Ξένη Λογοτεχνία

"Η προσωπική επανάσταση του Μπράιν Τζάκσον, μαζί με την καθυστερημένη εφηβεία του, εκφράζεται στα παιχνίδια γνώσεων: γι αυτόν δεν υπάρχει δύσκολη ερώτηση, με τον ίδιο τρόπο που δεν υπάρχει εύκολη απάντηση... Ο Μπράιαν ξεφεύγει από τα όρια του απλού σπασίκλα, παίρνοντας μέρος στους πιο βαρείς κι ασήκωτους διαγωνισμούς. Είναι ταλέντο στα τεστ, Φωτεινός Παντογνώστης υψηλού επιπέδου, θησαυρός άχρηστων γνώσεων και εντελώς άσχετος εκεί που µετράει, δηλαδή στον έρωτα. Κι όταν έρχεται η στιγµή να µάθει πέντε απλά πραγµατάκια για τις ανθρώπινες σχέσεις, τα κάνει µαντάρα... ή µήπως έ...

"Σε έναν κόσµο µυθικό, μαίνεται ένας πόλεµος: Αντίπαλοι, τα δύο µέλη της βασιλικής οικογένειας των δράκων, ο Κρόνος, που επιθυµεί την επικυριαρχία σε καθετί ζωντανό, και η Ηώ, που θέλει την ισορροπία. Από αυτή την τιτανοµαχία θα επιζήσουν ελάχιστοι, και η ισορροπία θα επικρατήσει µόλις για µια χιλιετία....

"""Βαρέλα, ξέρεις τι μουσική είν' αυτή?""...

"""Τότε ο σκύλος ξυπνούσε, τεντωνόταν, κύρτωνε τη ράχη, κουλούριαζε τη λεπτή και μακριά ουρά του, κι έμπαινε στην καλύβα με κραυγές και γρυλίσματα ασυνήθιστης αγριότητας. Έναν έναν ξυπνούσε τους γιους και τους γαμπρούς που κοιμόνταν αφού είχαν πιει άθλιο κρασί, τους ταρακουνούσε από τα πόδια, έσκιζε παντελόνια, κάπου κάπου διέκοπτε καμιά πράξη που θα κατέληγε να δώσει στον γέρο κι άλλα εγγόνια, κι έτσι, μέσα σε βρισιές, έβγαιναν έξω για να φέρουν τα τσιμπλιασμένα μάτια τους μπροστά στη γκρίζα φωτεινότητα της στέπας....

"""Εκείνη την ημέρα, στον ξεθωριασμένο καθρέφτη των μουχλιασμένων νιπτήρων ανακάλυψα ένα ανιαρό πρόσωπο σ' ένα ανιαρό κορμί, ένα παρουσιαστικό τόσο αδιάφορο, χωρίς τίποτε το αξιοπρόσεκτο, χωρίς καθόλου χαρακτήρα, που ώς κι εγώ ο ίδιος, επιτόπου, ένιωσα πλήξη. Το αίσθημα της μετριότητάς μου με κυρίευσε σαν αποκάλυψη.""...

"""Της αρέσει η φωνή του στο τηλέφωνο, ο τρόπος του να ""τραβάει"" λίγο τις λέξεις, να επιβραδύνει το ρυθμό, την προβληματίζουν ο τρόπος του σαν να ψάχνει τα λόγια του, η αυτοσυγκέντρωσή του, οι δισταγμοί του. Της αρέσουν η χροιά της φωνής του, το τίμπρο της, οι εκφράσεις του που είναι σαν να τις έχει γραμμένες. Διακρίνει σ' αυτές μια ένταση, κι αυτή η ένταση τη διαπερνά, σ' αυτήν διαβάζει την ουσία της ζωής, κάτι που φέρει ο ίδιος, μέσα του, όχι κάτι που θα του το γεννήσει αυτή. Αυτός ο άνδρας δεν της οφείλει τίποτα. Δεν περίμενε εκείνην για να ζήσει, και το ανοίκειο ενός ...