Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
"Αγάπη μου, σ' τ' ορκίζομαι, δεν έχω ιδέα πώς έγινε αυτό. Εγώ πήγαινα κάθε μέρα στη δουλειά μου. (Εντάξει, όχι και κάθε μέρα· τις Παρασκευές την κοπανούσα για να φτάσω νωρίς στο Σούνιο - ποιος πάει παρασκευιάτικα στην εφορία άλλωστε?) Είχα μόνο ένα αυτοκίνητο. (Το Smartάκι που πήρα για να παρκάρω εύκολα στο κέντρο δε μετράει· ούτε του παιδιού το Μini που το πήραμε μεταχειρισμένο.) Δεν πήρα δάνειο παρά μόνο όταν έπρεπε να αγοράσω το διαμέρισμα στη Φιλοθέη. (Και μη μου πεις τι δουλειά είχαμε εμείς οι Κορυδαλλιώτες στη Φιλοθέη - δηλαδή μόνο οι πλούσιοι έχουν ψυχή?) Σαν εφοριακ...
Το αφήγημα της Μεταπολίτευσης θυμίζει θρίλερ. Οι Γάλλοι θα το προσδιόριζαν ως «μαύρο» ή «σκληρό». Άρα δεν θα μπορούσε να έχει happy end. Ξεκινάει φωτεινά, μετά σκοτεινιάζει, και ακολουθεί η βαθιά νύχτα της κρίσης. Αρχικά, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δρομολογεί μια δημοκρατική μετάβαση που γίνεται πρότυπο για άλλες χώρες και πέρα από την ήπειρό μας. Όμως εδώ τελειώνουν τα καλά νέα. Η Ελλάδα πλέον περνάει στα χέρια μιας παλιάς φουρνιάς πολιτικών, που κυριαρχούσαν πριν από την απεχθή δικτατορία. Ο πολιτικός βίος δεν ανανεώνεται.
Ο Καραμανλής εγκαταλείπει τη ΝΔ στον κακό εαυτό...
"Ένας χρόνος μετά. Η συλλογική μνήμη έμεινε να θυμάται τις καταστροφές και τις οδομαχίες. Ενδεχομένως να μην άκουσε ποτέ για έναν κόσμο ο οποίος τον Δεκέμβρη του 2008 ονειρευόταν. Έναν κόσμο που έζησε μέσα στα κείμενα και στις προκηρύξεις που μοιράζονταν σε πορείες και καταλήψεις. Στα πεταμένα φέιγ βολάν και στα έκτακτα έντυπα δρόμου που κυκλοφορούσαν από χέρι σε χέρι. Ένα κόσμο που αποτυπώθηκε στους τοίχους της πόλης με ζωγραφιές, γκραφίτι, αφίσες, αυτοκόλλητα και συνθήματα. Πότε με ύφος καταγγελτικό πότε με ονειροπόλο, ο κόσμος αυτός υπήρξε. Ανησύχησε....
"To παρόν βιβλίο του Νίκου Κοτζιά, καθηγητή ""Πολιτικών Θεωριών των Διεθνών και Eυρωπαϊκών Σπουδών"", με πολυετή διπλωματική εμπειρία, αποτελεί μια συνολική πρόταση για το ποιοι πρέπει να είναι οι προσανατολισμοί της Ελληνικής Εξωτερικής Πολιτικής στον 21ο αιώνα, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Προσανατολισμοί πολιτικοί, οικονομικοί, πολιτισμικοί, αλλά και οργανωτικοί....
"Επί τρεις αιώνες το καπιταλιστικό σύστημα διαμορφώνει τον δυτικό κόσμο, υφιστάμενο σε τακτά διαστήματα εκρήξεις κατά τις οποίες έθνη και λαοί κινδυνεύουν να χάσουν τα πάντα. Παρ' όλα αυτά, ο καπιταλισμός εξακολουθεί να κυριαρχεί στον κόσμο. Ο Ντέιβιντ Χάρβεϊ, αντλώντας από την απαράμιλλη σχετική του εμπειρογνωμοσύνη, διερωτάται πώς και γιατί συμβαίνει αυτό - και κατά πόσο το όλο φαινόμενο είναι αναπόφευκτο....
Η Ελλάδα βιώνει ιστορικά την ολοκλήρωση της μακράς μεταπολιτευτικής της περιόδου. Μια τέτοια ιστορική φάση τέλους εποχής ενεργοποιήθηκε από τις δυναμικές διεργασίες μιας ομοβροντίας πολυεπίπεδων εκρήξεων με διαφορετικής προέλευσης συστημικές κρίσεις. Από κοινού πάντως, όλες τους συνοδεύονταν και από τις πολυετείς επιπτώσεις της βαθιάς κοινωνικοοικονομικής κρίσης με την de facto πτώχευση της υπερχρεωμένης οικονομίας της. Η συστημική και αρχικά οικονομική κρίση προκάλεσε σοβαρά ρήγματα στους παραγωγικούς και εισοδηματικούς ιστούς της χώρας, καθώς και στους αρμούς διάχυσης της...
"Αφιερωμένο στον αείμνηστο σεβαστό μου φίλο, δάσκαλο της πολιτικής Θανάση Κανελλόπουλο, ο οποίος διακρινόταν για το χιούμορ του! Εκείνος έλεγε: ""Το γέλιο ως εποικοδομητικός παράγοντας της ανθρώπινης συμβίωσης παίζει αναμφισβήτητα τεράστιο ρόλο. Το γέλιο είναι η συντομότερη απόσταση ανάμεσα στους ανθρώπους. Αν ο κόσμος ζει, είναι γιατί γελά. Ας βιαστούμε λοιπόν να γελάσουμε πριν υποχρεωθούμε να κλάψουμε! Το χιούμορ εξυψώνει, ταπεινώνει, διδάσκει, πείθει, εγκρίνει, αποτρέπει, συμφιλιώνει, ημερεύει!""...
Τις τύχες μας υποτίθεται ότι τις κυβερνούν τα πολιτικά κόμματα, αλλά την καθημερινή μας ζωή την επηρεάζουν πολύ πιο άμεσα και απτά οι ομάδες πίεσης, έστω με τη μορφή διατάραξης των συγκοινωνιών ή άλλων ζωτικών λειτουργιών. Και μόνο γι' αυτόν το λόγο, που ισχύει κατεξοχήν στη χώρα μας, θα περίμενε κανείς να έχει αναπτυχθεί η επιστημονική μελέτη των ομάδων πίεσης τουλάχιστον ισότιμα με εκείνη των κομμάτων. Σημερινές ιδεολογικές αναζητήσεις και θεωρητικές κατευθύνσεις, ενώ αναφέρονται σε ομάδες πίεσης, ονοματίζουν το αντικείμενό τους διαφορετικά, δίνοντας την εντύπωση ότι πρόκ...
