Ξένη Λογοτεχνία

Η Ναζία, λοιπόν, είναι φίλη μου, και από τα Χριστούγεννα μένει μαζί με τον μπαμπά και μ' εμένα επειδή έτσι είναι καλύτερα, και γι' αυτό είναι θετή αδελφή μου, που είναι σαν να ήταν αληθινή αδελφή αλλά χωρίς μετάγγιση αίματος, κι αυτό σημαίνει ότι πρέπει να τα λέμε όλα μεταξύ μας, μέχρι και τα μυστικά. Έτσι, λοιπόν, στο τέλος μού είπε το πιο χοντρό της μυστικό. Αμέσως σταύρωσα τα δάχτυλα πίσω από την πλάτη μου όπως μου είχε δείξει η μαμά, και όταν η Ναζία δε μ' έβλεπε είπα έτσι, πολύ σιγανά: "Σουπερκαλιφρατζιλιστικεξπιαλιντόσιους". Τότε εκείνη μ' έπιασε απ' το χέρι, άνοιξε τ...

Ο μπαμπάς μ’ έπιασε από τους ώμους κι έγινε κατακόκκινος. > Και είπε: >....

«Ο πατέρας σου δεν είναι όλοι οι άνδρες του κόσμου, αγάπη μου» λέει δίχως να περιμένει την απάντησή μου. «Ούτε εγώ είμαι όλες οι γυναίκες. Κανείς δεν είναι όλος ο κόσμος και κανείς δεν επαναλαμβάνεται. Να μοιάζει, ναι, αυτό μπορεί να συμβεί. Να επαναλαμβάνεται, όμως, όχι. Κι αυτό είναι η ζωή, παιδί μου: να βρίσκεις αυτούς που μοιάζουν και ν? αποφεύγεις αυτούς που επαναλαμβάνονται. Τα υπόλοιπα, είτε έρχονται είτε όχι. Είτε εμφανίζονται είτε όχι. Είτε πονούν είτε όχι. ... Εγώ συγχώρεσα τον σύζυγό μου. Τον πατέρα σας, όχι.»...

Και η Κοκκινοσκουφίτσα ρωτάει τον λύκο, σαν να μιλούσε στη γιαγιά της: «Γιατί, γιαγιά, ξαναδιαβάζεις αυτά τα παραμύθια, αφού τα ξέρεις απέξω;». Τότε ο λύκος σηκώνεται πάνω και της απαντάει με καθαρή φωνή: «Για να μάθω ποιος είμαι!». «Η περίφημη φράση ‘‘μια φορά κι έναν καιρό’’ με την οποία αρχίζουν τα παραμύθια, μου θυμίζει την άλλη περίφημη φράση, ‘‘άμπρα κατάμπρα’’, επειδή κάθε μία με τον τρόπο της μας βάζει σ’ έναν κόσμο μαγικό, σ’ έναν κόσμο συναισθημάτων, κι αυτό είναι ό,τι πιο πολύτιμο και χρήσιμο στη διαδικασία εξέλιξης που ακολουθούμε ως άνθρωποι. Καταπέ...