Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Και του λέω: «Στέλιο, φίλε μου, είσαι να τα λέμε εμείς και να απομνημονεύει η τεχνολογία; Όταν έρχομαι να σε δω, θα βάζω το μαγνητόφωνο να καταγράφει τις συζητήσεις μας. Κι ύστερα θα προσπαθώ να μεταφέρω στο χαρτί όλα όσα βλέπω μέσα στη ψυχή μου όταν μου μιλάς για τον πατέρα σου, διότι πρέπει να μάθουν κι άλλοι τις ιστορίες που μου λες για τον Μάρκο. Άσε με να βάλω τις ψηφίδες των σκέψεων τη μια δίπλα στην άλλη. Τα λόγια και τις αναμνήσεις σε μια σειρά. Να δαμάσω τα κύματα, να ταξινομήσω τα βότσαλα και να χτενίσω την άμμο. Θέλω να κατανοήσω τον ψαλμό σου και να γράψω τον Βί...
Άνοιξα τα μάτια μου. Ένας άγνωστος ήταν σκυμμένος πάνω από το πρόσωπό μου σε απόσταση αναπνοής. Με κοίταζε με τόση καλοσύνη, που ήμουν σίγουρη ότι πεθαίνω. Μου χάιδευε με τρυφερότητα το κεφάλι και τα μαλλιά. Και ήταν πανέμορφος. Πόσο ήθελα να ήταν απλώς κάποιος που θα μου μιλούσε με αγάπη και όχι κάποιος που θα μου έλεγε χωρίς περιστροφές: «Έχετε υποστεί σοβαρή εγκεφαλική αιμορραγία»....