Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
"... Πόσο θα 'θελα τώρα να φεύγαμε μαζί. Εσύ να οδηγείς κι εγώ να σε χαζεύω. Να είσαι προσηλωμένος στον δρόμο κι εγώ τεμπέλικα να μισοκλείνω τα μάτια μου και να σε σκανάρω από πάνω μέχρι κάτω. Το πρόσωπό σου, το προφίλ σου, τα χείλη σου και από τα χείλη σου να γκρεμίζομαι στο στήθος σου. Να γυρνάς, να με κοιτάς για δευτερόλεπτα και να αναρωτιέσαι τι σκέφτομαι....
"Ένα φθινοπωρινό Σαββατόβραδο, οχτώ-εννιά νέοι, τρελοπαρέα, όλοι τους ένας κι ένας, κατηφορίζουν προς το Παγκράτι, τραγουδώντας καντάδες με τη συνοδεία κιθάρας και μαντολίνου, και κάνοντας ένα σωρό τρέλες μέσα στους έρημους δρόμους. Λίγο πιο πέρα σε ένα φτωχικό, μια κοπέλα ετοιμοθάνατη ξυπνάει από το λήθαργο, αναγνωρίζοντας τη φωνή που περνάει......