Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
O γέρο Μανωλάκης είχε περάσει μικρός χτικιό κι η φωνή του στη δίνη των χρόνων είχε εξασθενήσει. Τα λόγια του έβγαιναν από το πανωλαίμι του αδύναμα, τάπαιρνε ο αγέρας και τα σκόρπιζε πριν ακουστούν. Ρώταγε τον παραγιό του που τον βόηθαγε στ' όργωμα: ''Τι χαμπάγια Λεφτεάκη;'' Καλά καλά δεν πρόφερε ούτε το ρο κι η άρθρωσή του ήταν χαλαρή, αδύνατο ο Λεφτέρης να καταλάβει τα λόγια του γέρου. Αφουγκραζόταν μόνο ένα ξερό σφύριγμα όμοιο οχιάς πριν ριχτεί στο θύμα. Από διαίσθηση ρίσκαρε ένα ''καλά είμαι μπάρμπα''. Τότε ο γέρο Μανωλάκης χαμογελούσε διάπλατα κι ύστερα ξερόβηχε βάνοντα...
Είναι αυτές οι 365 ημέρες του χρόνου, που σελίδα-σελίδα, με το ξεκίνημα της ημέρας, έρχονται πλάι μας, αρωγοί στον στεναγμό μας και
ελπίδα για την πραγμάτωση των ονείρων μας. Μας προτρέπουν να δούμε τη μέρα διαφορετικά.
Να σταθούμε όρθιοι απέναντι σε κάθε δυσκολία, γιατί πραγματικά έχουμε μέσα μας τόση δύναμη που μπορούμε να αντέξουμε κάθε πόνο.
Αρκεί να… Κάθε σελίδα και μια μεγάλη αλήθεια, με την οποία θα καταφέρουμε να κρατηθούμε στον «καθαρό» δρόμο της ζωής…
Μια σελίδα την ημέρα δεν είναι απλώς ένας τίτλος. Είναι η πεμπτουσία της κάθε καινούργιας ημέρας που μόλ...