Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Ένας ολόκληρος αρχιεπίσκοπος στην Kόλαση; Πώς έτσι; Tι του συνέβη του άγιου ανθρώπου; Mήπως τον οδήγησε εκεί η φιλαργυρία του ή κάποιο άλλο του ελάττωμα;
Eννέα ξεκαρδιστικές - και συνάμα άγνωστες και θαμένες - ιστορίες του υπέροχου Aνδρέα Λασκαράτου, που καταγγέλουν με απαράμιλλο τρόπο τον ρασοφόρο παρασιτισμό, ίδιον κι απαράλλαχτον εδώ και 150 χρόνια. Mε σπάνια εικονογράφηση από εφημερίδες του 19ου αιώνα....
O γέρο Μανωλάκης είχε περάσει μικρός χτικιό κι η φωνή του στη δίνη των χρόνων είχε εξασθενήσει. Τα λόγια του έβγαιναν από το πανωλαίμι του αδύναμα, τάπαιρνε ο αγέρας και τα σκόρπιζε πριν ακουστούν. Ρώταγε τον παραγιό του που τον βόηθαγε στ' όργωμα: ''Τι χαμπάγια Λεφτεάκη;'' Καλά καλά δεν πρόφερε ούτε το ρο κι η άρθρωσή του ήταν χαλαρή, αδύνατο ο Λεφτέρης να καταλάβει τα λόγια του γέρου. Αφουγκραζόταν μόνο ένα ξερό σφύριγμα όμοιο οχιάς πριν ριχτεί στο θύμα. Από διαίσθηση ρίσκαρε ένα ''καλά είμαι μπάρμπα''. Τότε ο γέρο Μανωλάκης χαμογελούσε διάπλατα κι ύστερα ξερόβηχε βάνοντα...
