Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
"""Τη μέρα που έπαψε ν' αγαπά τα παιδιά της..."" Έτσι αρχίζει η ιστορία μιας γυναίκας που καταλαβαίνει πως δεν αντέχει πια αυτά που μέχρι τώρα έδιναν νόημα στη ζωή της. Ένας γιος αποφασίζει να μάθει επιτέλους ποιος είναι ο πατέρας του και οργανώνει ένα ταξίδι μαζί του. Με απανωτά ψέματα ένας ερωτευμένος χάνει την αγαπημένη του. Η αλήθεια δεν βοηθά να λύσεις τα δεσμά της παλιάς σου ζωής όταν ο έρωτας σου υπόσχεται μια νέα....
"""Βράδιαζε. Το ""αποσπασμένο τμήμα"" εξακολουθούσε να διασχίζει τους θαλάμους: γυναικείους αυτή τη φορά. Για να συλλέξουν τα ψηφοδέλτια, γυρνούσαν από κρεβάτι σε κρεβάτι μ' εκείνα τα παραβάν που έπρεπε να μετακινούν κάθε φορά. Δεν είχαν τελειωμό... ""Τελειώσατε, κυρία? Μπορούμε να έρθουμε να μαζέψουμε?"" Η καημενούλα απ' την άλλη μεριά του παραβάν μπορεί και να ψυχορραγούσε. ""Κλείσατε το ψηφοδέλτιο? Ναι?"" Έβγαζαν το παραβάν: Το ψηφοδέλτιο ήταν ακόμη εκεί, διπλωμένο, λευκό ή με μία μουτζούρα, με μερικές μπερδεμένες γραμμές......
Ο Robert Walser ενδύεται την περσόνα ενός μαθητή που δεν ζει πια και γράφει για όλα όσα τον απασχολούν αποτυπώνοντας την ομορφιά
σε κάθε της εκδοχή. Η ματιά του στέκεται στις παιχνιδιάρικες φλόγες της πυρκαγιάς, στο νοτισμένο από το γκρίζο πέπλο της βροχής
ελατόδασος, στο μοναχικό λιβάδι στην πλαγιά του βουνού. Λόγος λυρικός, απλός, που ισορροπεί ανάμεσα στην αφέλεια και την ειρωνεία,
στην αδεξιότητα και τη δεξιοτεχνία και που καταπιάνεται με τα μεγάλα θέματα: φιλία, φτώχεια, ανθρωπιά, αγάπη, φύση, μοναξιά....
Mήπως τελικά είναι οι μικρές ήττες εκείνες που δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε; Η πρώτη μικρή γρατζουνιά στην επιφάνεια του καινούριου αυτοκινήτου προκαλεί μεγαλύτερη στενοχώρια από τις βαθύτερες που θα ακολουθήσουν. Η μικρή ακίδα αφαιρείται πιο δύσκολα και συχνά το σκάλισμά της με τη βελόνα δεν ωφελεί, καθώς πρέπει να περιμένουμε να αποβληθεί το ξένο σώμα μαζί με το πύον. Οι μεγάλες ήττες που έρχονται νωρίς, επηρεάζουν την πορεία της ζωής μας. Οι μικρές, αντιθέτως, μπορεί να μη μας αλλάζουν, αλλά μας κατατρέχουν, μας ταλαιπωρούν σαν μικρές ακίδες που δεν φεύγουν ποτέ.
Χαμέν...
"""Όλοι μας τρέφαμε την ελπίδα της ελευθερίας και, όλοι μας, όταν οι πόρτες της φυλακής ανοίγουν, φεύγουμε σε φάλαγγα, αλυσοδεμένοι. Διασχίζουμε την πόλη υπό συνοδεία και οι ελάχιστοι διαβάτες, σιωπηλοί μέσα στην γκριζάδα του πρωινού, κοιτάζουν την ορδή των κρατουμένων που οδηγούνται στο θάνατο. Στο σιδηροδρομικό σταθμό της Τουλούζης μας περιμένει μια αμαξοστοιχία μεταφοράς εμπορευμάτων. Καθώς μπαίνουμε στη σειρά στην αποβάθρα, όλοι μας μαντεύουμε πού θα μας πάει αυτό το τρένο.""...
"Λίγες μέρες πριν από το γάμο της, η Τζούλια δέχεται ένα τηλεφώνημα. Ένας γραμματέας την πληροφορεί ότι ο πατέρας της δε θα μπορέσει να παρευρεθεί στην πιο σημαντική μέρα της ζωής της. Μέχρι εδώ καμία έκπληξη. Αυτή τη φορά ωστόσο, η Τζούλια πρέπει να παραδεχτεί ότι ο πάντα απόμακρος και πολυάσχολος Άντονι Γουόλς έχει πολύ καλή δικαιολογία. Είναι νεκρός. Και όσο ικανός κι αν ήταν για κάτι τέτοιο, σίγουρα δεν αποφάσισε να πεθάνει μόνο και μόνο για να της χαλάσει τα σχέδια. Ο γάμος αναβάλλεται και η Τζούλια αποχαιρετά για πάντα τον άνθρωπο που στοίχειωσε με την απουσία του τα ...
Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Ένας δευτεροετής φοιτητής κατεβάζει όλες τις φωτογραφίες των συμφοιτητών του από τη βάση δεδομένων κάθε εστίας στο λάπτοπ του. Χτυπά τα δάχτυλά του με ταχύτητα στο πληκτρολόγιο και παρακολουθεί την οθόνη να αναβοσβήνει. Στέλνει το link σε μερικούς φίλους του και μέσα σε λίγες ώρες η πρώιμη, υποτυπώδης μορφή του Facebook, ένα σάιτ όπου μπορούσες να συγκρίνεις φωτογραφίες φοιτητριών και να ψηφίσεις την πιο σέξι, είναι γεγονός. Ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ ήξερε ότι αυτό που έκανε ήταν μάλλον παράνομο και σίγουρα αντίθετο με τους κανονισμούς. Αυτό που δε γνώρι...