Ελληνική Ποίηση

ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΚΥΡΙΕ – ΣΑΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΩ! συγγνώμην –ήθελα να πω– αυτός ο λόφος πέρα και το κίτρινο φεγγάρι από πάνω του – στις στέγες των σπιτιών παραμονεύουνε ώρα την ώρα οι Σειρήνες να περάσει ο Οδυσσέας στο αεροπλάνο του – κι αυτό σωστό, κι αυτό πολύ σωστό το είχα προς στιγμήν ξεχάσει μα σ’ έναν τόπο σαν κι αυτόν! σας καληνύχτισα λοιπόν εγώ πηγαίνω τώρα στο «Βυζάντιο» να σιωπήσω σας το υπόσχομαι: ποτέ, ποτέ πια δε θα τραγουδήσω θα κάτσω σ’ ένα τραπεζάκι και θα ζητήσω από το Μπάμπη ένα νεράκι...

ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΜΟΝΟ: ΕΣΥ, Μ’ ΕΚΑΝΕΣ ΠΛΟΥΣΙΟ ΣΕ ΠΟΝΟ ΚΙ ΕΓΩ ΠΟΥ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΚΑ ΣΚΛΗΡΑ, Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑΤΙ ΕΣΚΑΨΕΣ ΒΑΘΙΑ ΜΟΥ ΚΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΠΟΝΟΣ Σ’ ΕΦΕΡΕ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΙΝΕ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΧΑΡΑ, ΧΑΡΑ. ΠΑΣΧΑ, 1946...