Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Κύπρος, 1974. Η τουρκική εισβολή στερεί από την Κατερίνα Χρυσοστόμου, ένα νεαρό κορίτσι από την Κερύνεια, το χωριό, το σπίτι, ίσως και τονπατέρα της. Μαζί με τον δίδυμο αδελφό της Μιχάλη επιβιβάζονται σε ένα καράβι που ταξιδεύει για την Ελλάδα.
Μαζί τους ταξιδεύουν κι άλλα παιδιά. Εκατοντάδες κορίτσια και αγόρια, χωρίς γονείς, χωρίς άλλα μέλη των οικογενειών τους, κατευθύνονται προς τον Πειραιά με την ελπίδα μιας καινούριας ζωής, προκειμένου να φιλοξενηθούν σε ιδρύματα και οικογένειες και να ξαναπιάσουν το νήμα μιας ήρεμης ζωής.
Η Κατερίνα και ο Μιχάλης βρίσκονται σε μια...
Ο Πεύκος προτείνει την αναζήτηση μιας ζωής απαλλαγμένης από τον φόβο και τις ενοχές.
Με σύμμαχό του το Φεγγάρι, εκφράζει την αλήθεια του, χωρίς να προκαλεί πόνο στους άλλους. Δεν παίρνει προσωπικά τα λόγια και τις αντιδράσεις τους. Δε νιώθει για αυτούς, αλλά μαζί με αυτούς. Δίνει τον καλύτερο εαυτό του ακόμα και στη συνάντησή του με το Δέντρο του Κακού. Αμφισβητεί, αλλά δεν επικρίνει και δεν απορρίπτει. Κάνει τις δικές του επιλογές και αναλαμβάνει την ευθύνη γι’ αυτές. Δεν είναι Δέντρο Καθώς Πρέπει, δεν πίνει καφέ με τους Παπαγάλους και δεν τα πάει καλά στα Δεντρομαθήματα. ...
Στη διάρκεια εφτά Ολυμπιάδων ο Φώτης γεννιέται, μεγαλώνει, πάει σχολείο, αποκτά αδελφό, αποκτά εμπειρίες, παρακολουθεί από κοντά μια Ολυμπιάδα, μεγαλώνει κι άλλο… χωρίς ποτέ να πάψει να αναζητά τα ρεκόρ, τις φάσεις, τα στιγμιότυπα στο ποδόσφαιρο και στον στίβο.
Ο Φώτης αγαπά βαθιά τον αθλητισμό και δεν μπορεί να διανοηθεί χωρίς αυτόν τη ζωή του, τη ζωή γενικότερα. Μέχρι που ένα γεγονός οπαδικής βίας έρχεται να κλονίσει την πίστη του στο αθλητικό ιδεώδες. Όμως ο αθλητισμός, στο τέλος, πάντα νικά…
Με πολύ χιούμορ αλλά και κριτική ματιά το βιβλίο υμνεί το αθλητικό ιδεώδες κα...
Κάντε πίσω. Έρχεται η Dido.
Τη λένε Διδώ. Το όνομά της το έχει κι ένα αστέρι, το Dido 209. Το λέει ο παππούς της που ήταν αστρονόμος. Όταν μεγαλώσει, θέλει να γίνει φωτογράφος άγριων ζώων. Φέτος είναι τριτάκι, ενώ ο Τσου, ο αδελφός της, πεμπτάκι. Την πρώτη μέρα του σχολείου ο διευθυντής μίλησε για τη μαύρη βίβλο. Όποιο παιδί κάνει μία, δύο, τρεις αταξίες θα μπαίνει στη μαύρη βίβλο. Κανείς δεν ξέρει τι είναι η μαύρη βίβλος. Αλλά σίγουρα ακούγεται πολύ τρομαχτική. Όταν η Διδώ κάνει την Τρίτη αταξία κι εξαφανίζεται, ο Τσου οργανώνει επιχείρηση διάσωσης. Ίσως τότε ανακαλύψουν ...
Είμαι δεκάξι χρονών».
«Βαρέθηκα να μου λένε οι άλλοι τι να κάνω».
«Η ζωή είναι δική μου και θα την κάνω ό,τι θέλω».
Ο Αλέξανδρος τα πρωινά, αντί να πηγαίνει σχολείο, κάνει βόλτες στην παραλία, διαβάζει λογοτεχνία, ακούει κασέτες των Doors, γράφει ποιήματα στην Έλλη, το ομορφότερο κορίτσι που έχει δει ποτέ.
Τι θα κάνει όμως όταν τα Πύρινα Ρόδα απαγάγουν μπροστά στα μάτια του τον Μάνο Αλεξίου, τον εξόριστο μουσικό που είναι πλέον υπουργός, και όταν ανακαλύψει ότι ο αγαπημένος του φιλόλογος, ο κύριος Ρεβελούσης, είναι αναμειγμένος με τα Πύρινα Ρόδα;
Τι θα κάνει όταν η Έλλ...