Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
ΕΥ-ΠΟ; ΛΥ-ΠΟ; είναι η συνθηµατική ερώτηση που ανταλλάσσουν µεταξύ τους η Μέλια και η Μυρτώ λίγο πριν κοιµηθούν. Δυο µικρές αδερφές που ζουν σ’ ένα νησί του Αιγαίου το 1936 ακούνε τον παππού τους να τους µιλάει ώρες ατέλειωτες για τους «αρχαίους» του, ανυποµονούν να ανταµώσουν µε τους φίλους και τις φίλες τους από τα τσαρδάκια σαν έρχεται το καλοκαίρι, µα πάνω απ’ όλα τρελαίνονται µε τις µαγικές ιστορίες του καπλανιού που τους διηγείται ο ξάδερφός τους ο Νίκος, φοιτητής από την Αθήνα. Το καπλάνι –όπως το λένε στο νησί, ένας βαλσαµωµένος τίγρης, που βρίσκεται κλειδωµένο µέσα ...
27 Οκτωβρίου 1940: θα τη θυµάται αυτή τη µέρα ο Πέτρος γιατί πέθανε το τριζόνι του. Θα τη θυµάται γιατί την εποµένη ακούει τη φωνή της
µητέρας του να λέει: «Σήκω… έγινε πόλεµος. Δεν ακούς τις σειρήνες;»
Όταν οι Ιταλοί έφτασαν στο κατώφλι της Ελλάδας, ο Πέτρος ήταν εννιά χρονών, είχε µια χελώνα για κατοικίδιο και γνώριζε τον πόλεµο µόνο
µέσα από τα βιβλία. Τώρα όµως τον βιώνει κάθε µέρα, µαζί µε τους γονείς του, τον παππού του και τη µεγαλύτερη αδελφή του, την Αντιγόνη,
αρχίζοντας έναν µεγάλο περίπατο – µια βόλτα στην Αθήνα της Κατοχής, στα δύσκολα εκείνα χρόνια...