Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Τον βοήθησα, αρχικά με ερωτήσεις, υποθέσεις και απαλή φωνή. Ήθελα να μαλακώσω αυτόν τον δύσκαμπτο βράχο που έβλεπα απέναντί μου. Σκληρός και –όπως καθετί σκληρό– εύθραυστος. Αυτό είναι πάντα ένα από τα βασικά που δουλεύουμε στην ψυχοθεραπεία. Να μαλακώσουμε τις άμυνές μας, να καταλάβουμε ότι να λυγίζεις δεν είναι αδυναμία, αλλά δύναμη. Το κλαδί που λυγίζει δε σπάει, τ’ αγκάθια δεν προστατεύουν, διώχνουν. Με χειρουργικές κινήσεις, τόσο μαλακά όσο όταν πας να αγγίξεις ένα μισάνοιχτο όστρακο, που με το που το πλησιάζεις κλείνει, ήθελα να τον προσεγγίσω, να μάθω την ιστορία του...
Το βιβλίο αυτό δεν θεραπεύει. Ενδέχεται, όμως, να σας στείλει για θεραπεία. Κάτι που ίσως θα έπρεπε να το σκεφτούμε όλοι. Δεν υπάρχει ανάμεσά μας άνθρωπος που να μην αντιμετωπίζει ή να μην αντιμετώπισε ένα πρόβλημα, μικρό ή μεγάλο, ψυχικής υγείας, κάποια στιγμή της ζωής του. Αυτό το βιβλίο, αποτέλεσμα του γόνιμου διαλόγου ανάμεσα στον έγκριτο ψυχίατρο-ψυχαναλυτή Σάββα Σαββόπουλο και στον γνωστό δημοσιογράφο Κώστα Γιαννακίδη, συμβάλλει στην ευαισθητοποίηση ενός ευρύτερου κοινού στα θέματα ψυχικής υγείας που τόσο ταλανίζουν τον τόπο μας και την εποχή μας....
« Ο γάμος ή η συντροφικότητα είναι ίσως η μόνη σχέση όπου μπορεί κανείς να ζήσει βαθιές συναισθηματικές και συχνά παιδικές ανάγκες. Όπως είναι η ανάγκη για αγάπη, για τρυφερότητα, για να μωρουδίζει κανείς, να αφήνεται, να εξαρτάται. Όλα αυτά έξω στη ζωή δεν μπορούμε να τα κάνουμε, γιατί δεν γίνεται. Η ενήλικη ζωή και η κοινωνία είναι κανονισμένη αλλιώς. Οπότε, όλες αυτές οι βαθιές, παιδικές, έντονες ανάγκες που έχουμε όλοι οι άνθρωποι, μερικοί παραπάνω, μερικοί λιγότερο, ικανοποιούνται στον ¨γάμο¨. Ικανοποιούνται όμως ; »
Το βιβλίο αυτό στηρίζεται στη πείρα του συγγραφέα ...
