Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Μια μαχητική φεμινίστρια και ένας νεαρός συντηρητικός δικηγόρος διεκδικούν με πάθος μιαν όμορφη, ταλαντούχα, φιλόδοξη, αλλά αφελή κοπέλα. Ερωτική ιστορία και πολιτική αλληγορία, λίγο μετά τον εμφύλιο και την Ανοικοδόμηση της Αμερικής. Το κορυφαίο μυθιστόρημα του Henry James για πρώτη φορά στα ελληνικά....
2086: το τέλος του κόσμου. Η Ακρόπολη της Αθήνας είναι το έσχατο καταφύγιο για δυο εναπομείναντες ανθρώπους,
τον νεαρό αφηγητή κι έναν υπεραιωνόβιο άνδρα ονόματι Ουίλλιαμ Σαίξπηρ. Ο Σαίξπηρ θυμάται πώς ήταν ο κόσμος όταν οι άνθρωποι
μπορούσαν ακόμη να χαίρονται τη ζωή. Με οδηγό τις αναμνήσεις τους και αναφορές σε μεγάλους συγγραφείς, οι δύο τελευταίοι
άνθρωποι προσπαθούν να ανακαλύψουν τις αιτίες του αφανισμού. Χρειάζεται άραγε η απόλυτη καταστροφή για να μπορέσει
ο άνθρωπος να ευαισθητοποιηθεί από την ομορφιά ενός απλού ρόδου; Ο Santiago H. Amigorena (γεν. 1962)...
"""Εκείνη τη στιγμή έστρεψε το βλέμμα προς μια εφημερίδα που κάποιος είχε αφήσει επάνω στο διπλανό τραπεζάκι, ανοιχτή στις μεσαίες σελίδες. Άξαφνα, συνοφρυώθηκε παραξενεμένος, άρπαξε απότομα την εφημερίδα κι άρχισε να μασουλάει το νύχι του αντίχειρα, απορροφημένος εντελώς από την ανάγνωση. Βυθίστηκε στο κείμενο της ανοιχτής σελίδας και παράτησε σύξυλο τον συνομιλητή του. Ξεχνώντας την επιστροφή του στην Αθήνα και κάθε στοιχειώδη ευγένεια, σηκώθηκε σιγά σιγά σαν κουρδιστό παιχνίδι. Χωρίς να διακόπτει το διάβασμα, έκανε μερικά βήματα. Ακούμπησε την εφημερίδα σ' ένα ψηλό τραπε...
"""Τότε ο σκύλος ξυπνούσε, τεντωνόταν, κύρτωνε τη ράχη, κουλούριαζε τη λεπτή και μακριά ουρά του, κι έμπαινε στην καλύβα με κραυγές και γρυλίσματα ασυνήθιστης αγριότητας. Έναν έναν ξυπνούσε τους γιους και τους γαμπρούς που κοιμόνταν αφού είχαν πιει άθλιο κρασί, τους ταρακουνούσε από τα πόδια, έσκιζε παντελόνια, κάπου κάπου διέκοπτε καμιά πράξη που θα κατέληγε να δώσει στον γέρο κι άλλα εγγόνια, κι έτσι, μέσα σε βρισιές, έβγαιναν έξω για να φέρουν τα τσιμπλιασμένα μάτια τους μπροστά στη γκρίζα φωτεινότητα της στέπας....