Παραμύθια Δεμένα

Στις δώδεκα παρά δώδεκα, μια βραδιά Πρωτοχρονιάς, στο μυθικό προθάλαμο του χωροχρόνου συναντιούνται ο Νέος Χρόνος, ο οποίος ανυπομονεί να πάρει στα χέρια του τις μοίρες του κόσμου, και ο Παλιός Χρόνος, ο οποίος αρνείται να παραδεχτεί ότι πρέπει να αποχωρήσει αποτυχημένος και αποφασίζει να δολοφονήσει το διάδοχό του. Κατά τη διάρκεια του έργου και ενώ το σύμπαν βρίσκεται στα πρόθυρα του απόλυτου χάους, ένα πλήθος χαρακτήρων και πλασμάτων, μεταξύ των οποίων Ρωμαίοι εκατόνταρχοι, δεινόσαυροι, αμετανόητοι ηγεμόνες, αλυσοδεμένοι κατάδικοι, εκδικητές Βεδουίνοι, σαλπιγκτές, πειρατ...

Η ζωή στο δάσος κυλά ήρεμα για τα Mικρά Μαρσουπιλαμί και τους γονείς τους. Ώσπου, μια τρομερή καταιγίδα διαλύει τη ζεστή τους φωλιά και όλα τα δέντρα του δάσους. Τώρα πρέπει να βρουν νέο σπίτι. Όμως είναι εύκολο να σε δεχτούν τα ζώα του διπλανού δάσους; O Benjamin Chaud δανείζεται τους ήρωες του Βέλγου εικονογράφου Andr? Franquin, τους ξαναζωγραφίζει και διηγείται νέες ιστορίες. Με έντονα χρώματα και όμορφες εικόνες, προσπαθεί να μιλήσει στα μικρά παιδιά για θέματα που δεν είναι και τόσο ρόδινα. Μετανάστευση, αποδοχή, ενσυναίσθηση, αλληλεγγύη είναι λίγα από τα κρυμμέν...

Τι γίνεται αν θες να βάλεις τον μπαμπάς σου για ύπνο, μα, Κάθε βράδυ, επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία. Ο μπαμπά; να τρέχει από δωμάτιο σε δωμάτιο για να μην πάει για ύπνο, να θέλει κι άλλο παραμύθι, να κρύβεται κάτω από τα σκεπάσματα και να κάνει ότι κλαίει για να ξαναπάς κοντά του και τελικά να σε βάζει να ξαπλώνεις πλάι του μέχρι να κοιμηθεί. Είπαμε. Ο μπαμπάς μου είναι ψηλός και δυνατός, μα... φοβάται το σκοτάδι....

Tο βιβλίο ‘‘Ένα χαμόγελο και δυο όμορφες λέξεις’’ επιδιώκει να ρίξει φως στους ανθρώπους που για διάφορους λόγους βρέθηκαν μόνοι και να μας υπενθυμίσει ότι έστω και μια μικρή πράξη καλοσύνης μπορεί να σημαίνει τα πάντα για έναν άνθρωπο που νιώθει μόνος και ξεχασμένος», Μαρίνα Μιχαηλίδου-Καδή. Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου: «Η μοναξιά είναι ένα θέμα που δεν συζητούμε συχνά, παρόλο που επηρεάζει πάρα πολλούς ανθρώπους, μεγάλους και μικρούς, ανεξάρτητα από την καταγωγή το κοινωνικό τους υπόβαθρο. Συχνά οι άνθρωποι που βιώνουν τη μοναξιά δεν νιώθουν άνετα να μιλήσο...

«Οι παλάμες του είναι πλατιές σαν τραπέζια, τα πόδια του είναι μακριά σαν κολώνες και οι πατούσες του είναι τόσο μεγάλες που μοιάζουν με βάρκες. Καταλαβαίνεις ποιον εννοώ;», ρώτησε ο παππούς. «Ναι», μουρμούρισε ο Νικόλας. «Τον μυστικό γίγαντα. Όμως, όλα αυτά είναι ένα Ψέμα!»...