Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Οι «Ναυαγοί χωρίς Σωσίβιο» επιχειρούν μια ανατομία, σε πολλαπλά επίπεδα, της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας, όπως αυτή αποτυπώθηκε στην πρόσφατη οικονομική κρίση και μάλιστα στο κορύφωμά της. Επομένως, το έργο, παρά τον συμβολισμό των ονομάτων, πατάει στον κοινωνικό ρεαλισμό -τον βαθύτερο όμως και αποκαλυπτικό, όχι στην περιγραφική, επιφανειακή, νατουραλιστική εκδοχή του. Το ονόμασα δε «μυθοδοκίμιο», διότι συζευγνύει τον θεωρητικό-δοκιμιακό λόγο με το μυθικό-λογοτεχνικό στοιχείο....
Η ζωή της Μαργαρίτας Βελισσαροπούλου θα ήταν ενδιαφέρουσα και μόνο από το γεγονός πως η «Μαριγώ» γεννήθηκε λίγα χρόνια πριν από την Επανάσταση του ’21 και βίωσε σημαντικά γεγονότα που σημάδεψαν την ανασύσταση του ελληνικού έθνους. Όμως αυτό που κάνει τους Οκτώ Ήχους για τη Μαργαρίτα ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα είναι η γνωριμία και η καθοριστική σχέση της με τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.
Γεννήθηκε στη Νωνάκριδα, έζησε κοντά στον Γέρο του Μοριά τα τελευταία είκοσι χρόνια της ζωής του, συμμετείχε στους αγώνες του, τον στήριξε στον εμφύλιο, μοιράστηκε την αγωνία και την πίκρ...
«Το βιβλίο αυτό μιλάει για έναν τύπο, που, θέλοντας να διασκεδάσει την μοναξιά του, ψάχνει για βοήθεια. Ψάχνει για παρέα. Έτσι, μιλάει με
τον εαυτό του και γράφει ιστορίες. Για τον έρωτα, την εργασία, τα πρόσωπα. Κάποιες λεπτομέρειες της ζωής, που είδε με την δεύτερη
ματιά. Και συνεχίζει...»...
O γέρο Μανωλάκης είχε περάσει μικρός χτικιό κι η φωνή του στη δίνη των χρόνων είχε εξασθενήσει. Τα λόγια του έβγαιναν από το πανωλαίμι του αδύναμα, τάπαιρνε ο αγέρας και τα σκόρπιζε πριν ακουστούν. Ρώταγε τον παραγιό του που τον βόηθαγε στ' όργωμα: ''Τι χαμπάγια Λεφτεάκη;'' Καλά καλά δεν πρόφερε ούτε το ρο κι η άρθρωσή του ήταν χαλαρή, αδύνατο ο Λεφτέρης να καταλάβει τα λόγια του γέρου. Αφουγκραζόταν μόνο ένα ξερό σφύριγμα όμοιο οχιάς πριν ριχτεί στο θύμα. Από διαίσθηση ρίσκαρε ένα ''καλά είμαι μπάρμπα''. Τότε ο γέρο Μανωλάκης χαμογελούσε διάπλατα κι ύστερα ξερόβηχε βάνοντα...
Στο μεταιχμιακό σύμπαν του Κόκκινου Ουρανοξύστη μιας εξαϋλωμένης ουτοπικής πόλης, ζουν κάποιοι που δεν χωρούν πουθενά. Σ` αυτό το
πεδίο των απροσδόκητων συναντήσεων και αισθητηριακών εμπειριών, η γυναίκα που τους φροντίζει σαγηνεύεται απ` αυτούς και
δημιουργεί ισχυρούς δεσμούς με όλους τους ενοίκους των ορόφων του Επανασχεδιασμού, των Τραυμάτων, των Αυτοκτονιών, της Εντροπίας,
του Τίποτε, του Παιδικού Εαυτού, των Πειραμάτων, μέχρι και του Ρετιρέ της Λήθης. Με βοηθούς δύο παράξενους επιστάτες, που
συνεχώς μεταμορφώνονται ρουφώντας κάθε σταγόνα δανεικών ζωών, συμβιώ...