Ελληνική Λογοτεχνία

Ένας κόσμος που διαμελίζεται από κοινωνικές μεταλλάξεις και αποκαλύπτει λίγο λίγο την βαθύτερη έννοια της παγκοσμιοποίησης είναι αυτός που βιώνει καθημερινά ο Δαμιανός. Ζώντας κάτω από τις αισθήσεις ενός δέντρου, που το αισθάνεται να μεγαλώνει μέσα του και τον υποχρεώνει να σκοτώνει ως εκδικητής των δασών, τα οποία πεθαίνουν από την καταστροφική μανία των ανθρώπων, περιφέρεται στους πεζόδρομους της παλιάς Αθήνας, αναζητώντας απάντηση στο υπαρξιακό του πρόβλημα. Ο μικρός κόσμος των περιθωριακών που κατοικούν στα μισογκρεμισμένα σπίτια της Πλάκας –επιστήμονες που δεν βρήκαν ε...

Στην αρχή, ο Κάρολος πηγαίνει στην τρίτη δημοτικού, η Λίλη στην πρώτη· ο μπαμπάς τους δουλεύει στη σωληνουργία· είναι ο καλύτερος μπαμπάς που μπορεί να έχει κανείς· δεν παραπονιέται ποτέ για τα βάσανά του. Βάσανα έχει· βλέπει όμως πάντα την ηλιόλουστη πλευρά του δρόμου. Η μαμά τους είναι όμορφη (παρά το στραβό εκείνο δόντι), αλλά πίνει πολύ· ουίσκι, καμιά φορά τζιν· ακόμα, κάνει βόλτες στα μαγαζιά, μιλάει (ψιθυριστά) στο τηλέφωνο και νοσταλγεί την Αφρική, όπου ζούσε κάποτε μαζί με τον παππού και τη γιαγιά, τα σκυλιά τους και τα άλογά τους. Ο μπαμπάς αγαπάει τρελά τη μαμά, η...

Για τον Κωστή Παπαγιώργη τα βιβλία υπήρξαν ο πιο ζωτικός κι ακατάλυτος δεσμός του με τον κόσμο. Η ανακάλυψή τους, στην όψιμη εφηβεία του, έλαβε διαστάσεις αποκάλυψης. Ο έφηβος που βασανιζόταν απ’ το αίσθημα ότι είναι «υπεράριθμος», «καρέκλα με τρία πόδια», «ελαττωματικό ανταλλακτικό» ή «παιδί του Καιάδα» συνειδητοποίησε ότι δεν είναι μόνος, ότι μπορούσε να περιέχεται ολόκληρος στη γραφή ενός άλλου. Παράλληλα με τα καθαυτό δοκίμιά του, και με το στοχαστικό, βιωματικό και παιγνιώδες ύφος του, ο Κωστής Παπαγιώργης επισκόπησε για τέσσερις σχεδόν δεκαετίες (1975...