Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Μια γυναίκα στέκεται όρθια, όπως κάθε μέρα, στο μπροστινό δωμάτιο του σπιτιού της, δίπλα στη μεγάλη μπαλκονόπορτα που έχει θέα
τον χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων μετά τη Φρίντριχ Στράσε. Η κουρτίνα είναι τραβηγμένη έτσι ώστε να μπορεί να κρύβεται πίσω της
και να κρυφοκοιτάζει, με την ψευδαίσθηση ότι δεν γίνεται αντιληπτή. Τώρα όμως συλλαμβάνει τον εαυτό της να διερωτάται πού πήγαν
οι τρεις νεαροί άντρες οι οποίοι παραμόνευαν μέσα στο λευκό Βάρτμπουργκ, γιατί χτες βράδυ την είχαν στήσει εκεί έξω μέχρι αργά και
σήμερα το πρωί είχαν γίνει καπνός; Ωστόσο, προτού η ίδια προ...
Χιλή, 1986. Ο Αουγούστο Πινοτσέτ, ο μισητός δικτάτορας της χώρας, έχει μάλλον αρχίσει να διαβλέπει το τέλος της κυριαρχίας του. Εκείνη την καθοριστική χρονιά, το Πατριωτικό Μέτωπο Μανουέλ Ροδρίγκες προετοιμάζει μια απόπειρα εναντίον του. Μέσα σε μια ατμόσφαιρα απόλυτης τρομοκρατίας, στις φτωχογειτονιές της πρωτεύουσας, του Σαντιάγο, που φλέγεται από τις κινητοποιήσεις και τις διαμαρτυρίες, οι αντικαθεστωτικοί αντάρτες προσπαθούν να κρύψουν τον οπλισμό τους σε ασφαλείς χώρους. Σε μια τέτοια συνοικία, σε μια τέτοια γειτονιά μένει και η Τρελή, ένας μεσήλικος ομοφυλόφιλος που π...
"Οι ""Ιστορίες του Καντέρμπερυ"" του Τζέφρυ Τσώσερ (1340-1400) συγκαταλέγεται ανάμεσα στα 100 σημαντικότερα βιβλία όλων των εποχών, κι όμως δεν είχε μεταφραστεί ολόκληρο ως τώρα στα ελληνικά.. Θεωρείται ακρογωνιαίος λίθος της αγγλικής λογοτεχνίας, ένα από τα έργα που επηρέασαν όσο κανένα τους μετέπειτα συγγραφείς. Το πρώτο μεγάλο λογοτεχνικό έργο που γράφτηκε στα κοινά αγγλικά και όχι στα λατινικά ή στα γαλλικά που κυριαρχούσαν εκείνη την εποχή ως γλώσσα της λογοτεχνίας και της διανόησης, και κατάφερε να επιδείξει τις δυνατότητες της αγγλικής γλώσσας. Ο Τσώσερ όμως αναδεικν...
"Γνωρίσαμε τον Ντέιβιντ Σεντάρις διαβάζοντας όσα έγραφε για τον εαυτό του, την οικογένειά του, τους φίλους του. Σε αυτό το βιβλίο όμως, παρόλο που οι καταστάσεις θυμίζουν έντονα ιστορίες καθημερινής τρέλας, οι ήρωες δεν είναι άνθρωποι, αλλά ζώα. Αίσωπος, Λα Φοντέν, Γούντι Άλεν. Ίσως λίγο από όλους τους, αλλά κυρίως καθαρόαιμος Σεντάρις, με την χαρακτηριστική, λοξή και καυστική ματιά του. Σε αυτές τις ιστορίες δεν υπάρχει καλός και κακός, κανένα ""καθωσπρέπει"" ηθικό δίδαγμα....
"""Μην κοιτάζεις το δρόμο. Ακολούθησε τον. Αλλά πώς να τον ακολουθήσω και μέχρι πού? Να τον ακολουθήσω σαν αυτούς που έρχονται από την πόλη ή πάνε σ' αυτήν, σαν αυτούς που φεύγουν ή αυτούς που επιστρέφουν, σαν αυτούς που έρχονται να αγοράσουν και να πουλήσουν, σαν αυτούς που έρχονται να δουν και να ακούσουν ή σαν αυτούς που φεύγουν κουρασμένοι απ' όσα είδαν και άκουσαν? Σαν ποιους απ' όλους αυτούς? Ή σαν τι κοινό σε όλους αυτούς? Ή με ποιον άλλο τρόπο διαφορετικό από όλων αυτών?""...
