Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Μετά την τρομερή αποκάλυψη ότι ο Όουκ είναι ο κληρονόμος του στέμματος της Νεραϊδοχώρας, η Τζουντ πρέπει να κρατήσει τον αδελφό της ασφαλή.
Για να το κάνει, έχει «δέσει» τον σκληρό βασιλιά Κάρνταν μαζί της και έχει γίνει η δύναμη πίσω από τον θρόνο.
Η διαχείριση των πολιτικών συμμαχιών που διαρκώς αλλάζουν θα ήταν δύσκολη ακόμα κι αν μπορούσε να ελέγχει εύκολα τον Κάρνταν.
Όμως εκείνος κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να την ταπεινώνει και να την υποτιμάει, παρόλο που φαίνεται να τη θαυμάζει.
Όταν γίνεται ξεκάθαρο ότι κάποιος κοντά στην Τζουντ θέλει να την π...
Ένα ανεξιχνίαστο έγκλημα…
Ένα κορίτσι που δεν λέει να τα παρατήσει…
Πριν από πέντε χρόνια, η Άντι Μπελ, μαθήτρια λυκείου, φέρεται να δολοφονήθηκε από τον Σαλ Σινγκ.
Οι αστυνομικοί είναι σίγουροι πως το έκανε. Όλοι είναι σίγουροι πως το έκανε.
Μόνο η Πιπ Φιτζ-Αμόμπι δεν είναι τόσο σίγουρη…
Έτσι ξεκινάει ένα πρότζεκτ για την εισαγωγή της στο πανεπιστήμιο, προσποιούμενη ότι ερευνά τη συμμετοχή των μέσων ενημέρωσης στην υπόθεση.
Διαβάζει αναφορές της αστυνομίας και παίρνει συνεντεύξεις από φίλους των δύο παιδιών.
Κατά τη διάρκεια της έρευνας, η Πιπ δημιουργεί ένα αρχείο...
Η μέρα που ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του κόσμου έπαιξε στις λάσπες ενός χωριού για χάρη ενός παιδιού, ο άνθρωπος που το ποδόσφαιρο τον έσωσε από μία γενοκτονία, ένα παιδί που βλέπει με τα μάτια της ψυχής, η πρώτη γυναίκα σταρ του ποδοσφαίρου που «μπορούσε να κάνει ό,τι κάνουν οι άντρες», ένας σκύλος που έγινε το σύμβολο μιας ομάδας...
Αυτές και πολλές ακόμα γνωστές και, κυρίως, άγνωστες ιστορίες για το πιο αγαπημένο παιχνίδι του πλανήτη, που, παρά τα όσα πιθανόν έχεις ακούσει, δεν είναι απλά 22 μαντράχαλοι που κυνηγάνε μια μπάλα σε κάτι χορτάρια.
Ιστορίες από 20...
«... Αυτό που θα διαβάσει ο αναγνώστης στον Ξένο είναι η ιστορία ενός ανθρώπου που, δίχως τίποτα το ηρωικό στη συμπεριφορά του,
δέχεται να πεθάνει για την αλήθεια. Ένιωσα εξάλλου την ανάγκη να πω, κι ας μοιάζει παράδοξο, πως προσπάθησα ν αποδώσω με τον ήρωά
μου το μόνο Χριστό που μας αξίζει. Είναι φανερό λοιπόν, μετά τις εξηγήσεις μου, ότι το είπα χωρίς πρόθεση βλασφημίας,
απλώς και μόνο με την κάπως ειρωνική τρυφερότητα που δικαιούται να νιώθει ένας καλλιτέχνης για τα πρόσωπα που δημιουργεί»....