Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Οι αλλεπάλληλες εμφανίσεις και εξαφανίσεις των ανταρτών που φτάνουν από τη Γαλλία είναι τα μόνα γεγονότα που δίνουν χρώμα στην
γκρίζα ζωή μιας γειτονιάς της Βαρκελώνης την πιο σκληρή περίοδο των μετά τον Εμφύλιο χρόνων. Η αφήγηση της περιπέτειας ενός
απ' αυτούς τους μυθικούς ήρωες, που μπαρκάρει για τη Σαγκάη για να φέρει σε πέρας μια εξαιρετικά επικίνδυνη αποστολή ανάμεσα
σε πιστολάδες, πρώην ναζί, ωραίες γυναίκες και κακόφημα νυχτερινά κέντρα, είναι μια πνοή φρέσκου αέρα για κάποιους εφήβους που
η ζωή τους δεν έχει καμιά κατεύθυνση, και συνιστά ταυτόχρονα ένα ...
"Βραβευμένο με το βραβείο Goncourt το 1984, το κορυφαίο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα της Μαργκερίτ Ντυράς αποτελεί μία συγκλονιστική μύηση στον έρωτα και στην αφύπνιση του αισθησιασμού. Με φόντο την υποβλητική ατμόσφαιρα της αποικιακής Ινδοκίνας του Μεσοπολέμου, η συγγραφέας αφηγείται τη σχέση ανάμεσα σε ένα λευκό κορίτσι 15 ετών και έναν πλούσιο Κινέζο που έχει τα διπλά της χρόνια. Η ιστορία τους αψηφά όλους τους κανόνες των φυλετικών και κοινωνικών διακρίσεων και είναι μια αδιέξοδη πρόκληση: το κορίτσι θα επιστρέψει στη Γαλλία και αυτός ο έρωτας θα μείνει μετέωρος και αλησμ...
Η Κλαρίσα Πίνκολα Εστές, ως cantadora, «φύλακας παλιών ιστοριών», ψυχαναλύτρια και ακτιβίστρια, γεφυρώνει με μαεστρία τον κόσμο του
απώτατου παρελθόντος με τη σύγχρονη εποχή. Σκοπός της είναι μέσα από παραμύθια, αρχετυπικούς μύθους και ιστορίες διαφορετικών
πολιτισμών να ανασύρει την Άγρια Γυναίκα, την αδάμαστη, που συγγενεύει ψυχικά με τους λύκους. Πρόκειται για ένα γυναικείο
ψυχογράφημα, ένα βιβλίο γιατρικό για τη γυναίκα κάθε εποχής....
Η μεγάλη Ιστορία που σαρώνει τη μικρή ιστορία του καθενός μας. Οι άνθρωποι σαν φύλλα στον άνεμο, σ’ ένα μικρό λογοτεχνικό διαμάντι με
τη βαθιά ανθρωπιά της Irene Nemirovsky, που στριφογύρισε κι αυτή σαν μύγα του φθινοπώρου....
Τη «Φύση Γυμνή» την αφουγκράστηκα. Είναι μια θεολογική αφήγηση: αν ο κόσμος και τα ζώντα πλάσματα είναι δημιουργήματα μιας
θεότητας, τότε αναγκαστικά κάθε αφήγηση είναι το ίδιο....