Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Βερολίνο, 1895.
Ένας Έλληνας φοιτητής μαγεύεται από μια νεαρή ηθοποιό. Παρασύρονται σε μια σχέση πάθους με εντελώς απρόσμενη κατάληξη. Διανύοντας μια δραματική περίοδο της ευρωπαϊκής ιστορίας θα ζήσουν ριζικά διαφορετικές ζωές. Σε πείσμα της κοινωνίας, της γεωγραφίας και του χρόνου η σχέση τους θα κρατήσει μια ζωή.
Ακροβατώντας μεταξύ μαρτυρίας και μυθοπλασίας το Δεν ήταν μέθη είναι μια ανατομία του πόθου που μεταλλάσσεται και συνάμα η αποτύπωση της ωρίμανσης ενός Έλληνα και Ευρωπαίου πολιτικού....
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΒΑΡΟΝΗΣ ΜΠΟΥΝΤΜΠΕΡΓΚ
Ποια ήταν; Με ρωτούσαν οι φίλοι μου όταν έμαθαν πως έγραφα ένα βιβλίο για τη Μαρία (Μούρα) Ιγκνάτιεβνα Ζακριέφσκαγια-Μπένκεντορφ-Μπούντμπεργκ. Μια Μάτα Χάρι; Μια Λου Σαλομέ;
Είχε όντως κάτι που θύμιζε και τις δυο τους -τόσο τη διάσημη τυχοδιώκτρια, κατάσκοπο και ηρωίδα του κινηματογράφου, όσο και την κόρη του Ρώσου στρατηγού, της οποίας η γοητεία είχε προσελκύσει τον Νίτσε, τον Ρίλκε και τον Φρόυντ.
Την αποκαλούσαν κοντέσα Ζακριέφσκαγια, κοντέσα Μπένκεντορφ, βαρόνη Μπούνμπεργκ... Είχε καλλιεργήσει ένα θρύλο γύρω από τον εαυτό...
Ο ακρωτηριασμός της Δύσης ή Η τραγωδία της Κεντρικής Ευρώπης” δημοσιεύτηκε στο γαλλικό περιοδικό Le Debat τον Νοέμβριο του 1983, μεταφράστηκε αμέσως στις περισσότερες ευρωπαϊκές γλώσσες, και είχε αντίκτυπο αντιστρόφως ανάλογο με τη συντομία του. Είκοσι σελίδες οι οποίες έδωσαν το έναυσμα για πλημμυρίδα αντιδράσεων, συζητήσεων και πολεμικών, κυρίως από την πλευρά της Γερμανίας και της Ρωσίας. Ενώ στη Δύση συνέβαλαν, σύμφωνα με μια διατύπωση του Ζακ Ρούπνικ, “στην αναδιαμόρφωση του πνευματικού χάρτη της Ευρώπης” πριν από το 1989.
Την εποχή που η Δύση έβλεπε πια την Κεντρ...
"""Η εξουσία του σκύλου"" σηματοδοτεί την επιστροφή μιας από τις πιο δυνατές και ξεχωριστές φωνές της λογοτεχνίας. Κεντρικοί ήρωες δυο αδέλφια - και μια γυναίκα και ένα αγόρι, μάνα και γιος, που η άφιξή τους στο ράντσο των δυο αδελφών κλονίζει μια ήδη εύθραυστη γαλήνη. Από την πρώτη εντυπωσιακή παράγραφο έως την τελευταία λέξη, η φωνή του Τόμας Σάβατζ -και το έντονο πάθος και η σκληρότητα των χαρακτήρων του- αιχμαλωτίζει τον αναγνώστη του....
Ο έφηβος τη ρώτησε, αυτήν που δεν είχε κλείσει ακόμα τα σαράντα και παρέμενε η ωραία του χωριού και εν ανάγκη και της πόλης,
γιατί δεν είχε προβάλει με κάποιον τρόπο, όχι, με τον δικό της τρόπο, αντίσταση στο Ράιχ των εγκληματιών. Αυτό διατυπώθηκε σαν ερώτηση,
ήταν όμως ψόγος, σκληρός, άγριος, επειδή αφενός ήμουν θρασύς, κυρίως όμως επειδή δεν μπορούσα να καταλάβω κι επειδή ένιωθα έναν θυμό
που δεν έχει κοπάσει μέχρι σήμερα. Θα μπορούσα να αποπάρω και κάποιον άλλο από την οικογένεια ή και εκτός οικογένειας.
Μόνο που δεν ήξερα ποιόν, κι όλα τα ξεσπάσματά μου είχα...