Σύγχρονη Λογοτεχνία

"""Βράδιαζε. Το ""αποσπασμένο τμήμα"" εξακολουθούσε να διασχίζει τους θαλάμους: γυναικείους αυτή τη φορά. Για να συλλέξουν τα ψηφοδέλτια, γυρνούσαν από κρεβάτι σε κρεβάτι μ' εκείνα τα παραβάν που έπρεπε να μετακινούν κάθε φορά. Δεν είχαν τελειωμό... ""Τελειώσατε, κυρία? Μπορούμε να έρθουμε να μαζέψουμε?"" Η καημενούλα απ' την άλλη μεριά του παραβάν μπορεί και να ψυχορραγούσε. ""Κλείσατε το ψηφοδέλτιο? Ναι?"" Έβγαζαν το παραβάν: Το ψηφοδέλτιο ήταν ακόμη εκεί, διπλωμένο, λευκό ή με μία μουτζούρα, με μερικές μπερδεμένες γραμμές......

Mήπως τελικά είναι οι μικρές ήττες εκείνες που δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε; Η πρώτη μικρή γρατζουνιά στην επιφάνεια του καινούριου αυτοκινήτου προκαλεί μεγαλύτερη στενοχώρια από τις βαθύτερες που θα ακολουθήσουν. Η μικρή ακίδα αφαιρείται πιο δύσκολα και συχνά το σκάλισμά της με τη βελόνα δεν ωφελεί, καθώς πρέπει να περιμένουμε να αποβληθεί το ξένο σώμα μαζί με το πύον. Οι μεγάλες ήττες που έρχονται νωρίς, επηρεάζουν την πορεία της ζωής μας. Οι μικρές, αντιθέτως, μπορεί να μη μας αλλάζουν, αλλά μας κατατρέχουν, μας ταλαιπωρούν σαν μικρές ακίδες που δεν φεύγουν ποτέ. Χαμέν...

"Λίγες μέρες πριν από το γάμο της, η Τζούλια δέχεται ένα τηλεφώνημα. Ένας γραμματέας την πληροφορεί ότι ο πατέρας της δε θα μπορέσει να παρευρεθεί στην πιο σημαντική μέρα της ζωής της. Μέχρι εδώ καμία έκπληξη. Αυτή τη φορά ωστόσο, η Τζούλια πρέπει να παραδεχτεί ότι ο πάντα απόμακρος και πολυάσχολος Άντονι Γουόλς έχει πολύ καλή δικαιολογία. Είναι νεκρός. Και όσο ικανός κι αν ήταν για κάτι τέτοιο, σίγουρα δεν αποφάσισε να πεθάνει μόνο και μόνο για να της χαλάσει τα σχέδια. Ο γάμος αναβάλλεται και η Τζούλια αποχαιρετά για πάντα τον άνθρωπο που στοίχειωσε με την απουσία του τα ...