σχολικούς μας έρωτες. Δεν έλεγαν ""δεν μου αρέσεις"", ""δεν σε θέλω"". Έλεγαν κάτι που θα μπορούσε να εκληφθεί και ως ναι και ως όχι. ""Δεν λειτουργώ με αυτόν τον τρόπο"". ""Δεν είμαι έτοιμη"". Έτσι δεν σε έκαναν εχθρό, σε άφηναν να ελπίζεις και μετά, αν τις έφτυνε ο παιδαράς του συστεγαζόμενου λυκείου, γυρνούσαν σε σένα, που άλλωστε ρητά ποτέ δεν σε είχαν απορρίψει....
"""Πάντα αναρωτιόμουν για τις ζωές των ανθρώπων που έβλεπα. Ωραία, τέλειωσε ο χτίστης το ρετιρέ, σε τι σπίτι γυρνάει? Πώς αγκαλιάζει ο ""μπάτσος"" και πώς ο κρατούμενός του? Η καλόγρια τι όνειρα βλέπει το βράδυ? Κάποια στιγμή άρχισα να ξεστρατίζω και να αναζητώ νέες εικόνες....