Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Ο Τσαρλς Άροουμπαϊ, πασίγνωστος θεατράνθρωπος, γοητευτικός και ναρκισσιστής, αποφασίζει ξαφνικά να αποσυρθεί σ' ένα σπίτι ερημικό κοντά στη θάλασσα. Με τρόπο μελοδραματικό δηλώνει πως έχει φτάσει η ώρα να ζήσει ως «σοφός γέρων», μακριά από το πλήθος, και να γράψει τα απομνημονεύματα και τους στοχασμούς του. Τα σχέδιά του, ωστόσο, ανατρέπονται, όταν τυχαία συναντά τον εφηβικό του έρωτα. Παρόλο που ο χρόνος δεν έχει φερθεί καθόλου ευγενικά στην παλιά του αγαπημένη, ο Τσαρλς τυφλώνεται από το πάθος και πολεμώντας να την ξανακερδίσει γίνεται επικίνδυνος και για τον εαυτό του κα...
Ο Μπλοχ, ένας πρώην διάσημος τερματοφύλακας πηγαίνοντας ένα πρωί στη δουλειά του σε ένα εργοστάσιο
συμπεραίνει πως έχει απολυθεί. Αρχίζει να περιπλανιέται στους δρόμους της Βιέννης όπου τα πάντα
του προκαλούν δυσφορία. Πηγαίνει σινεμά, πιάνει κουβέντα με την ταμία την ξανασυναντά αργότερα και
καταλήγουν σε ξενοδοχείο. Την επόμενη, χωρίς προφανή λόγο, τη στραγγαλίζει.
Φεύγει εσπευσμένα από την πόλη και καταλήγει σ΄ ένα μικρό χωριό του αυστριακού νότου
απ΄ όπου έχει εξαφανιστεί ένας μουγγός μαθητής.
Με κινηματογραφικό ρυθμό, με στοιχεία αστυνομικού μυθιστορήματ...
"""Δεν μου αρέσει να είμαι ιδιοκτήτης μισών πραγμάτων, προτιμώ να ανήκω στους εντελώς απόκληρους, ώστε να μου ανήκει τουλάχιστον η ψυχή μου... Δεν θέλω να έχω μέλλον, θέλω να έχω παρόν. Μου φαίνεται πιο αξιόλογο. Μέλλον έχει εκείνος που δεν έχει παρόν, κι αν έχει κανείς παρόν, τότε ξεχνά ακόμα και να σκεφτεί το μέλλον... Στέκομαι ακόμα έξω από την πόρτα της ζωής, χτυπώ και ξαναχτυπώ, αν και όχι με μεγάλο ζήλο, και αφουγκράζομαι γεμάτος αγωνία μήπως έρχεται κανείς να σηκώσει το μάνταλο.""...
"Ο Ιβάν Μπούνιν (Βραβείο Νόμπελ, 1933), σε τούτη τη συλλογή διηγημάτων από ολόκληρη τη συγγραφική διαδρομή του, αποκαλύπτει το ιλιγγιωδώς απέραντο και πολύμορφο ρώσικο τοπίο αγγίζοντάς το ερωτικά. Παντού. Με τον εμμονικό ενθουσιασμό με τον οποίο ο ερωτευμένος ψηλαφίζει πόντο πόντο το σώμα της αγαπημένης του κι ανακαλύπτει ότι δεν υπάρχει περιοχή του, δεν υπάρχει πτυχή του, δεν υπάρχει σημείο του που να μη λειτουργεί ως «ερωτογενής ζώνη». Και την αφυπνίζει μπροστά στα μάτια του αναγνώστη. Την κάνει να σκιρτάει, να τανύζεται, να εκδηλώνεται, να επιθυμεί. Η Ρωσία του, η Ρωσία ...
