Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Δεν πεθαίνουμε επειδή κάποτε γεννηθήκαμε ούτε επειδή ζήσαμε ούτε από γηρατειά. Πεθαίνουμε για κάποιον λόγο. Το γεγονός ότι ήξερα πως το τέλος της μητέρας μου, λόγω ηλικίας, ήταν κοντά δεν απάλυνε καθόλου την οδύνη και την ένταση της φοβερής έκπληξης : είχε ένα σάρκωμα. Ένας καρκίνος, μια ανακοπή, μια πνευμονική εμβολή είναι τόσο βίαια όσο και το σταμάτημα ενός κινητήρα ενός αεροπλάνου που πετάει. Η περίπτωση της μάνας μου μας καλούσε να είμαστε αισιόδοξοι, αφού, μολονότι ανήμπορη, ακίνητη και μελλοθάνατη, διαβεβαίωνε ότι κάθε λεπτό ζωής είναι ανεκτίμητο…
Η Simone de Be...
Μπορεί να ήταν κάποιος παππούς, κάποιος δάσκαλος ή κάποιος συνάδελφος. Κάποιος μεγαλύτερος τέλος πάντων, που διέθετε σοφία και υπομονή, ο οποίος καταλάβαινε τις ανησυχίες σας όταν ήσαστε νέος και σας έδωσε τις κατάλληλες συμβουλές για να μπορέσετε να βρείτε τον δρόμο και τη θέση σας μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο. Για τον Μιτς Άλμπομ ο άνθρωπος αυτός ήταν ο Μόρι Σουόρτς, ο καθηγητής που είχε στο πανεπιστήμιο πριν από είκοσι σχεδόν χρόνια.
Όπως ο Μιτς, μπορεί κι εσείς να χάσατε κάποια στιγμή την επαφή μ’ εκείνον τον μέντορά σας. Δεν θα θέλατε όμως να ξαναδείτε αυτόν τον άνθρωπο, ν...
