Ξένη Λογοτεχνία

"Ένα ξεχαρβαλωμένο τραπέζι, μερικοί τυπογραφικοί χαρακτήρες από ξύλο ή μολύβι, ένα πιεστήριο σαν εκείνο που ίσως χρησιμοποιούσε και ο Γουτεμβέργιος: είναι το εργαστήρι του Χοσέ Φρανσίσκο Μπόρχες στο χωριό Μπεσέρος της βορειοανατολικής Βραζιλίας, στην ενδοχώρα. Μυρωδιά από μελάνι και ξύλο. Τα δεμάτια οι ξύλινες πλάκες περιμένουν τη σειρά τους, ενώ τα φρέσκα χαρακτικά, που μόλις έχουν πάρει μορφή, στεγνώνουν κρεμασμένα στα σύρματα....

Το Σπίτι του Πιρανέζι δεν είναι ένα απλό σπίτι: ατελείωτοι διάδρομοι, άπειρες αίθουσες, χιλιάδες αγάλματα, το καθένα διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Τα ανώτερα επίπεδα καλύπτονται με σύννεφα κι ένας ολόκληρος ωκεανός πλημμυρίζει τακτικά τις κατώτερες αίθουσες του λαβυρινθώδους Σπιτιού. Αλλά ο Πιρανέζι δεν αποθαρρύνεται: παρατηρώντας μεθοδικά την παλίρροια μετρά, με βάση την περιοδικότητά της, τον χρόνο. Έργο του είναι να εξερευνά ακούραστα τον λαβύρινθο του Σπιτιού και να καταγράφει το περιεχόμενό του. Είναι το έργο ζωής του. Αλλά δεν είναι ο μοναδικός άνθρωπος στο Σπίτι, υπάρ...

Όταν ο παππούς έμαθε πως έφευγα για σπουδές στην Αμερική μου έγραψε ένα αποχαιρετιστήριο σημείωμα. «Σάπιο καπιταλιστικό γουρούνι», έλεγε το σημείωμα, «να ’χεις καλή πτήση. Με αγάπη, ο παππούς σου». Ήταν γραμμένο σε ένα τσαλακωμένο κόκκινο ψηφοδέλτιο από τις εκλογές του 1991, το οποίο ήταν η κορωνίδα της συλλογής κομμουνιστικών ψηφοδελτίων του παππού και έφερε τις υπογραφές όλων από το χωριό Λένινγκραντ. Συγκινήθηκα που αξιώθηκα τέτοια τιμή, οπότε κάθισα κάτω, έβγαλα ένα χαρτονόμισμα του ενός δολαρίου και έγραψα στον παππού την ακόλουθη απάντηση: «Κομμουνιστικό κορόιδο, ευχα...

H Λεονόρα Κάρινγκτον, η σπουδαία σουρεαλίστρια ζωγράφος και συγγραφέας, μας συστήνει την πιο απρόβλεπτη λογοτεχνική ηρωίδα του 20ού αιώνα, τη Μάριαν Λέδερμπι, μια βαρήκοη, χορτοφάγο ηλικιωμένη γυναίκα, γεμάτη όρεξη για ζωή παρά τα ενενήντα δύο της χρόνια. Όταν η επιστήθια φίλη της Καρμέλα τής δωρίζει ένα ακουστικό κέρας, ξαναβρίσκει την ακοή της και έτσι ανακαλύπτει ότι οι δικοί της ετοιμάζονται να τη βάλουν σε γηροκομείο. Η στενοχώρια της είναι μεγάλη, γιατί δεν θα μπορέσει έτσι να πραγματοποιήσει το ταξίδι των ονείρων της, να πάει στη Λαπωνία. Αντίθετα, θα βρεθεί κλεισμέν...

"Σάββατο, 15 Ιουλίου 1944 Αγαπητή, Κίτι Είναι πράγματι ν' απορείς που δεν έχω απαρνηθεί όλα μου τα ιδανικά. Επιμένω επειδή, σε πείσμα όλων, εξακολουθώ να πιστεύω ότι οι άνθρωποι είναι καλοί κατά βάθος... Βλέπω τον κόσμο να γίνεται σιγά σιγά ερημότοπος, νιώθω τα βάσανα εκατομμυρίων ανθρώπων, κι όμως, αν ατενίσω τους ουρανούς, πιστεύω ότι θα πάρει τέλος τούτη η ωμότητα". Τη μέρα που κλείνει τα δεκατρία της χρόνια, η Άννα Φρανκ παίρνει δώρο ένα ημερολόγιο. Αποφασίζει να του εκμυστηρευτεί όλα της τα μυστικά και για να το καταφέρει δημιουργεί ένα φανταστικό πρόσωπο, τη...

"""Η βία δεν είναι λύση, είχα πει νωρίτερα. Αλλά, σαν δέηση, σαν προσευχή πριν από το φαγητό. Δεν με εκφράζει αυτό που είπα, σκέφτηκα, κι ένιωσα σχεδόν υποκρίτρια. Είναι το κήρυγμα που κάνει ο ισχυρός στον αδύναμο· αντίστροφα, δεν το ακούς· οι ισχυροί δεν καταθέτουν τα όπλα""....

Το βιβλίο του Αργεντινού 'Αλαν Πάουλς έχει χαρακτηριστεί «λογοτεχνική βόμβα» και είναι ίσως η μεγαλύτερη ιστορία αγάπης του 20ού αιώνα, κυνική, τρομακτική και ταυτόχρονα αστεία Μπουένος 'Αιρες, τέλη της δεκαετίας του '80. Ο χωρισμός του Ρίμινι και της Σοφίας πέφτει σαν κεραυνός εν αιθρία στον φιλικό και οικογενειακό τους μικρόκοσμο. Έχουν ζήσει μέχρι τότε δώδεκα χρόνια απόλυτου έρωτα και αποφασίζουν να οδηγήσουν την τέλεια σχέση τους στην κορύφωσή της, στον τέλειο χωρισμό. Από αυτό το σημείο ξεκινά η αφήγηση στο Παρελθόν, από το τέλος μιας από εκείνες τις σχέ...