Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
«Αν είχε γράψει η Εύα τη Γένεση, πώς να ήταν άραγε η πρώτη νύχτα έρωτα του ανθρώπινου γένους; Η Εύα θα άρχιζε δηλώνοντας πως δεν είχε γεννηθεί από κανένα παΐδι, ότι δεν γνώριζε κανέναν όφι, ότι δεν πρόσφερε μήλα σε κανένα, και ότι ο Θεός δεν της είπε ποτέ ότι θα κοιλοπονάει στη γέννα, κι ότι ο άντρας θα είναι το αφεντικό. Όλα αυτά είναι σκέτα ψέματα, δηλώσεις του Αδάμ στον Τύπο».
Οι "Γυναίκες" είναι ο ύστατος αποχαιρετισμός του Εδουάρδο Γκαλεάνο στους αναγνώστες του, αποχαιρετισμός εσπευσμένος, μια και ο ίδιος δεν πρόλαβε να δει τυπωμένο το βιβλίο του πριν φύγει από τούτο ...
Το βιβλίο της Ζουανά καταδύεται στις αντιλήψεις των αρχαίων Ελλήνων περί θανάτου, περί μετά θάνατον ζωής και ψυχής, σ' ένα
εύρος αρκετών αιώνων ιστορίας και γραμματείας. Η εξέλιξη των ιδεών σχετικά με τον θάνατο, όπως αποτυπώνονται σε έργα
λογοτεχνίας, ιστορίας, φιλοσοφίας και ρητορικής, δεν αποκαλύπτει μόνο το ανάγλυφο των τελετουργιών και των συνηθειών
στο πέρασμα των εποχών, αλλά επίσης το πλέγμα αξιών και νοημάτων που γεννιούνται, αναπτύσσονται και πεθαίνουν γύρω
από αυτό το κορυφαίο γεγονός: ζητήματα κοινωνικής τάξης και καταγωγής, κοινωνικού φαντασιακού, σχέ...
Στο βιβλίο αυτό παρατίθενται δύο δοκίμια που ανήκουν στο ίδιο θεματικό πλαίσιο «τέχνη και φασισμός». Το πρώτο αναφέρεται στη Λένι Ρίφενσταλ και το άλλο στο κινηματογραφικό έργο του Γιούργκεν Ζύμπερμπεργκ. Το ενδιαφέρον που παρουσιάζουν για το σημερινό αναγνώστη έχει να κάνει με την ανίχνευση των αιτίων μιας διαφαινόμενης κατά τη δεκαετία του 1970 απενοχοποίησης κάποιων φωτογενών μορφών του φασισμού, των οποίων τα αίτια η Σόντακ εντοπίζει «στις νέες ευκαιρίες που δόθηκαν στην ιδέα του ωραίου» μέσα στην κοινωνία του θεάματος και του life style....
"Η ανθρώπινη ζωή είναι από μόνη της ο καλύτερος ορισμός για την κλασική ειρωνεία, με τις χαρές να εναλλάσονται με τις λύπες, το γέλιο με το κλάμα, την ευφορία με την μελαγχολία, το καλό με το κακό. Ο ειρωνικός λόγος παίζει τον ρόλο του αρχαίου χορού του θεάτρου, που εμποδίζει την άναρχη ροή, συνδέει σχόλια και γεγονότα, δίνοντας κουράγιο αν χρειαστεί. Δεν ξέρουμε αν η ζωή εύχεται επί λέξει ""καλό κουρά-ι-ο"" (με μισοερασμιακή προφορά) ή ""καλό κουράριο"" (με μυοχαλαρωτική έννοια)... Εμείς ωστόσο θα μπορούσαμε να του αναθέσουμε τον ρόλο του παλαιού κομπέρ της επιθεώρησης ή τ...
