Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Ένας άντρας κάπου κοντά του, που μέχρι εκείνη τη στιγμή έριχνε ασταμάτητα με το όπλο του, σταμάτησε ξαφνικά κι άρχισε να τρέχει ουρλιάζοντας. Ένα παλικάρι που στο πρόσωπό του ήταν αποτυπωμένη η έκφραση του ασίγαστου θάρρους, το μεγαλείο εκείνου που δεν διστάζει να δώσει και τη ζωή του, μέσα σε μια στιγμή είχε χτυπηθεί από την αθλιότητα. Χλώμιασε σαν κάποιον που, μέσα στη νύχτα, συνειδητοποιεί πως έχει φτάσει στο χείλος του γκρεμού. Ήταν αποκαλυπτικό. Πέταξε κι εκείνος το όπλο του και το ’βαλε στα πόδια. Καμιά ντροπή στο πρόσωπό του. Έτρεχε σαν τον λαγό.
Το διασημότερο έρ...
«Το μέγιστο παράδειγμα νεoτερικής ποίησης όλων των γλωσσών» (Τ. Σ. Έλιοτ), «το τελευταίο λυρικό έργο που είχε ευρωπαϊκή απήχηση» (Βάλτερ Μπένγιαμιν), είπαν για τα Άνθη. Βάζοντας στη θέση της φύσης την πόλη, στη θέση της ηθικής και των ιδανικών την υποβλητική μορφή του Κακού, ο Μπωντλαίρ αντιστρέφει τις αστικές αξίες: ποιητής και βιβλίο γίνονται μια απειλή. Ο «Δάντης της έκπτωτης εποχής μας», αυτός ο τελευταίος κλασικός και ο πρώτος νεοτερικός, γράφει το λυρικό του έπος με ήρωες πόρνες, ζητιάνες, ρακοσυλλέκτες, νοσηρά ερωτευμένους, θανατόφιλους, οπιομανείς. Πρόσωπα των απαγο...
