Ξένη Λογοτεχνία

Το Σπίτι του Πιρανέζι δεν είναι ένα απλό σπίτι: ατελείωτοι διάδρομοι, άπειρες αίθουσες, χιλιάδες αγάλματα, το καθένα διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Τα ανώτερα επίπεδα καλύπτονται με σύννεφα κι ένας ολόκληρος ωκεανός πλημμυρίζει τακτικά τις κατώτερες αίθουσες του λαβυρινθώδους Σπιτιού. Αλλά ο Πιρανέζι δεν αποθαρρύνεται: παρατηρώντας μεθοδικά την παλίρροια μετρά, με βάση την περιοδικότητά της, τον χρόνο. Έργο του είναι να εξερευνά ακούραστα τον λαβύρινθο του Σπιτιού και να καταγράφει το περιεχόμενό του. Είναι το έργο ζωής του. Αλλά δεν είναι ο μοναδικός άνθρωπος στο Σπίτι, υπάρ...

"""Καθώς ακουμπούσα πάνω στην πόρτα, εκείνη κινήθηκε ελαφρά και άνοιξε προς τα μέσα. Το καταφύγιο, έστω και ένας τάφος, ήταν ευπρόσδεκτο μέσα σ' εκείνη την ανελέητη θύελλα, και ήμουν έτοιμος να μπω μέσα όταν έπεσε μια διχαλωτή αστραπή που φώτισε τον ουρανό απ' άκρη σ' άκρη. Τη στιγμή εκείνη και καθώς το βλέμμα μου στράφηκε προς το σκοτάδι του τάφου - το ορκίζομαι στη ζωή μου -, αντίκρισα μια πανέμορφη γυναίκα με στρογγυλεμένα μάγουλα και κόκκινα χείλη, ξαπλωμένη μέσα σε ένα φέρετρο, που έμοιαζε να κοιμάται""....

H Λεονόρα Κάρινγκτον, η σπουδαία σουρεαλίστρια ζωγράφος και συγγραφέας, μας συστήνει την πιο απρόβλεπτη λογοτεχνική ηρωίδα του 20ού αιώνα, τη Μάριαν Λέδερμπι, μια βαρήκοη, χορτοφάγο ηλικιωμένη γυναίκα, γεμάτη όρεξη για ζωή παρά τα ενενήντα δύο της χρόνια. Όταν η επιστήθια φίλη της Καρμέλα τής δωρίζει ένα ακουστικό κέρας, ξαναβρίσκει την ακοή της και έτσι ανακαλύπτει ότι οι δικοί της ετοιμάζονται να τη βάλουν σε γηροκομείο. Η στενοχώρια της είναι μεγάλη, γιατί δεν θα μπορέσει έτσι να πραγματοποιήσει το ταξίδι των ονείρων της, να πάει στη Λαπωνία. Αντίθετα, θα βρεθεί κλεισμέν...

Η αισθηματική ιστορία "Λευκές νύχτες" είδε το φως της δημοσιότητας το 1848, και είναι ένα από τα πιο ποιητικά έργα του μεγαλου κλασικού. Με φόντο τα κανάλια της Πετρούπολης που τα φωτίζουν οι ανταύγες από τις φωτεινές Λευκές νύχτες του Βορρά, ένας νεαρός υπάλληλος και μια κοπέλα μας παρουσιάζονται από τον συγγραφέα ατόφια αγνοί και καθαροί στην ψυχή, που ζουν και κινούνται σε μια Πετρούπολη που θυμίζει κυρίως Πούσκιν. Και σ' αυτό το μικρό αριστούργημα ο Ντοστογιέφσκι δεν απομακρύνεται από την πραγματικότητα, και παρουσιάζει πάντοτε ολόγυμνη την αλήθεια, για την ...