Σύγχρονη Λογοτεχνία

Όταν ο παππούς έμαθε πως έφευγα για σπουδές στην Αμερική μου έγραψε ένα αποχαιρετιστήριο σημείωμα. «Σάπιο καπιταλιστικό γουρούνι», έλεγε το σημείωμα, «να ’χεις καλή πτήση. Με αγάπη, ο παππούς σου». Ήταν γραμμένο σε ένα τσαλακωμένο κόκκινο ψηφοδέλτιο από τις εκλογές του 1991, το οποίο ήταν η κορωνίδα της συλλογής κομμουνιστικών ψηφοδελτίων του παππού και έφερε τις υπογραφές όλων από το χωριό Λένινγκραντ. Συγκινήθηκα που αξιώθηκα τέτοια τιμή, οπότε κάθισα κάτω, έβγαλα ένα χαρτονόμισμα του ενός δολαρίου και έγραψα στον παππού την ακόλουθη απάντηση: «Κομμουνιστικό κορόιδο, ευχα...

Ένα μοναδικό αντικείμενο, όπου είναι χαραγμένο με τουρκική γραφή ένα λεπτομερές σκαρίφημα, οδηγεί στην τοποθεσία ενός αρχαίου ελληνικού ναού. Η Άννεγκρετ το αποκτά σε δημοπρασία, και είναι αυτό που χρειάζεται για τον νέο της πελάτη, ο οποίος σχετίζεται φιλικά με τον έρωτα της ζωής της. Ο “αγαπημένος” εξάδελφός της εμφανίζεται ξαφνικά σε διπλωματικό ταξίδι, αναστατώνοντας εκ νέου τις οικογενειακές σχέσεις, μέσα από αναπάντεχα μυστικά ζωής, της οικογένειας των Φρίνγκλεερ. Αυτή η συνάντηση με τον πολυεκατομμυριούχο συλλέκτη, αποκαλύπτει πώς μια οικογενειακή συνάντηση φέρνει...

Το μυθιστόρημα του Robert Seethaler αφηγείται τη ζωή του χωρικού Αντρέας Έγκερ, ακολουθώντας τον από τα δύσκολα παιδικά του χρόνια μέχρι το τέλος της ζωής του. Με λιτό λυρισμό, αλλά και με κριτικό βλέμμα απέναντι στις τεχνολογικές αλλαγές, που συντελούνται σχεδόν σιωπηλά και με την ανοχή των τοπικών αρχών σε ένα απο- μακρυ- σμένο χωριό των αυστριακών Άλπεων, ο συγγραφέας καταγράφει τα μικρά και, εκ πρώτης όψεως, ασήμαντα γεγονότα που χαράζονται ανεξίτηλα στη ζωή και στη μνήμη ενός μεροκαματιάρη που κερδίζει τα προς το ζην άλλοτε με κάθε λογής χαμαλοδουλειές της υπαίθρου και...

"""Βαρέλα, ξέρεις τι μουσική είν' αυτή?""...

"""Τότε ο σκύλος ξυπνούσε, τεντωνόταν, κύρτωνε τη ράχη, κουλούριαζε τη λεπτή και μακριά ουρά του, κι έμπαινε στην καλύβα με κραυγές και γρυλίσματα ασυνήθιστης αγριότητας. Έναν έναν ξυπνούσε τους γιους και τους γαμπρούς που κοιμόνταν αφού είχαν πιει άθλιο κρασί, τους ταρακουνούσε από τα πόδια, έσκιζε παντελόνια, κάπου κάπου διέκοπτε καμιά πράξη που θα κατέληγε να δώσει στον γέρο κι άλλα εγγόνια, κι έτσι, μέσα σε βρισιές, έβγαιναν έξω για να φέρουν τα τσιμπλιασμένα μάτια τους μπροστά στη γκρίζα φωτεινότητα της στέπας....

"""Εκείνη την ημέρα, στον ξεθωριασμένο καθρέφτη των μουχλιασμένων νιπτήρων ανακάλυψα ένα ανιαρό πρόσωπο σ' ένα ανιαρό κορμί, ένα παρουσιαστικό τόσο αδιάφορο, χωρίς τίποτε το αξιοπρόσεκτο, χωρίς καθόλου χαρακτήρα, που ώς κι εγώ ο ίδιος, επιτόπου, ένιωσα πλήξη. Το αίσθημα της μετριότητάς μου με κυρίευσε σαν αποκάλυψη.""...