Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Στο κορυφαίο του διήγημα «Τα φραγκοστάφυλα» ο Αντόν Τσέχοφ περιγράφει την αλλοτρίωση του ανθρώπου που εγκλωβίζεται στον εγωκεντρισμό και αδιαφορεί για τον συνάνθρωπό του. Έτσι, αυτοτιμωρείται να μην χαίρεται την αρμονική συνύπαρξη, την αμοιβαία συνδημιουργία, τη μέθεξη της ζωντανής ζωής. Ο ήρωας του διηγήματος, Nικολάι Ιβάνιτς, υπενθυμίζει στον καθένα ότι ανάλογα με τα «φραγκοστάφυλα» που επιθυμεί διαμορφώνεται η ζωή του. Αν τα «φραγκοστάφυλά» του είναι απότοκα φιλαυτίας φιλοδοξίας, φιληδονίας, φιλοχρηματίας τότε θα καταλήξει άταφος νεκρός....
"Όλη τη διάρκεια της χρονιάς, το παζάρι είναι ένας απέραντος λασπότοπος, για τον απλούστατο λόγο ότι οι νοικοκυρές πηγαίνουν και πετούν εκεί τα απόνερά τους. Τα σπίτια δεν στέκουν ίσια, έχουν σχεδόν βουλιάξει, κάτω από τις πρόχειρα μερεμετισμένες στέγες τους. Τα παράθυρα είναι φραγμένα με παλιόπανα και πετσιά από γελαδόφουσκες. Στα φτωχόσπιτα, το δάπεδο είναι από χώμα, και δεν υπάρχει ούτε καμινάδα. Ο καπνός της σόμπας βγαίνει από μια τρύπα της σκεπής. Οι γυναίκες παντρεύονται στα δεκατέσσερα ή στα δεκαπέντε τους και οι απανωτές γέννες τις γερνάνε πρόωρα. Στο Κρέσεφ, οι τσα...