Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Μετά το βραβευμένο με Booker Μύησις Ταξιδευτού, το συναρπαστικό ταξίδι ενηλικίωσης του Έντμουντ Τάλμποτ συνεχίζεται στο δεύτερο βιβλίο της τριλογίας Ως τα Πέρατα της Γης. Στα μισά του ταξιδιού προς την Αυστραλία το πλοίο όπου επιβαίνει ο νεαρός Έντμουντ καθηλώνεται από την τροπική νηνεμία.
Η ζέστη, η ομίχλη και η ακινησία αρχίζουν να πειράζουν στα νεύρα πλήρωμα και επιβάτες, που αναγκάζονται να συμβιώσουν ο ένας δίπλα στον άλλο στον περιορισμένο χώρο του πλοίου.
Και την ίδια στιγμή μια πηχτή μάζα από πράσινα φύκια σφιχταγκαλιάζει το ταλαιπωρημένο σκαρί…
Ώσπου από την ο...
Τα θεμέλια της Όπερας του Παρισιού κλονίζονται από την οργή και τη θλίψη ενός πλάσματος που παραμονεύει στους σκοτεινούς διαδρόμους ενός άγνωστου κόσμου.
Κανείς δεν έχει δει στην πραγματικότητα τη μορφή του, αλλά η Κριστίν Ντααέ, η όμορφη και ταλαντούχα νεαρή τραγουδίστρια, έχει ακούσει τη φωνή του.
Αυτό το μυστήριο φάντασμα που πλανιέται στις άδειες κουίντες γίνεται ο μέντοράς της, ο δικός της άγγελος της μουσικής, αυτός που θα την αναδείξει σε διάσημη ντίβα.
Το Φάντασμα της Όπερας κρύβει το φρικτό του πρόσωπο και την αγάπη που νιώθει για την Κριστίν στα νερά της υπόγει...
Όταν ήταν παρών ο Γουίλλομπυ, η Μάριαν δεν είχε μάτια για κανέναν άλλον. Οτιδήποτε έκανε αυτός ήταν σωστό· οτιδήποτε έλεγε ήταν έξυπνο. Κι εκείνος, από την πλευρά του, τις βραδιές που έπαιζαν χαρτιά στο Παρκ, έκλεβε τον εαυτό του και όλους τους άλλους για να την αβαντάρει. Αν η βραδιά ήταν χορευτική, ήταν ο αποκλειστικός σχεδόν καβαλιέρος της, και όταν αναγκάζονταν να χωριστούν για έναν-δύο χορούς, φρόντιζαν να βρίσκονται δίπλα και σπάνια έλεγαν κουβέντα σε οποιονδήποτε άλλον. Η συμπεριφορά αυτή, όπως είναι ευνόητο, τους έκανε επίκεντρο της γενικής θυμηδίας. Αλλά τα γέλια κ...
"""Ηλίθιο"", ""αδέξιο"", ""ανιαρό"", ""σαχλό"", ""αηδιαστικό"", ""βρομερό"", ""γέννημα της λεπρώδους λογοτεχνίας των Γάλλων Decadents"", ""μπουρδολογία"": με τέτοια αβρά λόγια υποδέχτηκε η αγγλική κριτική το ""Πορτραίτο του Ντόριαν Γκραίυ"". ""Αφήστε το βιβλίο μου, σας παρακαλώ, στην αθανασία που του αξίζει"", απαντούσε χωρίς ίχνος συστολής ο 'Οσκαρ Ουάιλντ. Και είχε δίκιο: ο Ντόριαν Γκραίυ είναι πια εκατόν δέκα ετών και εξακολουθεί να τέρπει, να γοητεύει και να βάζει τους αναγνώστες σε σκέψεις. Έμεινε να συμβολίζει τον πόθο της αιώνιας νιότης και τη χίμαιρα των απολαύσεων ...
"""Διαβάζοντας την επιστολή θα έχεις την ψυχολογική εξήγηση μιας συμπεριφοράς που για τον εξωτερικό παρατηρητή φαίνεται να συνδυάζει την απόλυτη ηλιθιότητα με τη φτηνή ψευτοπαλικαριά....
1796, σκληροί καιροί για τη Γαλλία.
Επειδή έκλεψε μια φραντζόλα ψωμί, ο Γιάννης Αγιάννης περνάει δεκαεννέα ολόκληρα χρόνια στη φυλακή.
Μα έπειτα του δίνεται μια δεύτερη ευκαιρία…
Σώζει ένα κορίτσι, την Κοζέτ, και βρίσκεται στο Παρίσι, στα οδοφράγματα της εξέγερσης του 1832.
Το λογοτεχνικό αριστούργημα του Ουγκό συγκινεί μικρούς και μεγάλους με τους αλησμόνητους χαρακτήρες: τη Φαντίν, τον Μάριο, τον άφοβο Γαβριά, τον τρομερό επιθεωρητή Ιαβέρη, την Κοζέτ και, πάνω απ’ όλα, τον Γιάννη Αγιάννη, που από κατάδικος γίνεται η ενσάρκωση της δικαιοσύνης και του θ...
