Νεοελληνική Λογοτεχνία

«Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, είμαι λεύτερος». Η Ασκητική είναι ένα φιλοσοφικό μανιφέστο που διέπεται από έναν οραματικό-προφητικό τόνο, εμποτισμένο με τη λυρικότητα του δη­­μιουργού της. Το νόημα της ζωής και της ύπαρξης συμπυκνώνεται σε έναν συνεχή αγώνα κατά το «ανηφόρισμα του ανθρώπου», όπου το ηθικό «χρέος» συμβαδίζει με την υπαρξιακή «κραυγή», δίνοντας φωνή στην «ελευθερία», στην πλήρη αποδέσμευση της ανθρώπινης οντότητας από κάθε φόβο αλλά και κάθε ελπίδα. Ο Καζαντζάκης επεξεργάστηκε την Ασκητική του ξανά και ξανά, είναι ο σπόρος από όπου βλάστησε όλο του τ...

Τίποτα, λοιπόν, δεν πεθαίνει μέσα μας; Τίποτα δεν μπορεί να πεθάνει όσο ζούμε; Το συγκλονιστικό και συνάμα πικρό μυθιστόρημα του Νίκου Κα­ζα­­­ντζά­κη Οι Αδερφοφάδες εκτυλίσσεται στο φανταστικό χωριό Κάστελος, στα χρόνια του Εμφυλίου. Το χωριό βρίσκεται υπό τον έλεγχο του στρατού και πολιορκείται από τους αντάρτες. Ο ιερέας του, ο παπα-Γιάνναρος, δεν δέχεται τον θάνατο ως τετελεσμένο αποτέλεσμα του διχασμού και συνεχώς αναρωτιέται πού πραγματικά βρίσκεται η έννοια του δικαίου. Παρόλο που το κοινωνικό και επαναστατικό όραμα των ανταρτών τού φαίνεται κάποιες φορές σωσ...

Δεν ήταν ο Δάντης διανοούμενος χαρτοπόντικας. Ζωή και τέχνη, πράξη και λόγος γι’ αυτόν ήταν ένα. Φτωχός, ξορισμένος, παράσιτος, όπως τον είχαν καταντήσει, άλλη παρηγοριά δεν του 'μενε παρά τούτη: μην μπορώντας πια να ριχτεί στην πράξη και να πάρει στ’ανήλεα χέρια του την πολιτική εξουσία, κατέφυγε στο στίχο να εγδικηθεί. Γι’ αυτό κι ο στίχος του έχει τόση δριμύτατη πικράδα και γλύκα, τόση ανθρώπινη ουσία. Είναι συμπυκνωμένη πράξη και, πολύ συχνά, μετουσιωμένο φονικό. Ο Δάντης είναι ανώτατο υπόδειγμα όχι μονάχα για όσους ακολουθούν τη στράτα της τέχνης και θέλουν ν...

Δε γνώριζα γι’ αυτή την εποχή κι ούτε είχα ακουστά πως υπήρχε. Δεν ήξερα να αναγνωρίζω τα ίχνη και τις επιπτώσεις της. Μόνο όταν την άγγιξα, τον περασμένο Ιούλιο, ένιωσα φόβο για την ανάπλαση, όσων ευαισθησιών ήμουν αναγκασμένος να ανασύρω από μια σκοτεινή ανάμνηση. Ανάμνηση εφιάλτης κι αγάπη μαζί. Κάτι είχε απωθήσει απ’ τη μνήμη τον παλιό μου φίλο Ερμή κι άλλα πρόσωπα κι άλλες πτυχές δικές μου, επικίνδυνες. Κι αυτό το «κάτι» ξαναγύρισε έντονα και καταλυτικά τον Ιούλιο των διακοπών. Αυτό το κάτι ήταν που με παρέσυρε στην Εποχή των Καφέδων, μέσα στη βελουδένια βραδ...

Μια κρίσιμη βίαιη στιγμή είναι η ιστορική εποχή μας ετούτη,ένας κόσμος γκρεμίζεται,ένας άλλος δεν έχει ακόμα γεννηθεί.Η εποχή μας δεν είναι στιγμή ισορρόπησης,οπόταν η ευγένεια,ο συβιβασμός,η ειρήνη,η αγάπη θα'τανε γόνιμες αρετές.Ζούμε τη φοβερή έφοδο,δρασκελίζουμε τους οχτρούς,δρασκελίζουμε τους φίλους που παραπομένουν,κιντυνεύουμε μέσα στο χάος,πνιγόμαστε.Δε χωρούμε πια στις παλιές αρετές κι ελπίδες,στις παλιές θεωρίες και πράξες.Ο άνεμος του ολέθρου φυσάει.Αυτή είναι σήμερα η πνοή του Θεού μας.Ας πάμε μαζί του ! Ο άνεμος του ολέθρου είναι το πρώτο χορευτικό συνέπαρμα τη...