Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Στο μυθιστόρημα του Μαργκώ, η μανταρίστρα ο Fougeret de Monbron εφαρμόζει τη μέθοδο που θα μπορούσε κανείς να ονομάσει
«ωμότητα του κοινωνικού λιμπερτινισμού». Δίχως προκαταλήψεις, δίχως κομψές ερωτικές περιπτύξεις, αλλά με απερίγραπτο σαρκασμό,
γυρίζει το νόμισμα από την άλλη όψη.Η Μαργκώ, όπως και κάθε αξιοπρεπής λιμπερτίνος, γνωρίζει όλες τις στάσεις του Αρετίνου
και όλες τις διαβαθμίσεις της ηδονής: «Αυτό που φαίνεται απίθανο, σχεδόν ακατόρθωτο είναι πως, δίχως να πάρει ανάσα με έκανε τρεις
φορές απανωτά, να νιώσω τις χαρές του παραδείσου του Μωάμεθ», λέει σχο...
"""...Α! ας ήταν να είχα έρθει ως απλός τουρίστας! Ή ως φυσιοδίφης που θα ανακάλυπτε εδώ γεμάτος ενθουσιασμό πλήθος καινούργια φυτά, που θα αναγνώριζε στα υψίπεδα το ""ψωροβότανο του Καυκάσου"" του κήπου μου... Δεν ήρθα όμως καθόλου στη Σοβιετική Ένωση για να αναζητήσω αυτά. Εκείνο που με ενδιαφέρει είναι οι άνθρωποι, και τι μπορούμε να κάνουμε γι' αυτούς, τι κάναμε ήδη. Το δάσος που με ελκύει εδώ, φοβερά πυκνό, που μέσα του χάνομαι, είναι το δάσος των κοινωνικών ζητημάτων. Στη Σοβιετική Ένωση αυτά τα ζητήματα σε προκαλούν, σε πιέζουν και σε καταπιέζουν από όλες τις μεριές....