Ο Σάμι Μάουνττζοϊ, φτωχόπαιδο αγνώστου πατρός, καταφέρνει να γίνει σπουδαίος ζωγράφος και να δει τα έργα του στη Τέιτ Γκάλερι.
Η δίνη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου τον παρασύρει κι αυτόν και βρίσκεται αιχμάλωτος σ’ ένα ναζιστικό στρατόπεδο, όπου πρώτα τον απειλούν με βασανιστήρια και ύστερα τον κλειδώνουν σ’ ένα ολοσκότεινο κελί.Όταν βγαίνει από το κελί του σαν τον Λάζαρο από τον τάφο, βλέπει την απεραντοσύνη σ’ έναν κόκκο άμμου και την αιωνιότητα σε μία ώρα.Το μαρτύριό του τον μεταμορφώνει κι αρχίζει να επανεξετάζει τη ζωή του και τις επιλογές που τον έκαναν αυτό που είν...
Η Αριήκη πέρασε όλη της τη ζωή υπηρετώντας τον Απόλλωνα. Άσχημο και ατίθασο κορίτσι, ήταν βάρος για τους δικούς της,
που φοβούνταν ότι δεν θα κατάφερναν να την παντρέψουν. Αλλά ο Ιωνίδης, ο αρχιερέας των Δελφών, διέκρινε το χάρισμά της και
την πήρε κοντά του στο μαντείο για να γίνει η Πυθία, η φωνή του Απόλλωνα.
Η Αριήκη είναι πια γριά. Το μαντείο, που κάποτε όριζε τις τύχες του κόσμου, έχει παρακμάσει κι αυτό, όπως όλη η Ελλάδα, που σε λίγο
θα υποταχτεί στους Ρωμαίους. Και οι μηχανορραφίες του Ιωνίδη εναντίον τους φέρνουν απλώς λίγο πιο κοντά την καταστροφή…
...
Ένα αεροπλάνο πέφτει σ’ ένα τροπικό νησί. Οι επιζήσαντες, μικροί μαθητές από την Αγγλία, διαπιστώνουν σύντομα ότι το νησί είναι
ακατοίκητο. Δεν υπάρχουν πουθενά μεγάλοι. Οργανώνονται μόνοι τους, αποκτούν αρχηγό και κανόνες για να επιβιώσουν μέχρι να έρθουν να
τους σώσουν.
Στην αρχή, μοιάζει με ονειρεμένη περιπέτεια. Αλλά τα παιχνίδια της μέρας τα διαδέχονται οι εφιάλτες της νύχτας. Κάποιοι αρχίζουν να
πιστεύουν ότι ένα θηρίο στοιχειώνει το νησί. Λίγο λίγο, ο φόβος και η βία αποσαθρώνουν τη μικρή τους κοινωνία,
τα αγόρια ορμούν χωρίς επιστροφή προς τη βαρβαρότ...
Ορφανή από παιδί, η δεκαοχτάχρονη Τζέιν νιώθει σε όλη της τη ζωή ότι βρίσκεται στο περιθώριο.
Έχει αποκτήσει τις γνώσεις για να γίνει δασκάλα, όμως το μέλλον της στη σκληρή αγγλική κοινωνία διαγράφεται δυσοίωνο.
Αναζητώντας μια καλύτερη τύχη, θα βρεθεί μπροστά στις πύλες του επιβλητικού Θόρνφιλντ Χολ.
Χωρίς να τον συναντήσει, θα προσληφθεί ως γκουβερνάντα στην υπηρεσία του μυστικοπαθούς Έντουαρντ Ρότσεστερ.
O καιρός περνάει και η Τζέιν γοητεύεται από τον ανήσυχο, ψυχρό αλλά κι ευγενικό κύριο του σπιτιού.
Και καθώς η καρδιά της αρνείται να υπακούσει στη λογική, ...
Στην εποχή της βρετανικής αντιβασιλείας η κυρία Μπένετ καλείται να μεγαλώσει τις πέντε κόρες της.
Μοναδική της φιλοδοξία να τους εξασφαλίσει έναν «καλό» γάμο, κάτι που φαντάζει αδύνατο,
καθώς δεν συγκαταλέγονται στην ανώτερη κοινωνική τάξη και το σπίτι τους στο Χέρντφονσαϊρ ουσιαστικά δεν τους ανήκει.
Η Τζέιν, η Λίζι, η Μαίρη, η Κίτι και η μικρότερη, η Λίντια, έχουν επίγνωση της οικογενειακής κατάστασης,
αλλά ταυτόχρονα έχουν και όνειρα: θέλουν να ανοίξουν τα δικά τους φτερά και όχι να ακολουθήσουν τα σχέδια της μητέρας τους.
Όταν ο εύπορος –και εργένης– κύριος ...