Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Η "Μαύρη Τουλίπα" του Αλέξανδρου Δουμά (πατρός) πρωτοδημοσιεύτηκε το 1850 και έκτοτε καταλαμβάνει ξεχωριστή θέση στα κλασικά έργα της λογοτεχνίας.
Με φόντο την ειδυλλιακή Ολλανδία του 17ου αιώνα, μια περίοδο έντονων πολιτικών ταραχών όπου ο θεσμός της μοναρχίας επανέρχεται στη χώρα, και κεντρικό πρωταγωνιστή τον Κορνήλιο βαν Μπέρλε, έναν ευαίσθητο λάτρη λουλουδιών ο οποίος ανακαλύπτει τη σπάνια μαύρη τουλίπα, ο Δουμάς πλέκει με χάρη και αμεσότητα, απολαυστικές δόσεις λεπτής ειρωνείας και αριστοτεχνικό αφηγηματικό οίστρο μια συναρπαστική πλοκή, όπου η αδικία, η προδοσία...
Αυτή δεν είναι μία ακόμη έκδοση του 1984. Είναι ίσως η καλύτερη που έχει κυκλοφορήσει στη χώρα μας και θα το καταλάβετε από την αρχή, από την στιγμή που θα πιάσετε στα χέρια σας το βιβλίο και θα αγγίξετε το εξώφυλλό του.
Οι Εκδόσεις Οξύ εμπλουτίζουν τη σειρά Οξύ Classics τους, με μία σημαντικότατη προσθήκη, αυτή του πιο γνωστού –ίσως- βιβλίου του Τζορτζ Όργουελ. To 1984 (αρχικός τίτλος: Ο τελευταίος άνθρωπος στην Ευρώπη) ήταν το πρώτο βιβλίο που έγραψε μετά τον θάνατο της γυναίκας του, Αϊλίν, και το μοναδικό μετά την αναγνώρισή του ως σπουδαίο όνομα στον χώρο της πεζογ...
"""Δεν μου αρέσει να είμαι ιδιοκτήτης μισών πραγμάτων, προτιμώ να ανήκω στους εντελώς απόκληρους, ώστε να μου ανήκει τουλάχιστον η ψυχή μου... Δεν θέλω να έχω μέλλον, θέλω να έχω παρόν. Μου φαίνεται πιο αξιόλογο. Μέλλον έχει εκείνος που δεν έχει παρόν, κι αν έχει κανείς παρόν, τότε ξεχνά ακόμα και να σκεφτεί το μέλλον... Στέκομαι ακόμα έξω από την πόρτα της ζωής, χτυπώ και ξαναχτυπώ, αν και όχι με μεγάλο ζήλο, και αφουγκράζομαι γεμάτος αγωνία μήπως έρχεται κανείς να σηκώσει το μάνταλο.""...
"Ο Ιβάν Μπούνιν (Βραβείο Νόμπελ, 1933), σε τούτη τη συλλογή διηγημάτων από ολόκληρη τη συγγραφική διαδρομή του, αποκαλύπτει το ιλιγγιωδώς απέραντο και πολύμορφο ρώσικο τοπίο αγγίζοντάς το ερωτικά. Παντού. Με τον εμμονικό ενθουσιασμό με τον οποίο ο ερωτευμένος ψηλαφίζει πόντο πόντο το σώμα της αγαπημένης του κι ανακαλύπτει ότι δεν υπάρχει περιοχή του, δεν υπάρχει πτυχή του, δεν υπάρχει σημείο του που να μη λειτουργεί ως «ερωτογενής ζώνη». Και την αφυπνίζει μπροστά στα μάτια του αναγνώστη. Την κάνει να σκιρτάει, να τανύζεται, να εκδηλώνεται, να επιθυμεί. Η Ρωσία του, η Ρωσία ...