Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Μια γοητευτική και άκρως αποκαλυπτική περιπλάνηση του Τσαρλς Ντίκενς στο νυχτερινό Λονδίνο, όταν, σαν πλάνης, ένας flanneur βγαλμένος κατευθείαν από τις σελίδες του Μπωντλέρ, συνήθιζε να περπατά μετά τα μεσάνυχτα στους σκοτεινούς δρόμους για να καταπολεμήσει τις βασανιστικές του αϋπνίες. Σύντομα κείμενα που στοιχειώνουν τον αναγνώστη, συλλαμβάνουν με εξαιρετική ακρίβεια και ευαισθησία την αίσθηση της ερημιάς, εσωτερικής και εξωτερικής και, καθώς έγραψε η Τζόυς Κάρολ Όουτς «υπαινίσσονται περισσότερα απ’ όσα αποκαλύπτουν οι λέξεις». Συναντήσεις με άστεγους, μέθυσους, μικροπαρ...
Δύο μνημειώδη έργα πολιτικής σάτιρας από τον πιο ευαίσθητο πολιτικά και κοινωνικά Αμερικανό συγγραφέα του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ου. Στο πρώτο, τον “Μονόλογο του Βασιλιά Λεοπόλδου”, ο Μαρκ Τουέιν καταγγέλλει την εγκληματική διακυβέρνηση του Βασιλιά Λεοπόλδου Β' του Βελγίου στο Κονγκό· στο δεύτερο, ειρωνεύεται τον αδύναμο Τσάρο της Ρωσίας Νικόλαο Β, ο οποίος, έχοντας μόλις πνίξει στο αίμα μια ειρηνική διαδήλωση έξω από τα Χειμερινά Ανάκτορα, νιώθει την εξουσία του να κλονίζεται και αναζητεί στήριγμα στα εμβλήματα του αξιώματός του. Δύο έξοχα δείγματα πολιτικής εγρήγο...
Όταν ήταν παρών ο Γουίλλομπυ, η Μάριαν δεν είχε μάτια για κανέναν άλλον. Οτιδήποτε έκανε αυτός ήταν σωστό· οτιδήποτε έλεγε ήταν έξυπνο. Κι εκείνος, από την πλευρά του, τις βραδιές που έπαιζαν χαρτιά στο Παρκ, έκλεβε τον εαυτό του και όλους τους άλλους για να την αβαντάρει. Αν η βραδιά ήταν χορευτική, ήταν ο αποκλειστικός σχεδόν καβαλιέρος της, και όταν αναγκάζονταν να χωριστούν για έναν-δύο χορούς, φρόντιζαν να βρίσκονται δίπλα και σπάνια έλεγαν κουβέντα σε οποιονδήποτε άλλον. Η συμπεριφορά αυτή, όπως είναι ευνόητο, τους έκανε επίκεντρο της γενικής θυμηδίας. Αλλά τα γέλια κ...
"""Ηλίθιο"", ""αδέξιο"", ""ανιαρό"", ""σαχλό"", ""αηδιαστικό"", ""βρομερό"", ""γέννημα της λεπρώδους λογοτεχνίας των Γάλλων Decadents"", ""μπουρδολογία"": με τέτοια αβρά λόγια υποδέχτηκε η αγγλική κριτική το ""Πορτραίτο του Ντόριαν Γκραίυ"". ""Αφήστε το βιβλίο μου, σας παρακαλώ, στην αθανασία που του αξίζει"", απαντούσε χωρίς ίχνος συστολής ο 'Οσκαρ Ουάιλντ. Και είχε δίκιο: ο Ντόριαν Γκραίυ είναι πια εκατόν δέκα ετών και εξακολουθεί να τέρπει, να γοητεύει και να βάζει τους αναγνώστες σε σκέψεις. Έμεινε να συμβολίζει τον πόθο της αιώνιας νιότης και τη χίμαιρα των απολαύσεων ...
"""Διαβάζοντας την επιστολή θα έχεις την ψυχολογική εξήγηση μιας συμπεριφοράς που για τον εξωτερικό παρατηρητή φαίνεται να συνδυάζει την απόλυτη ηλιθιότητα με τη φτηνή ψευτοπαλικαριά....
Η χοροεσπερίδα που οργανώνεται από τον Καίσαρα Μπιροτό με την ευκαιρία της παρασημοφόρησής του σημαδεύει το αποκορύφωμα της επαγγελματικής ζωής του ήρωα του Μπαλζάκ, που ενσαρκώνει την εντιμότητα και τα χρηστά εμπορικά ήθη. Στη λαμπερή και πολυέξοδη κοσμική εκδήλωση θα συναντηθούν εκπρόσωποι όλων των κοινωνικών τάξεων του Παρισιού. Η υψηλή αριστοκρατία και ο κόσμος του εμπορίου, τραπεζίτες και δημοσιογράφοι, επιστήμονες και δήμαρχοι.
Όλοι και όλα θα παίξουν τον ρόλο τους στη σύγκρουση που θα ακολουθήσει: Το εμπόριο, που με σύμμαχο την επιστήμη, τη διαφήμιση και όλα τα πα...
