Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Μια οικογενειακή σάγκα, που αφηγείται την ιστορία τριών γενιών της οικογένειας Αρταμάνοφ στη Ρωσία επί µισό αιώνα, από την απελευθέρωση των δουλοπάροικων το 1861, η οποία πραγµατοποιήθηκε από τον Τσάρο Αλέξανδρο Β΄, µέχρι την Οκτωβριανή Επανάσταση το 1917.
Ο πατριάρχης της οικογένειας, ο Ηλίας, άρτι απελευθερωθείς δουλοπάροικος, εγκαθίσταται σε µια κωµόπολη µε τους τρεις γιους του και ιδρύει µια υφαντουργία. Ο γενάρχης, αυταρχικός µε την οικογένειά του, άπληστος και αποφασισµένος ως επιχειρηµατίας, αφοσιώνεται στο εργοστάσιο και, γενικά, στη νέα ζωή? τα παιδιά και τα εγγ...
«Το σώμα πριν το ρούχο» δηλώνει ο ήρωας του Ένα ποτήρι οργή, καθώς αφηγείται όσα συμβαίνουν κάποιο πρωινό μετά από μια ερωτική νύχτα, όταν η φαινομενική αρμονία ανάμεσα σ’ εκείνον και στη σύντροφό του ξαφνικά διαλύεται. Με αφορμή ασήμαντη (φαινομενικά), πιάνονται κι οι δυο σ’ έναν άξεστο καβγά, τα πάθη μαίνονται, μια σκηνή φωτίζεται και οι ίδιοι ήρωες, κατά κάποιον τρόπο, επανέρχονται το πρωί σε αυτό που έκαναν το βράδυ: γδύνουν ξανά ο ένας τον άλλον. Τεταμένη και κοφτερή, η γλώσσα του βιβλίου φτάνει σε τέτοια ένταση και δόνηση, που καθιστά την αφήγηση αυτή ένα έργο με μονα...
"""Οι Τιμπώ"" (ενιαίος μυθιστορηματικός κύκλος αποτελούμενος από επτά μυθιστορήματα και έναν επίλογο) είναι το έργο ζωής του Γάλλου συγγραφέα Ροζέ Μαρτέν ντυ Γκαρ (1881-1958), ενός από τους σημαντικότερους πεζογράφους του πρώτου μισού του εικοστού αιώνα, ο οποίος τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας το 1937....
"""Οι Τιμπώ"" (ενιαίος μυθιστορηματικός κύκλος αποτελούμενος από επτά μυθιστορήματα και έναν επίλογο) είναι το έργο ζωής του Γάλλου συγγραφέα Ροζέ Μαρτέν ντυ Γκαρ (1881-1958), ενός από τους σημαντικότερους πεζογράφους του πρώτου μισού του εικοστού αιώνα, ο οποίος τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας το 1937....
«Για να εξετάσουµε την ιστορία του τάνγκο, θα αρχίσουµε από το σκηνικό, από την ατµόσφαιρα, ύστερα θα περάσουµε στα πρόσωπα του τάνγκο, κατόπιν στην εξέλιξή του, που µετράει πλέον πολύ περισσότερο από µισό αιώνα, κι ύστερα ίσως να διακινδυνεύσω και κάποια δειλή παρατήρηση για το παρόν και το µέλλον του τάνγκο. Και ενδεχοµένως να µπορούσαµε να θυµηθούµε και την ανάλογη εξέλιξη της τζαζ, της hot jazz, των ποταµόπλοιων του Μισσισσιππή, ακόµα και την cool jazz κάποιων διανοούµενων µουσικών του Σικάγο και της Καλιφόρνια, µακριά από τον τόπο και το περιβάλλον της προέλευσής της»....
Όταν δημοσιεύτηκε το βιβλίο, το 1949, και λίγους μήνες πριν από τον θάνατό του από φυματίωση, ο Όργουελ χρειάστηκε
να το υπερασπιστεί στο αριστερό κοινό του ως εξής: "Το πρόσφατο μυθιστόρημά μου ΔΕΝ επιτίθεται στον σοσιαλισμό ή στο Βρετανικό
Εργατικό Κόμμα (του οποίου είμαι υποστηρικτής), αλλά αναδεικνύει τις διαστροφές στις οποίες υπόκειται μια συγκεντρωτική οικονομία και
οι οποίες έχουν εν μέρει πραγματοποιηθεί στον κομμουνισμό και τον φασισμό". ...
Η εφιαλτική ατμόσφαιρα της πολιτικής καχυποψίας, της παρακολούθησης και του φόβου, που εκφράζεται στο Πεθαίν...
