Νεοελληνική Λογοτεχνία

Το «Άκου το λιοντάρι» είναι το πορτρέτο μιας αθηναϊκής οικογένειας. Η ιστορία των Λεοντάρηδων μοιάζει με την ιστορία της γειτονιάς τους, της Φωκίωνος Νέγρη, που στη δεκαετία του 1960 και του 1970 ήταν γνωστή με το όνομα Βία Βένετο. Αργότερα, όλα πήγαν στραβά, σχεδόν όλα: οι Λεοντάρηδες χωρίστηκαν σε εχθρικές φατρίες και είχαν το μερίδιό τους σε πόνο, αρρώστια, λάθη κι απογοήτευση. Η Φωκίωνος Νέγρη παρήκμασε μαζί με τους Λεοντάρηδες. Σ’ αυτό το μυθιστόρημα, ο αιφνίδιος θάνατος του Ηλία φέρνει στη μνήμη των επιζώντων μια γιορταστική παιδική ηλικία –στο κέντρο της πόλης και μέ...

«Η πρώτη κραυγή του ανθρώπου είναι κλάµα. Από κει και πέρα οι άνθρωποι ή παραµένουν άνθρωποι και κλαίνε ή γίνονται τέρατα και κάνουν τους άλλους να κλαίνε». Δύο στενοί φίλοι, ο Ευγένης Βενετός και ο Άρης Βεργωλής, µοιράζονται τη φτώχεια και την απελπισία και φουντώνουν από αγανάκτηση για την αδικία που κυβερνάει αυτό τον κόσµο, προσπαθώντας να την εξηγήσουν ο καθένας απ’ τη µεριά του. Κάποτε θα συναντήσουν τυχαία –ή µήπως όχι;– τον γερο-Ραµατά. Αυτός, στον παλιό καφενέ του, θα γίνει ο πατέρας τους, συντροφεύοντάς τους καθώς θα έρχονται αντιµέτωποι µε τις επιλογές τους. Ώ...

Η αυτοβιογραφική τριλογία του Μενέλαου Λουντέμη «Σαρκοφάγοι» ολοκληρώνεται με το βιβλίο Ο άγγελος με τα γύψινα φτερά. Στο τρίτο μέρος —το πιο σκληρό, ίσως, από τα προηγούμενα δύο— παρατίθενται με ρεαλιστικό τρόπο τα βασανιστήρια στα οποία υποβάλλονται οι πολιτικοί κρατούμενοι στη Μακρόνησο αλλά και στην Αθήνα, οι παρεμβάσεις των κομματικών οργάνων προς όσους αποφασίζουν να ακολουθήσουν «διαφορετική γραμμή», καθώς και οι λίγες στιγμές ελευθερίας που βιώνει ο συγγραφέας, από τη στιγμή που μεταφέρεται σε κλινική —«για να αποκατασταθεί πρώτα ο ψυχικός του τόνος»—, υπό το άγρυπν...

ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ, ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ, ΕΙΔΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ. ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ. ΤΙΠΟΤΑ ΔΕ ΜΑΡΤΥΡΟΥΣΕ ΤΗΝ ΤΑΡΑΧΗ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΜΕΣΑ ΤΟΥ. ΕΙΧΕ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟΣ ΣΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΟΛΕΜΟ. ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΕΛΠΙΣΕΙ. ΜΑ ΤΩΡΑ ΗΤΑΝΕ ΠΙΑ ΧΩΡΙΣ ΕΛΠΙΔΑ. ΝΑΙ, ΔΕ ΦΟΒΟΤΑΝΕ ΝΑ ΤΟ ΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΠΩΣ ΗΤΑΝΕ ΧΩΡΙΣ ΕΛΠΙΔΑ. ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΑΠΟ ΔΙΑΨΕΥΣΕΙΣ ΕΛΠΙΔΩΝ ΗΤΑΝ Η ΖΩΗ ΤΟΥ. ΕΙΧΕ ΕΛΠΙΣΕΙ ΤΟΤΕ… ΕΙΧΕ ΕΛΠΙΣΕΙ ΥΣΤΕΡΑ…...

…ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΤΡΗΤΟ ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΑ ΤΟΥΤΟ ΛΑΘΟΣ, ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ-ΔΥΝΑΜΙΤΗ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΤΙΝΑΞΕΙ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΩΣΩ, ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΞΕΡΩ ΤΙ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ, ΟΜΩΣ ΔΕ ΘΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΩΣΩ, ΔΕ ΘΑ ΤΟΝ ΠΡΟΔΩΣΩ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΑΥΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΜΕ ΚΟΙΤΑΖΕΙ ΑΠΟ ΤΡΙΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟΣΤΑΣΗ, ΓΑΝΤΖΩΜΕΝΟΣ ΣΤΗ ΜΑΡΚΙΖΑ, ΓΑΝΤΖΩΜΕΝΟΣ ΠΑΝΩ ΜΟΥ, ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΣΕ Ο,ΤΙ ΘΕΩΡΟΥΣΑΜΕ ΣΙΓΟΥΡΟ ΚΑΙ ΑΠΑΡΑΣΑΛΕΥΤΟ, ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΥ ΕΔΩ ΓΥΡΩ ΜΑΣ, ΜΕΣΑ ΜΑΣ, ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ....