Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Στο hartorama.gr θα βρείτε όλα τα αριστουργήματα της νεοελληνικής λογοτεχνίας, που σαγηνεύουν με την πλοκή τους, τους χαρακτήρες τους και τη γλώσσα τους. Ανακαλύψτε όλα τα βραβευμένα ελληνικά βιβλία που πρέπει να διαβάσετε και αφεθείτε σε απαράμιλλες λογοτεχνικές εμπειρίες. Εκτός από τη νεοελληνική λογοτεχνία, στο Hartorama θα βρείτε επίσης σύγχρονα ελληνικά μυθιστορήματα, ταξιδιωτική λογοτεχία και ελληνικά ιστορικά μυθιστορήματα.
Τον Φεβρουάριο του 1866 κυκλοφορεί για πρώτη φορά το μυθιστόρημα Η Πάπισσα Ιωάννα που αποτελεί κορυφαίο έργο της πεζογραφίας. Οφείλει την τεράστια απήχησή του στην ίδια την υπόθεση, καθώς και στην αναταραχή που ακολούθησε από την πρώτη κιόλας έκδοση.
Η μεσαιωνική ιστορία για τον θηλυκό Πάπα που γέννησε στη μέση του δρόμου προκάλεσε πράγματι σκάνδαλο θρησκευτικό, που οδήγησε στον αφορισμό του συγγραφέα, αλλά και κοινωνικό που είχε όμως ως αποτέλεσμα να εξάψει τη φαντασία του αναγνωστικού κοινού και να κάνει το κείμενο εμπορική επιτυχία.
Μέχρι σήμερα η επιστήμη της ιστορίας...
Η εμπλοκή σε ένα γαϊτανάκι εκβιασμών φέρνει στα όρια της απελπισίας την ευαίσθητη και ευκολόπιστη Ρόζα. Ο αδίστακτος αλλά γοητευτικός Ζοζός, με αφορμή μια φωτογραφία που τραβήχτηκε εξαιτίας της αφέλειας της ερωτευμένης ηρωίδας, ωθεί τη Ρόζα στον κατήφορο. Έναν κατήφορο που ξεκινά με μια ελαφριά κλίση, και προχωρά με εμπόδια και ανωμαλίες, μα που ξαφνικά, ίσιος, γυμνός, γλιστερός, παίρνει σχεδόν την κάθετο.
Πόσα πράγματα άραγε συντρέχουν για να παγιδευτεί ένα δυστυχισμένο κορίτσι… Στο σύθαμπο του δειλινού η Ρόζα γνώρισε για πρώτη φορά την αγάπη, αλλά και αφέθηκε στο ξεχαρβά...
Το «Άκου το λιοντάρι» είναι το πορτρέτο μιας αθηναϊκής οικογένειας. Η ιστορία των Λεοντάρηδων μοιάζει με την ιστορία της γειτονιάς τους, της Φωκίωνος Νέγρη, που στη δεκαετία του 1960 και του 1970 ήταν γνωστή με το όνομα Βία Βένετο. Αργότερα, όλα πήγαν στραβά, σχεδόν όλα: οι Λεοντάρηδες χωρίστηκαν σε εχθρικές φατρίες και είχαν το μερίδιό τους σε πόνο, αρρώστια, λάθη κι απογοήτευση. Η Φωκίωνος Νέγρη παρήκμασε μαζί με τους Λεοντάρηδες. Σ’ αυτό το μυθιστόρημα, ο αιφνίδιος θάνατος του Ηλία φέρνει στη μνήμη των επιζώντων μια γιορταστική παιδική ηλικία –στο κέντρο της πόλης και μέ...
Η Χαδούλα, η λεγόμενη Φράγκισσα ή αλλιώς Φραγκογιαννού, έγινε αντικείμενο μελέτης από εγκληματολόγους, νομικούς, ψυχολόγους και ψυχιάτρους, λογοτέχνες και κριτικούς. Προσεγγίζοντας ο καθένας από τη δική του σκοπιά τη γραία Χαδούλα, θέλησε να ερμηνεύσει τις αποτρόπαιες πράξεις της, να εισχωρήσει στο μυαλό της και να κατανοήσει το αδιανόητο ανοσιούργημα της παιδοκτονίας. Αυτό, όμως, που καθιστά τη Φόνισσα κορυφαίο κείμενο στο σύνολο της νεοελληνικής πεζογραφίας δεν είναι το γεγονός ότι απασχόλησε και απασχολεί με πάθος τους ειδικούς, αλλά το ότι από την πρώτη δημοσίευσή της τ...
Ψυχή του θρήνου, του μαρτυρίου και της θυσίας, έγραψε ο Κωστής Παλαμάς για τη Στέλλα Βιολάντη, την ηρωίδα του Ξενόπουλου που εξυψώνεται στα όρια του ιδανικού, γιατί θέλησε να ζήσει μια ζωή διαφορετική από την άπνοη και τετριμμένη που ζουν όλοι γύρω της.
Η όμορφη και ξεχωριστή Στέλλα Βιολάντη είναι ερωτευμένη με τον γοητευτικό και περιζήτητο Χρηστάκη Ζαμάνο που δουλεύει στο αγγλικό τηλεγραφείο. Όταν ο πατέρας της, ένας από τους ισχυρότερους άντρες της Ζακύνθου, μαθαίνει ότι εκείνη έστειλε μια επιστολή στον Χρηστάκη ανταποκρινόμενη στον έρωτά του, τη φυλακίζει στη σοφίτα του...
Ο Ζέππος ο Πεμπονάρης είναι ο ποπολάρος που ερωτεύεται την όμορφη κοντεσίνα Έλδα. Στον λόφο της μαγευτικής Μπόχαλης στη Ζάκυνθο ένα καλοκαίρι θα αναπτυχθεί το ειδύλλιό τους, το οποίο όμως θα τελειώσει πολύ σύντομα και απότομα, καθώς η αριστοκράτισσα Έλδα απορρίπτει τελικά τον γιο του σταφιδά, λόγω της αγεφύρωτης κοινωνικής διαφοράς τους. Τότε στην ψυχή του πληγωμένου ποπολάρου θα ξυπνήσει όλο το μίσος της τάξης του και ως γνήσιος επαναστάτης δεν θα υποταχθεί σε προλήψεις, προσβολές και καπρίτσια…
Ένα διήγημα αποκαλυπτικό των ταξικών διχασμών της επτανησιακής κοινωνίας του ...
[vc_row][vc_column][vc_column_text]Χανιά, σήμερα
Στην Ιερά Μονή της Παναγιάς Ακρωτηριανής ο συντηρητής έργων τέχνης Σταύρος Βεγράκης ανακαλύπτει μια αριστουργηματική και συνάμα «βλάσφημη» εικόνα, που κανείς δεν θα περίμενε να βρίσκεται σ’ ένα μοναστήρι. Ποιος είναι, άραγε, ο άγνωστος δημιουργός της, του οποίου την τέχνη χαρακτηρίζει ένας γνήσιος και απαράμιλλος ρεαλισμός, και κυρίως πώς έφτασε να ακολουθήσει μια τόσο τολμηρή τεχνική στις αγιογραφίες του;
Σε ένα ταξίδι του στη Σμύρνη ο Βεγράκης θα βρει την άκρη της ιστορίας σε ένα εντελώς απρόσμενο μέρος. Επιστρέφοντας στα Χ...
«Η πρώτη κραυγή του ανθρώπου είναι κλάµα. Από κει και πέρα οι άνθρωποι ή παραµένουν άνθρωποι και κλαίνε ή γίνονται τέρατα και κάνουν τους άλλους να κλαίνε».
Δύο στενοί φίλοι, ο Ευγένης Βενετός και ο Άρης Βεργωλής, µοιράζονται τη φτώχεια και την απελπισία και φουντώνουν από αγανάκτηση για την αδικία που κυβερνάει αυτό τον κόσµο, προσπαθώντας να την εξηγήσουν ο καθένας απ’ τη µεριά του. Κάποτε θα συναντήσουν τυχαία –ή µήπως όχι;– τον γερο-Ραµατά. Αυτός, στον παλιό καφενέ του, θα γίνει ο πατέρας τους, συντροφεύοντάς τους καθώς θα έρχονται αντιµέτωποι µε τις επιλογές τους. Ώ...
Η αυτοβιογραφική τριλογία του Μενέλαου Λουντέμη «Σαρκοφάγοι» ολοκληρώνεται με το βιβλίο Ο άγγελος με τα γύψινα φτερά. Στο τρίτο μέρος —το πιο σκληρό, ίσως, από τα προηγούμενα δύο— παρατίθενται με ρεαλιστικό τρόπο τα βασανιστήρια στα οποία υποβάλλονται οι πολιτικοί κρατούμενοι στη Μακρόνησο αλλά και στην Αθήνα, οι παρεμβάσεις των κομματικών οργάνων προς όσους αποφασίζουν να ακολουθήσουν «διαφορετική γραμμή», καθώς και οι λίγες στιγμές ελευθερίας που βιώνει ο συγγραφέας, από τη στιγμή που μεταφέρεται σε κλινική —«για να αποκατασταθεί πρώτα ο ψυχικός του τόνος»—, υπό το άγρυπν...
«Καλώς το παλικάρι μου» λέει ο Ουρανός στον Κρόνο που ζύγωνε απ’ την άκρη της παραλίας κρατώντας κάτι περίεργο στο χέρι, κρυμμένο απ’ την αντηλιά.
«Γεια σου, φάδερ» απαντά εκείνος. «Ήρθα να παίξουμε ρακέτες».
«Μπαλάκια δε βλέπω».
«Κι ούτε θα ξαναδείς».
Πόσα ξώγαμα είχε τέλος πάντων ο Δίας; Τι έπινε η Πυθία κι έβγαζε τέτοιους αλλοπρόσαλλους χρησμούς; Ήταν όντως δώδεκα οι άθλοι της Ηρακλάρας ή μήπως ο Ευρυσθέας του ’παιξε μπινιά στο ενενήντα; Κι η κοπελιά η Ειλείθυια ήταν στ’ αλήθεια τόσο στόκος όσο αφήνει να εννοηθεί τ’ όνομά της ή πρόκειται για παρεξήγηση και τη...
