Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
«Έμαθα πολλά στην Ιατρική Σχολή, αλλά σίγουρα δεν έμαθα τίποτα για τη θνητότητα. Ναι μεν μου έδωσαν ένα αφυδατωμένο, άκαμπτο πτώμα για να το ανοίξω και να μελετήσω τα εσωτερικά όργανα, αλλά μοναδικός σκοπός ήταν να αποκτήσω γνώσεις για την ανθρώπινη ανατομία. Τα εγχειρίδια της Σχολής δεν ανέφεραν σχεδόν τίποτα για τα γηρατειά, την ανημπόρια που τα συνοδεύει ή τη διαδικασία του θανάτου. Τίποτα για το πώς εκτυλίσσεται αυτή η διαδικασία, πώς οι άνθρωποι βιώνουν το τέλος της ζωής τους και πώς αυτή η ιστορία επηρεάζει τους δικούς τους ανθρώπους – όλα τούτα φαίνονταν περιττά. Σκο...
Ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα στη διαχρονική πορεία των Ιατροβιολογικών Επιστημών θεωρείται η ολοκλήρωση της μελέτης
του ανθρώπινου γονιδιώματος. Ένα γεγονός το οποίο, κατά γενική παραδοχή, θα επηρεάσει την υγεία του ανθρώπινου γένους
σε όλες τις μελλοντικές γενιές.
«Ένα αξιοσημείωτο βιβλίο, στο οποίο ένας από τους μεγαλύτερους γενετιστές του κόσμου εκθέτει τη μεγάλη του αγάπη για την επιστήμη
και την ιστορία της προσωπικής του πίστης. Υποχρεωτικό ανάγνωσμα για όποιον στοχάζεται γύρω από τη σχέση πίστης και
επιστήμης».
Alister McGrath (Oxford Univ...
«Γεννήθηκα πριν από αιώνες αιώνων, σε έναν Χώρο όπου δεν υπήρχε χώρος, και σε έναν Χρόνο όπου δεν υπήρχε χρόνος. Με ένα περίεργο ωστόσο τρόπο, αισθάνομαι ότι προϋπήρχα της γενέσεώς μου. Κι ενώ από τότε όλα έχουν αλλάξει, εγώ αισθάνομαι ότι τίποτε δεν αλλάζει. Η παρουσία μου μετρά το αιώνιο.
Δεν αξίζει άλλωστε να συζητά κανείς για πράγματα –την γένεσή μου και την γένεση του Κόσμου– που προκαλούσαν ανέκαθεν διαμάχες. Αυτό που ενισχύει την αυτοπεποίθησή μου είναι ότι η παρουσία μου έμοιαζε πάντοτε πρωταρχική: στους μύθους ή σε ό,τι ονομάζεται επιστήμη, στα έργα των θνητών αλλά...
Η κλιματική κρίση είναι ήδη εδώ και απειλεί την επιβίωση του ανθρώπινου είδους.
Ακούμε διαρκώς πως δεν έχουμε καιρό για χάσιμο. Το έχουμε όμως συνειδητοποιήσει;
Η σωτηρία του πλανήτη απαιτεί να έρθουμε αντιμέτωποι με τον εαυτό μας και, κυρίως, με την απροθυμία να θυσιάσουμε την άνεσή μας για χάρη του μέλλοντός
μας. Η συλλογική δράση είναι εφικτή. Το έχουμε αποδείξει στο παρελθόν και μπορούμε να το κάνουμε ξανά. Όλα ξεκινούν από το τι τρώμε, και τι δεν τρώμε,
για πρωινό.
Με διορατικότητα, ενσυναίσθηση και τη σπιρτάδα που τον χαρακτηρίζει, ο ...
«Αριστούργημα» είχε χαρακτηρίσει ο Ζήσιμος Λορεντζάτος το ποίημα «Εν τω μηνί Αθύρ» του Κ.Π. Καβάφη. Είναι πράγματι. Γιατί όμως;
Πώς είναι δυνατόν ο ιδιοφυής ποιητής να το έγραψε για κάποιον τυχαίο, και άγνωστο νέο, που χάθηκε στο άνθος της ηλικίας του
στην πολύμορφη και αινιγματική Αλεξάνδρεια;
Μήπως το «Λεύκιος» είναι ένα ευρηματικό προσωπείο για επιμελώς κρυμμένους ήρωες, λόγω της κρυφής τους σύνδεσης με την ταυτότητα του
ίδιου του ποιητή;
Διατρέχοντας τους αιώνες, με αυτό το σύντομο δοκίμιο η συγγραφέας ιχνηλατεί τη σημασία ενός ονόματος που οδηγεί σε ε...
Εκατό χιλιάδες χρόνια πριν τουλάχιστον έξι «ανθρώπινα» είδη κατοικούσαν στη γη. Σήμερα υπάρχει μόνο ένα. Ο Homo Sapiens, δηλαδή εμείς. Πώς τα κατάφερε το είδος μας στη μάχη για την κυριαρχία; Πώς βρέθηκαν οι τροφοσυλλέκτες πρόγονοί μας να στήνουν πόλεις και βασίλεια; Πώς φτάσαμε να πιστεύουμε σε θεούς, σε έθνη και σε ανθρώπινα δικαιώματα; Να εμπιστευόμαστε χρήματα, νόμους και βιβλία; Να υποδουλωνόμαστε σε γραφειοκρατίες, χρονοδιαγράμματα και καταναλωτικά μοντέλα; Και πώς θα είναι ο κόσμος μας στις χιλιετίες που θα έρθουν;
Ο καθηγητής Γιουβάλ Νώε Χαράρι διατρέχει όλη την ...