Σύγχρονη Λογοτεχνία

Βασισμένο σε αληθινή ιστορία - Από τη συγγραφέα του Bestseller το "Μαύρο νυφικό" Μια ιστορία αγάπης, έρωτα, µυστηρίου κι ενός συγκλονιστικού µυστικού που έχει αποσιωπήσει ο χρόνος. Ο χρόνος, όµως, αποκαλύπτει τα πάντα και τα φέρνει στο φως και τότε όλα µπορεί να ανατραπούν. Χασιά, 14 Σεπτέµβρη 1944: Ενώ η καταστροφική λαίλαπα των Γερµανών µαίνεται στο αρβανιτοχώρι, η δεκαεξάχρονη Μαρία, αρχοντοπούλα του τόπου και µοναχοκόρη του Αποστόλη Κόλλια, εξαφανίζεται µυστηριωδώς. Πειραιάς, 18 Σεπτέµβρη 1966: Ο Αλέξανδρος Αρζινός, κυνηγηµένος για τις άνοµες πράξεις τ...

Η Ρουσιώ έζησε τον πόλεµο µικρή. Τώρα όµως είναι αποφασισµένη να ζήσει τη δική της ζωή, µε τους δικούς της όρους. Όχι των άλλων. Ο τραγικός θάνατος του πατέρα της τη διαλύει. Φεύγει, δραπετεύει από τις σκιές του παρελθόντος, από τη µητέρα της –ήρωα και δεσµώτη της–, τη µιζέρια των παραγκουπόλεων, τη βαριά µεταπολεµική σιωπή. Πρέπει να πιστέψει στον εαυτό της, στα δικά της θέλω και να βρει τη δύναµη να επιβιώσει µόνη. Η εσωτερική διαδροµή µιας γυναίκας που διεκδικεί µια θέση σ’ έναν κόσµο που, αν και χτίζεται από την αρχή, παραµένει στυγερά εχθρικός. Δε χωράει ...

Οι γονείς είναι μια ιστορία χωρίς αρχή, έχουν μια ζωή πριν από εμάς και όταν φεύγουν γίνονται μυστήριο, σχεδόν άγνωστοι. Με την απουσία τους συνειδητοποιούμε ό,τι μας έχει διαφύγει, τους πενθούμε με τις απορίες μας, με τα αναπάντητα ερωτήματά μας, με μια τρυφερότητα που μόνο με την αποχώρησή τους γίνεται τόσο απόλυτη. Σαν τον Ορφέα, θέλουμε να τους φέρουμε πίσω, αρχίζουμε μαζί τους μια κατάβαση στον Άδη και βυθιζόμαστε για καιρό ευπρόσβλητοι και εκτεθειμένοι......

Ο Μάριος από εδώ και πέρα δε λογάριαζε πια, αν κόντευαν να τον εγκαταλείψουν οι δυνάμεις του. Άρχισε να επιταχύνει τον βηματισμό του. Το βλέμμα του το είχε μονίμως καρφωμένο εκεί μακριά, στο πλεούμενο. Με αγωνία προσπαθούσε να εντοπίσει τη σιλουέτα του ευεργέτη του για να ανασάνει. Όταν λαχάνιαζε από την πολλή προσπάθεια που κατέβαλλε, κατά τη διάρκεια της πορείας του, κοντοστεκόταν και καθόταν πάνω στην άμμο ή πάνω στα βότσαλα, να ξαποστάσει. Μετά σηκωνόταν με μιας και έβρεχε το ξαναμμένο του πρόσωπο με θαλασσινό νερό για να δροσιστεί. Και ύστερα πάλι ορμούσε προς τα μπρος...