Κλασσική Λογοτεχνία

Είχε έρθει η ώρα του γέρου! Με μια δυνατή κραυγή ξεσκέπασα τελείως το φανάρι και μπήκα μ ένα σάλτο στο δωμάτιο. Εκείνος έβγαλε μια στριγγλιά -μία μόνο. Την επομένη στιγμή τον είχα πετάξει στο πάτωμα και είχα ρίξει το βαρύ κρεβάτι πάνω του. Έπειτα χαμογέλασα χαρούμενος βλέποντας πως το έργο μου είχε επιτελεστεί μέχρις εκεί. Αλλά, για αρκετή ώρα, η καρδιά συνέχιζε να χτυπά μ' έναν πνιχτό ήχο. Αυτό όμως δεν με ενοχλούσε. Δεν Μπορούσε να ακουστεί έξω από το δωμάτιο. Τελικά σταμάτησε. Ο γέρος ήταν νεκρός. Σήκωσα το κρεββάτι κι εξέτασα το πτώμα, Ναι, ήταν νεκρός, νεκ...

Η απελπισμένη κραυγή της μεγάλης συγγραφέως, όταν διαπιστώνει ότι το παιδί της δεν "είναι" σαν τ' άλλα. Οι αγώνες της για την καλύτερη εγκατάσταση του στο κατάλληλο ίδρυμα....